«Το πολύτιμο»
Μες στης γης τα έγκατα βρήκες το πολύτιμο μου.
Η ανάγκη μ’ έκανε τούτο το όνομα να δώσω.
Δεν ξέρω αν έχει αυτή την ιδιότητα της αξίας
ή την χρησιμότητα για μια αιωνιότητα,
μα είναι αλήθεια σίγουρο πως μονάχα εσύ
ξεφλούδισες πολύ περίτεχνα
κάθε σκληρό κομμάτι ώσπου να το πιάσεις.
Γιατί άπιαστο φαντάζει ‘κείνο το δώσιμο σου.
Σαν από καιρό δεν το ‘θελα,
σαν από πάντα δεν το ‘ξερα,
σαν από μια στιγμή ήταν τελικά δικό μου.
Σε εκείνη την κορφή που μπαίνει η κανέλα,
έβαλες το τρόπαιο μου.
Σε εκείνη την τούρτα που μπαίνει το κόκκινο κεράσι,
ύψωσες την χάρη μου.
Κι εγώ τώρα με χέρια ανοιχτά θα πουλήσω
πολύ ακριβά το δώρο σου.
