Όταν χάνονται τα όνειρα
Ήταν κάποτε κάποια όνειρα που περίμεναν να ζήσουν,
δε ξέρω αληθινά πόσα να ήταν.
Μπορεί να ήταν δεκάδες, μπορεί εκατοντάδες, μπορεί και αμέτρητα.
Δεν μετριούνται τα όνειρα, ξεπηδούν συνεχώς.
Άλλα κρύβον...
Να τη φυλάς την ευτυχία σου, μόνο για αυτήν να είσαι εγωιστής
Να τη φυλάς την ευτυχία σου
Να μην την κάνεις ταμπέλα για ξένα μάτια
Να τη φροντίζεις και να τη ζεις
Να της αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά
Να μην την περιφέρεις, γιατί λίγο-λίγο θα συρρικνώνεται
Να μην την α...
Δώσε δύναμη σε αυτόν που έχασε το δρόμο του, έστω μια πυξίδα να κοιτάξει…
Δώσε δύναμη σε αυτόν, που του κόπηκαν τα φτερά, να πάρει δύναμη έστω στο πρώτο κλαδί να πετάξει.
Δώσε δύναμη σε αυτόν, που λύγισαν τα γόνατά του, να πάρει δύναμη έστω στο πεζούλι της γειτονιάς να καθίσει.
...
Για σένα ποιητή (21 Μαρτίου – Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης)
Εσύ που ξεγυμνώνεις την ψυχή σου
και βγάζεις από μέσα σου το φως
που απλόχερα χαρίζεις τη γραφή σου
αθάνατη αυτή μα εσύ θνητός.
~~~
Εσύ που τ' όνειρά σου δεν ορίζεις
μα πάντα σε ορίζοντες πετάς
κι αν σπά...
Μετά τη βροχή – Ποίηση
Βγήκα και περπάτησα μέσα στη βροχή
κι άκουγα τον άνεμο λες και μου μιλούσε.
Έκλαιγα για σένα και τα δάκρυα μου έγιναν
ένα με τα δάκρυα του ουρανού.
~~~
Κι είπα το παράπονο μου στα δέντρα.
Περίμενα να φανε...
Αν ήθελες – Ποίηση
Έλα μαζί μου σ' ένα ταξίδι,
πορεία σε σκέψεις μυστικές,
σε οράματα εικόνες,
δε ζητάμε αναμνήσεις θολές.
Εδώ είναι όλα φωτεινά,
βροχής τραγούδι, χρώματα ζωντανά.
Μνήμες δυνατές,
στέκουν φάροι,
στων αιώνω...
Θα’ ρθει η ώρα, θα δεις
Θα’ ρθει η ώρα θα δεις
που δεν θα θες άλλο να κρυφτείς.
Θα’ρθει η ώρα θαρρώ
με βήματα γερά να πατώ.
Δεν φοβάμαι σκιές
από ένα χτες γεμάτο πληγές.
Σαν ασπίδα κρατώ
πως τέλειωσαν όλα
μα εγώ είμαι εδώ.
Πω...
Μάνα μου – Ύμνος στις μανάδες του κόσμου
Χέρια ροζιασμένα, με τις πληγές να χορεύουν ανάμεσα στις γραμμές της ζωής
Δεν πονάνε, δε βάζουν κρέμες για να γιάνουν, δεν τις βλέπει κανείς
Μπογιατίσματα και φρου-φρου δε γνωρίζουν, δε ζητάνε
Τα παιδιά μονά...
Αλλαγή πλεύσης…; (Ποίηση)
Για άλλη μια φορά τέλος.
Όχι, αυτή τη φορά θα είναι.
Καρφωμένα όμως εκεί σαν βέλος
μυαλό, καρδιά να λένε πάντα μείνε.
Τέλος; Θυμάσαι; Το ξανά πες.
Ξέρω είναι κι ανασφάλειες από βαθιές ανάγκες.
Αμφιβολίες…...
Ενατένιση – Ποίηση
Ακόμη και η σκιά της πιο ισχνής ανάσας
σμιλεύει όλο το έξω όταν αγγίζει την ίριδα.
Δε βάφεται μάταια ο κήπος ολοπράσινος,
ούτε πασπαλίζεται τυχαία με την ωραία μας ώχρα.
Τα μάτια αυτά δε φτιάχτηκαν για περι...