Πνευματική αφύπνιση: Το δώρο της ύπαρξης
Πολλοί άνθρωποι σήμερα στον κόσμο υποστηρίζουν πως βιώνουν την αφύπνισή τους. Πως ξυπνούν μέσα σε μια έκλαμψη. Μια αυθεντική στιγμή φωτός. Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται όλο και πιο κοντά στην αίσθηση της απουσίας του εαυτού, στην οικεία αίσθηση πως ο κόσμος μεταφέρεται σε μια πολύ πιο σπουδαία πραγματικότητα. Σε μια πραγματικότητα που μέχρι τώρα δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν.
Advertisment
Αυτές οι εμπειρίες διαφέρουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε κάποιους παραμένουν αλώβητες στον χρόνο και σε κάποιους άλλους διαρκούν δευτερόλεπτα, λεπτά, εβδομάδες, ίσως και μήνες. Αν και μπορεί ωστόσο να βιώσουν την έκλαμψη αυτή για μικρό χρονικό διάστημα αντιλαμβάνονται πως η αίσθηση του εαυτού εξαφανίζεται. Ο τρόπος της παρατηρητικότητας τους αλλάζει και πια πορεύονται χωρίς καμία αίσθηση διαχωρισμού ανάμεσα σε αυτούς και τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί να μοιάζει με την εμπειρία του να ξυπνάς απο ένα όνειρο, ένα όνειρο στο οποίο δεν είχες ιδέα ότι βρισκόσουν μέχρι που βρέθηκες έξω απο αυτό.
Σε ποιον πνευματικό χώρο ανήκετε; Απαντήστε στις ερωτήσεις
Η εμπειρία στη οποία αναφέρομαι παραδοσιακά ονομάζεται πνευματική αφύπνιση, επειδή ο άνθρωπος ξυπνάει απο το όνειρο της διάσπασης που δημιουργείται απο τον εγωιστικό νου. Συνειδητοποιούμε – πολλές φορές ξαφνικά- οτι η αίσθηση του εαυτού που έχει διαμορφωθεί απο τα πιστεύω, τις εικόνες και τις ιδέες μας δεν είναι αυτό που πραγματικά είμαστε. Δε μας καθορίζει. Δεν έχει κέντρο. Το εγώ υπάρχει εξαιτίας των σκέψεων, των πιστεύω, των πράξεων, των αντιδράσεων αλλά στην πραγματικότητα δεν εχει ταυτότητα.
Advertisment
Εν τέλει όλες οι εικόνες που έχουμε για τον εαυτό μας και για τον κόσμο δεν είναι άλλο απο την αντίσταση του «εγώ» στα πράγματα όπως έχουν. Ό,τι έχει συμβεί δε μας καθορίζει. Αυτό που λέμε «Εγώ» δεν είναι άλλο απο ένας μηχανισμός του μυαλού που η χρήση του μας κρατά δέσμιους της ζωής. Το εγώ μας σπρώχνει στην απομάκρυνση μας απο την εξέλιξη. Και αυτή ακριβώς η λειτουργία του μας κρατά σε απόσταση απο τον κόσμο γύρω μας.
Με την Ανατολή της αφύπνισης, αυτός ο έξω κόσμος αρχίζει να καταρρέει. Μόλις χάσουμε την αίσθηση του εαυτού, όλος ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε χάνεται μαζί του. Εκείνη την στιγμή – είτε είναι παροδική, είτε με διάρκεια- συνειδητοποιούμε με απίστευτη διαύγεια πως αυτό που πραγματικά είμαστε δεν περιορίζεται σε καμία περίπτωση στην μικρότερη αίσθηση του εαυτού που νομίζαμε πως έχουμε.
Το να ξυπνάς στην αλήθεια είναι κάτι δύσκολο να εξηγηθεί γιατί ειναι κάτι πέρα απο τον λόγο. Είναι κάτι άρρητο. Η πιο απλή ερμηνεία που μπορείς να δώσεις είναι πως είναι μια μετάβαση της αντίληψης. Μια αναβάθμιση της συνείδησης. Σύμφωνα με τον Καρλ Γιούνγκ αυτό είναι το τέταρτο και τελευταίο στάδιο της ζωής. Το στάδιο του πνεύματος. Η καρδιά της αφύπνισης. Απο το να βλέπεις τον εαυτό σου σαν μεμονωμένη οντότητα τον βλέπεις ως κάτι παγκόσμιο- τα πάντα, όλοι και παντού- την ίδια στιγμή.
Η πνευματική αφύπνιση δεν είναι κάτι που μπορείς να ξεχάσεις. Δεν αποσκοπεί στο να γίνεις κάποιος που δεν είσαι. Δεν έχει να κάνει με την αλλαγή του εαυτού. Είναι μια υπενθύμιση του ποιοι είμαστε. Σα να το γνωρίζαμε χρόνια τώρα και απλά το είχαμε ξεχάσει. Την στιγμή που θυμάσαι, αν η θύμηση σου είναι αυθεντική, δεν βιώνεται ως κάτι προσωπικό. Δεν υπάρχει προσωπική «Πνευματική αφύπνιση» γιατί το προσωπικό υποδηλώνει και πάλι τον διαχωρισμό. Το προσωπικό σημαίνει πως το εγώ μου είναι αυτό που αφυπνίστηκε. Σε μια πνευματική αφύπνιση είναι το Πάγκοσμιο πνεύμα, η Παγκόσμια συνείδηση που στέκεται στο κατώφλι σου.
Το πρόβλημα στο να ορίσεις την αφύπνιση είναι πως απο την στιγμή που θα προσπαθήσεις να την εξηγήσεις το μυαλό των ανθρώπων δημιουργεί μια εικόνα, μια ιδέα για το τι είναι ο όρος αφύπνιση. Είναι σχεδόν αδύνατο να περιγράψεις την φύση της πραγματικότητας. Το μόνο που μπορείς να πεις με ακρίβεια είναι πως δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είναι αυτό που διδάχτηκες. Στην πραγματικότητα που μέχρι και πριν την εμπειρία γνωρίζαμε, δε μπορούμε να φανταστούμε τι είναι αυτό που πραγματικά είμαστε.
Η φύση μας είναι πέραν κάθε φαντασίας. Αυτό που είμαστε είναι αυτό που παρατηρούμε- η συνείδηση μας που μας παρακολουθεί να παριστάνουμε πως είμαστε μια μεμονωμένη οντότητα. Ωστόσο η φύση μας ρέει συνεχώς μετέχωντας σε όλες τις εμπειρίες, κάθε στιγμή. Στην αφύπνιση, αυτό που αποκαλύπτεται σε εμάς είναι πως δεν είμαστε ένα αντικείμενο, ούτε ένα άτομο, ούτε καν μια οντότητα. Αυτό που είμαστε είναι όλα τα πράγματα, όλες οι εμπειρίες, όλες οι προσωπικότητες.
Όπως υπέροχα αναφέρει ο William Blake στο βιβλίο του “The marriage of heaven and hell”: If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, Infinite. For man has closed himself up, till he sees all things thro’ narrow chinks of his cavern.
- Άλφρεντ Άντλερ: «Οι μόνοι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουμε πολύ καλά» - 7 Νοεμβρίου 2019
- Συμβιβάσου λίγο, μεγαλώνεις. Ή και όχι - 24 Οκτωβρίου 2018
- Σχέσεις αγάπης ή σχέσεις ανάγκης; - 5 Ιουλίου 2018
