Ο Κόσμος των Ιδεών
Πιστεύω σε ένα Πεδίο που τα πάντα υπάρχουν στην ανενεργή/αναλλοίωτη Μορφή τους. Από εκεί εκπορεύονται τα Πάντα στον Κόσμο του Ορατού. Εάν δεν βλέπεις αυτό το Πεδίο, είσαι καταδικασμένος να ζεις (;) στον κόσμο της φθοράς, του Αίτιου και του Αιτιατού. Εάν βλέπεις τον Κόσμο των Ιδεών, το Αδιαμόρφωτο, τότε κινείσαι στο Νόμο της Αιωνιότητας. Όμως κάποιος μπορεί να “δει” τον κόσμο της Αιωνιότητας, μόνο αν έχει εξασκηθεί στο να διαπερνάει το φαίνεσθαι και να διακρίνει την Ουσία των Πραγμάτων.
Advertisment
Ένα ανθρώπινο παράδειγμα καθημερινότητας. Όταν συζητάω με κάποιον, ενυπάρχει το εγώ (του) και το εγώ (μου). Καθώς κυλάει η συζήτηση άρα αυξάνει και η Ταχύτητα, έχω την επιλογή να μείνω στο εγώ του συνομιλητή, δυσανασχετόντας για παράδειγμα που δεν ακούει ή για μια άποψή του την οποία απορρίπτω αλλά και την επιλογή, να διακρίνω τα στρώματα του εγώ του αλλά να τα παρακάμπτω ώστε τελικά να κατανοήσω την άποψή του η οποία δεν μπορεί παρά να συμφωνεί με την δική μου…
Διαβάστε επίσης από το Δημήτρη Μούχα
Advertisment
Αυτό βέβαια, συμβαίνει με ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι δογματικοί. Έχουν δηλαδή την διάθεση να ακούσουν και να διατυπώνουν άποψη, μόνο για χάρη του κοινού καλού. Να θέλουν δηλαδή να επικρατήσει η Αλήθεια και όχι να διαφωνήσουν ή συμφωνήσουν. Ένα άλλο πιο χειροπιαστό παράδειγμα, είναι οι θρησκείες οι οποίες όλες λένε τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Αυτός που έχει την διάθεση να μελετήσει σωστά – δηλαδή με αγνό Σωκρατικό νου του “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, θα καταλάβει ότι όλες μιλάνε για την Ουσία των πραγμάτων. Δηλαδή το Αγαθό.
Και κάνω τη Σύνδεση των παραπάνω με μια από της αγαπημένες μου φράσεις του Osho: “το βάθος ταιριάζει με το Κάθετο…”. Άν στο πρώτο παράδειγμα με τους συνομιλούντες, υποθέσουμε ότι αυτός που έχει την ικανότητα να παρακάμπτει το εγώ του άλλου ώστε να τον κατανοήσει, διακρίνει δηλαδή την Ουσία σε αυτόν, έχει μπει στο “βάθος”- ταυτίζω την Ουσία με το Βάθος όπως καταλάβατε…
και ταυτίζουμε την Αλήθεια/συμπέρασμά του, με το Κάθετο διότι η συζήτηση θα έχει ανέβει επίπεδο εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις του αδογμάτιστου, θα έχει συνεπώς αποκτήσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και θα έχουν ” θερμανθεί ” οι καρδιές τους.
Προσπαθώ να πω ότι θα έχουν φτάσει στο Πεδίο της Αγάπης όπου ο Χρόνος μετράει αλλιώς διότι έχει αυξηθεί και η Ταχύτητα λόγο του ένθερμου πλέον ενδιαφέροντος…- τότε προκύπτει ότι η Ουσία/Βάθος, ταιριάζει με την Αιωνιότητα/Κάθετο. Για αυτό τον λόγο κιόλας, πιστεύω στην Αιωνιότητα της Αγάπης και όχι στο Πρόσκαιρο του Έρωτα…
Έχει δημοσιεύσει ποίηση και φιλοσοφικά άρθρα, στο διαδίκτυο καθώς και στο προσωπικό του Ιστολόγιο και λίγους μήνες κυκλοφόρησε και η πρώτη του έντυπη ποιητική συλλογή από τις εκδώσεις Λυκόφως, με τίτλο '' Γράμμα στους Μάκαρες ''.
Τον τελευταίο καιρό, ασχολείται ερασιτεχνικά, με την φυτοθεραπεία και την σωματική ευεξία.
- Διαχρονική Σταθερότητα - 21 Φεβρουαρίου 2017
- Ποίηση: «Φίλτρο» - 20 Ιανουαρίου 2017
- Ποίηση: «Άμυνα» - 4 Ιανουαρίου 2017
