Photo: Author/Depositphotos
Γράφει ο Γιώργος Γεροντάκης
Advertisment
Σκέφτηκες ποτέ πόσες φορές κοίταξες τον καθρέπτη αλλά στην ουσία ποτέ δεν τον είδες γιατί απλά πρόσεχες το είδωλό σου; Σκέφτηκες ποτέ πως έχει τη δίκη του ύπαρξη και τα δικά του χαρακτηριστικά; Πώς θα ήταν αν τον γνώριζες; Τι χαρακτήρας είναι άραγε και πως θα σου φερόταν; Είναι άκαμπτος γι’ αυτό δε θα σε χαϊδέψει, λαμπερός και θα σε μαγέψει, εύθραυστος μα θα σε κόψει αν τον σπάσεις. Είναι σκληρός, γοητευτικός αλλά και εκδικητικός.
Οι άνθρωποι είναι ο καθρέφτης μας
Περίεργοι αυτοί οι χαρακτήρες η αλήθεια, που σε προκαλούν να τους ψάξεις αλλά κατά βάθος σε φοβίζουν για το τι θα βρεις, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως αν δε βρεις αυτό που περιμένεις… θα πληγωθείς. Αν αποφασίσεις λοιπόν να του συστηθείς θα πρέπει να το κάνεις με απόλυτη ειλικρίνεια γιατί μόνο έτσι θα σου δείξει την απόλυτη αλήθεια. Μην ξεχάσεις όμως πρώτα να προετοιμαστείς για να αντέξεις αυτό που θα σου δείξει, καθώς πάνω στη μορφή που κοίταζες όλα αυτά τα χρόνια θα εμφανιστούν πληγές και ουλές τις οποίες δε θα τις νιώσεις μόνο, αλλά κοιτάζοντάς τον, θα τις βλέπεις κιόλας και αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί όταν ο πόνος είναι ορατός στον ανακοινώνουν σε αδυναμία, και τότε υποχρεούσαι να παλέψεις και ας μην είσαι έτοιμος.
Advertisment
Έτσι, μόλις ξεκινήσεις να προσπαθείς, θα γεννηθεί ο φόβος της αποτυχίας που θα σε αναγκάσει ενστικτωδώς να κλείσεις τα μάτια και να πάψεις να βλέπεις, μένοντας τυφλός και πληγωμένος. Ναι, τελικά είναι πολύ δύσκολος χαρακτήρας, αλλά σκέψου… το πιο δύσκολο δε σημαίνει ότι είναι και χειρότερο. Για να μπορέσεις να νιώσεις την ευλογία πίσω από την οδύνη θα πρέπει να δεχθείς το δώρο του. Δεν πρέπει να τον κατηγορήσεις, αυτός έστεκε πάντα εκεί, ανέκφραστος, σιωπηλός και άχρωμος από συναισθήματα. Εσύ είσαι που τον πλησίασες και όταν αποφάσισες να τον γνωρίσεις είδες τις ουλές σου γιατί απλά έπαψες να κοιτάς το είδωλό σου.
Δε φταίει γι’ αυτό που είδες απλά πρέπει να αποδεχθείς ότι είναι η αλήθεια. Δε φταίει για το ότι πονάς, δεν σου έκανε εκείνος τις πληγές εσύ επέτρεψες να σου συμβούν, απλά πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη. Γι’ αυτό λοιπόν ξανάνοιξε τα μάτια σου μπροστά του, κάνε την αλήθεια δύναμη και την ευθύνη κίνητρο, και κρατώντας τα σφιχτά στα χέρια κάνε το μεγάλο άλμα στην άλλη πλευρά… στην άδεια πλευρά των ειδώλων. Άδεια από συναίσθημα, ύπαρξη και «εγώ».
Μέσα από το είδωλό σου θα αντικρίσεις τον εαυτό σου, και απαλλαγμένος από το συναίσθημα του φόβου και της ενοχής δε θα χρειαστεί να σε δικάσεις αλλά και να σου υποσχεθείς, απλά θα εστιάσεις στις ουλές σου που θα βρίσκονται πλέον απέναντί σου, και χωρίς να νιώθεις την ύπαρξη του πόνου θα μπορέσεις να τις γιατρέψεις. Και όταν τις γιατρέψεις όλες, θα νιώσεις την ανάγκη να τον σπάσεις… πολύ απλά γιατί τότε δε θα μπορέσει να κόψει το «εγώ» σου.
