2017 ευχές… πλην μίας

Μόνο όταν το σκοτάδι είναι βαθύ μπορείς να δεις τ’ άστρα...

2017 ευχές… πλην μίας

2017 ευχές… πλην μίας

Εξέπνευσε και αυτή η χρονιά και μένει μόνο ένας τίμιος και ξεκάθαρος απολογισμός να γίνει. Κάποιοι θα τον κάνουν και από κάποιους άλλους θα ξεχαστεί μαζί με τα φωτεινά λαμπιόνια, τα πολύχρωμα δώρα και τις χριστουγεννιάτικες γιρλάντες που θα στοιβαχτούν στις παλιές κούτες της αποθήκης. Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες γεμάτες καλές και κακές στιγμές χάθηκαν δια παντός, για να τις διαδεχθούν άλλες τόσες, που ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσουν!

Advertisment

Διαβάστε επίσης από την Αλεξάνδρα Προβατίδου


Ευχές για μια νέα χρονιά με υγεία, ευτυχία, αγάπη, αφθονία και άλλα τόσα καλά, ήχησαν σε κάθε σπιτικό που σέβεται τον εαυτό του. Έφυγε λοιπόν ο παλιός ο χρόνος, πήγε στα τσακίδια, δεν μας αφορά! «Ό γέγονε, γέγονε», «Πάμε για άλλα καλύτερα» και προπάντων «Ας κρατήσουμε τα καλά και ας αποτινάξουμε τα κακά», από αυτή τη χρόνια που μας αποχαιρέτησε!

Κάπου εκεί ανάμεσα στο «απετάξω-απεταξάμην» που διαδραματίζεται ακόμη μέσα στο κεφάλι σου, λίγο πριν επιτεθείς με μανία στον τελευταίο εναπομείναντα κουραμπιέ από την πιατέλα της μαμάς σου -που επιμένει να έχει περίοπτη θέση στη τραπεζαρία του σαλονιού- προσπαθώντας να πνίξεις στην άσπρη άχνη όλα τα βάσανα της χρονιάς που θες να προσπεράσεις, τι θα γινόταν αν αποφάσιζες πως από αυτή τη χρόνια δεν θες να ξεχάσεις τις άσχημες στιγμές; Τι θα γινόταν αν ξεμπρόστιαζες όλα τα δύσκολα συναισθήματα που ένιωσες στο πετσί σου, όλους όσους πλήγωσες και σε πλήγωσαν, καθώς η γη έκανε μια ακόμη πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο;

Μήπως θα έβλεπες τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, χωρίς να τα μεγεθύνεις και να τα δραματοποιείς; Μήπως αν παραδεχόσουν πως η σελήνη έχει πάντα δύο όψεις, πως υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά, που δεν φωτίζεται όσους προβολείς και να επιστρατεύσεις, μήπως τότε μάθαινες πραγματικά να μην φοβάσαι το σκοτάδι, το δικό σου και των άλλων;

Και αν οι ευχές σου για τον νέο χρόνο περιορίζονταν απλά σε μία: «Είθε να αγαπήσεις τις πιο σκοτεινές γωνιές σου!», μήπως ξόρκιζες μια για πάντα τους φόβους σου και άφηνες επιτέλους τη μέρα να διαδεχθεί τη νύχτα, για να διαπιστώσεις λίγο μετά με έκπληξη… πως μόνο όταν το σκοτάδι είναι βαθύ μπορείς να δεις τ’ άστρα;

Latest posts by Αλεξάνδρα Προβατίδου (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι "αόρατοι άνθρωποι" που ζουν ανάμεσά μας, δεν είναι απλά νούμερα… είναι άνθρωποι
Ο άνισος εχθρός... ένα αφιέρωμα για όσους έφυγαν νωρίς
Όταν το τραύμα γίνεται θαύμα!
Αν θες αληθινά να σε βρεις, ψάξε στις στιγμές που απουσιάζεις...

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση