Δήθεν “ξεκάθαρες” κουβέντες που πληγώνουν…
Με μπερδεύουν οι άνθρωποι. Δεν ξέρω σε ποιους να πιστέψω. Στους ντόμπρους, ξεκάθαρους και ειλικρινείς ή στους δήθεν και ψεύτες; Σου φαίνεται παράλογο αυτό που διαβάζεις, σε μπερδεύει η σκέψη μου. Καταλαβαίνω, με το δίκιο σου. Μπερδεμένη είμαι κι εγώ, μην νομίζεις. Κάποιες φορές, ίσως και θύμα της τόσης ειλικρίνειας, των δήθεν ξεκάθαρων ανθρώπων.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από Dn / jK
Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι, που ήταν ξεκάθαροι, αληθινοί, έδειχναν τα ελαττώματά τους και δεν έκρυβαν τα θέλω και τις πληγές τους. Εκτιμούσα πάντα την πικρή και σκληρή αλήθεια κι αντιπαθούσα το όμορφα φτιαγμένο παραμύθι. Δεν πιστεύω πως τα μισόλογα, η μισή αλήθεια, ή το τροποποιημένο ψέμα για το καλό κάποιου βοηθάει σε κάτι. Μόνο προβλήματα και πληγές μπορεί να δημιουργήσει. Έτσι λοιπόν, πορεύομαι στην ζωή μου, και προτιμώ να λέω την αλήθεια, αν και ωμή σε κάποιες περιπτώσεις, παρά να ωραιοποιω τις καταστάσεις. Αλλά για κάποιους μάλλον είναι δύσκολο, και για κάποιους άλλους, απλά λόγια.
Δυσκολεύομαι να καταλάβω, πως ένας άνθρωπος λέει “θέλω να είμαι ειλικρινής και ξεκάθαρος μαζί σου” και εννοεί ακριβώς το αντίθετο. Μα, γιατί να μπεις στον κόπο, να δημιουργείς μία εικόνα, που μόνος θα γκρεμίσεις; Καθώς επίσης, γιατί να δημιουργήσεις ασφάλεια με τα λόγια σε κάποιον, εφόσον δεν έχεις σκοπό να του την παρέχεις; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ειλικρινής, αληθινός; Γιατί να πληγώσεις κάποιον, ενώ απλά μπορείς να τον αφήσεις να επιλέξει; Πες τα πράγματα με το όνομα τους, κι άσε τον άλλο να κρίνει, να διαλέξει, να μείνει ή να φύγει.
Σπάνια η εντιμότητα στην εποχή μας. Δείχνουμε όλοι άνετοι και χαλαροί, και μέσα μας κρύβουμε πόνο, φόβο και απογοήτευση. Από φόβο, λοιπόν, να μην πληγωθούμε, πληγώνουμε εμείς πρώτοι. Αδικούμε αυτόν που έχουμε απέναντί μας, του στερούμε ό,τι του τάξαμε, και χάνουμε κάθε ευκαιρία να ζήσουμε αυτό που εμείς αναζητήσαμε, επιδιώξαμε, ευχηθήκαμε. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις “ειλικρίνεια”, “ξεκάθαρα”, “αλήθεια”, “ασφάλεια”, για να πείσουμε τον εαυτό μας. Να εξαπατήσουμε εμάς τους ίδιους, και όταν καταλαβαίνουμε το λάθος μας, το βάζουμε στα πόδια. Και τόσο εύκολα και ξεκάθαρα, πληγώνουμε και πληγωνόμαστε.
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
