Της Μάρης Γαργαλιάνου
Αυτόν τον κύριο εκεί ψηλά δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά πρέπει να είναι απίστευτος αστειάτορας. Με μεγάλη καρδιά, αγάπη μεγατόνων και χιούμορ πολύ. Εγγλέζικο χιούμορ θα σημείωνα σε αυτό το σημείο. Καθόλου εύπεπτο, μα γοητευτικό. Ερωτεύσιμο και ένα κλικ ιντριγκαδόρικο. Σου κάνει σβούρα το μυαλό, στο τσαλακώνει και στο καίει γιατί μιας που ένιωσες πως «έπιασες» μια πλάκα και μιας που βυθίστηκες στο ερωτηματικό που σου δημιούργησε. Τελικά το ένιωσες το αστείο; Το κατάλαβες καλά; Να το πάει άλλη μια ο μεγαλοδύναμος; Μην αγχώνεσαι και απο αντοχές σκίζει!
Advertisment
Κάθε μα κάθε φορά στο «Εγώ ποτέ ξανά» μου, λίγο μετά νιώθω με περιγελά. Κι όταν επίσης ούσα άνθρωπος απλός, καθημερινός πέφτω στη λούμπα να ασκήσω κριτική σε μια κατάσταση, ή έναν άνθρωπο λέγοντας αυτό το ανεκδιήγητο «Εγώ στη του θέση, θα…», ή «Είναι γελοίο όλο αυτό. Εγώ ποτέ δε θα…» εκείνος επιμένει να χασκογελά και να μου σιγοτραγουδά «Ότι κοροιδεύεις, το λούζεσαι!». Άλλωστε έξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια ακούγονται…
Επίμονα και επιδεικτικά λίγο καιρό μετά μου αντιστρέφει τα πλάνα όλα και τα σχέδια και επαναρυθμίζει το λογισμικό μου, εμφυτεύοντάς μου νέο τσιπάκι, βάζοντάς με σε νέο τριπάκι.Η συνέχεια είναι γνωστή. Όλα τα ποτέ, γίνονται σκέψεις επαναλαμβανόμενες. Έπειτα λόγια και συζητήσεις. Ύστερα πράξεις και στο τέλος ζωή. Κάθε απολυτοσύνη μου ανατρέπεται και πάντοτε δακτυλοδεικτούμενη με την ευγενική του χορηγία σαστίζω και μονολόγω, τα χάνω, στέκομαι μπροστά απο τον καθρέφτη μου και σαν τρελή αυτομαστιγώνομαι για όλα τα «ποτέ» μου.
Θα το έχετε ζήσει κι εσείς. Γνωρίζετε πολύ καλά όλα όσα αναφέρονται. Κάθε φορά που κάνουμε σχέδια μια ανώτερη δύναμη εκεί ψηλά ξεκαρδίζεται στα γέλια και σε κάθε μας δήλωση βαρύγδουπη κάνει μάγια σκοτεινά, ή ίσως λευκά, την αποδυναμώνει, έπειτα την αντιστρέφει και ιδού! Τα ποτέ μας όλα γίνονται τα «πάντα» μας. Ναι ναι ξέρω δεν πρέπει να είμαι απόλυτη (!), μα να… αυτό έχει αποδείξει η ιστορία.
Advertisment
Φίλοι μου αγαπημένοι, έχει πλάκα η ζωή. Σε κάθε αφορισμό μας, σε κάθε ατάκα που πετάει φωτιές και κάθε λογίδριο άνευ προηγουμένου, βαρύ, με στόμφο και σθένος απόκοσμο, αυτός εκεί ψηλά πάντοτε μας δείχνει και μιαν άλλη όψη. Την άλλη όψη του νομίσματος. Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο. Στην παλέτα, παίζει και το γκρι και το γαλάζιο και το ροζ. Ας μην τα υποτιμούμε και ας έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά, μα πάνω απ’ όλα ας είμαστε ανοιχτοί στη ζωή. Σίγουρα έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία απο εμάς!
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
