Γράφει ο Ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας
Παρακολουθούμε σε ζωντανή σύνδεση -αιώνες τώρα- έναν αγώνα αγωνιώδη ανάμεσα στην ποιότητα και την ποσότητα. Έναν αγώνα μπρα ντε φερ, μια τιτανομαχία μεταξύ του ποιοτικού και του ποσοτικού…
Advertisment
Οι φίλαθλοι, άλλοτε μάζες άθλιες, κρεμασμένες σαν τσαμπιά κι άλλοτε σοβαρές, μ’ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι, μάλλον μοιρασμένοι -αν και σαφώς περισσότεροι με την ποσότητα (κάποτε ήταν «κρυφοποσοτικοί», τώρα απελευθερώθηκαν, πέταξαν τις μάσκες -δεν τους αδικώ…)- φωνάζουν εκατέρωθεν τα συνθήματά τους:
– “Ουκ εν τω πολλώ το ευ”, οι μεν -πιο φιλοσοφιμένοι…
– “Δώσε και μένα μπάρμπα”, οι δε -πιο λαϊκοί…
Advertisment
Το δικό μας ερώτημα ωστόσο είναι άλλο: Άρτος ή θεάματα; Θα εξακολουθούμε να τραβάμε ένα σχοινί από εδώ ή από εκεί, ρίχνοντας λάδι σε έναν κοινωνικό και εσωτερικό/ προσωπικό «διχασμό»; Μήπως κι εδώ θα μπορούσε η λύση του όλου δράματος να είναι η σύνθεση, η συμπόρευση, η συνύπαρξη; Αντί να είναι δηλαδή η λογική του «ή το ένα ή το άλλο», γιατί να μην είναι η λογική του «και το ένα και το άλλο». Γιατί πρέπει συνεχώς να διαλέγουμε; Γιατί πρέπει να «διχάζουμε» εαυτόν και αλλήλους;
- Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την απιστία ως ζευγάρι - 6 Μαρτίου 2019
- Εφηβεία: Πώς μπορούν οι γονείς να διαχειριστούν τα «δύσκολα» χαρακτηριστικά της - 28 Φεβρουαρίου 2019
- Η φιλαργυρία «βλάπτει» σοβαρά τα συναισθήματα - 25 Φεβρουαρίου 2019
