Ο συγκερασμός του χθες και του σήμερα. Η ιδανική γυναίκα
Υπάρχει άραγε «Ιδανική γυναίκα»; Ιδανική γυναίκα είναι αυτή που καταφέρνει τα καλά στοιχεία της γυναίκας του χθες να τα συγκεράσει με τα καλά στοιχεία του σήμερα χωρίς να μπερδεύεται η ίδια και χωρίς να μπερδεύει και τους άλλους. Και λέγοντας ιδανική γυναίκα, δεν εννοούμε την γυναίκα του χθες, δεν εννοούμε την μητέρα μας, ούτε την γιαγιά μας, και όχι, δεν εννοούμε την γυναίκα που στολίζει όλο το σπίτι με σεμεδάκια και δαντέλες!
Advertisment
Εννοούμε την γυναίκα που σε μια κοινωνία συνυφασμένη με την πρόοδο, την ταχύτητα, την εξέλιξη, την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμιοποίηση, παραμένει ένα αυτούσιο και γνήσιο θηλυκό που δεν έχει χάσει τα χαρακτηριστικά των βιολογικών κυττάρων της, αλλά, αντιθέτως, απόλυτα συνειδητοποιημένη της σημασίας και της αναγκαιότητας της ύπαρξής της, ζει, αγωνίζεται, διαπρέπει και ευτυχεί στην άφυλη κοινωνία του σήμερα.
Διαβάστε επίσης από τον Θοδωρή Γιαννόπουλο
Advertisment
Η ιδανική γυναίκα έχει απόλυτη επίγνωση του μοναδικού, υπέροχου φύλου που γεννήθηκε, δεν ζηλεύει και δεν προσπαθεί να αλλάξει ή να αντιγράψει το αντίθετο φύλο. Δεν προσπαθεί να το παίξει «άνδρας» για να επιβιώσει στον κόσμο αυτό, ούτε έχει την ανασφάλεια από το πέρασμα της ηλικίας για να προσπαθεί να γίνει ένα με τα σύγχρονα κοριτσάκια και να ακολουθεί την μόδα και της τάσεις της εποχής. Είναι βέβαιη για τον εαυτό της και την αξία της. Έχει μια ιδιαίτερη δυναμική η οποία δεν ανταγωνίζεται την αντρική συμπεριφορά της επίδειξης και της επιβεβαίωσης, απόρροια της ανασφάλειας, αλλά διαθέτει μια πανάρχαια σοφία αυτογνωσίας και ηρεμίας, και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι αντιλαμβάνεται πότε ακριβώς και πώς θα διοχετεύσει και θα επιβάλλει την δυναμική αυτή.
Η γυναικεία φρόνηση γνωρίζει που, πώς και πότε θα μιλήσει, που, πώς και πότε θα εκφράσει την άποψη της. Η μαγκιά και η δύναμη της δεν είναι εκφάνσεις του παρορμητισμού, αλλά της εσωτερικής γαλήνης και αυτοεπίγνωσης. Η γυναίκα για την οποία μιλούμε, δεν προσπαθεί να αποκτήσει ανδροφανές κορμί για να επιβληθεί, ούτε να ενδυθεί απαραίτητα με παντελόνια και σακάκια. Η ιδανική γυναίκα έχει το χάρισμα να μπορεί να ντύνεται εντελώς θηλυκά, ακόμη και με ύφος παλαιότερων εποχών, όμως η συμπεριφορά της, η αξιοπρέπεια της και ο τρόπος της δεν δίνουν την παραμικρή αφορμή, και δεν αφήνουν το ελάχιστο δικαίωμα στον οποιοδήποτε να της φερθεί και να την αντιμετωπίσει ως ένα υποδεέστερο ον κατάλληλο μόνο προς τέρψη και εκμετάλλευση.
Η εν λόγω γυναίκα δε παρακαλά, αντιθέτως, απαιτεί, και με την στάση της δικαιώνεται, να αναγνωρισθεί η προσφορά και η αξία της, τόσο στο εργασιακό περιβάλλον όσο και στο οικογενειακό, καθότι μόνο εκείνη μπορεί να ανταπεξέρχεται πλήρως σε ένα πλήθος ευθυνών, ώστε να είναι αφενός άξια επαγγελματίας, καριερίστας, και μητέρα ταυτόχρονα. Οι απαιτήσεις της δεν σταματούν όμως εκεί. Δεν ξεχνά, μα και δεν αφήνει τα περιθώρια στο όποιο έτερον ήμισυ να ξεχάσει ότι είναι γυναίκα. Απαιτεί να εκτιμηθεί η προσφορά της και, εν τέλει, να υποκλιθούν σε αυτή – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό – σε όλους τους χώρους, από το γραφείο μέχρι την κρεβατοκάμαρα.
Δεν ντρέπεται, δεν έχει ανόητα συμπλέγματα και δε διστάζει να πολεμήσει για τη θέση της στο βάθρο που της πρέπει. Ξέρει τι ψάχνει καθώς και πώς να το αποκτήσει, και γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο θα απολαύσει την χαρά και την ικανοποίηση σε όλα τα επίπεδα. Είναι γυναίκα η οποία δεν είναι μια βαρκούλα που ταξιδεύει σε μια ήσυχη θάλασσα, στο πέλαγος, είναι το ιστιοφόρο που θα σκίσει τα κύματα και θα αρμενίσει για ανεξερεύνητους κόσμους γεμάτη με ένα μπουκέτο πλούσια συναισθήματα, επιθυμίες, ιδανικά και αξίες άλλων εποχών και θα αναζητήσει το λιμάνι που θα σταθεί άξιο των προσδοκιών και των ονείρων της.
Είναι η γυναίκα ντυμένη με ένα μακρύ λευκό φόρεμα το οποίο όμως θα αναδεικνύει τις καμπύλες της, αλλά και αυτή που μπορεί να χορεύει στους ήχους του heavy metal και του house, χωρίς να χάνει ούτε στο ελάχιστο την αιώνια γοητεία της θηλυκότητας. Πιθανόν να φοράει και άρβυλα, πιθανόν το σώμα της να έχει κεντήσει με ένα πλήθος τατουάζ που σημαίνουν ένα σωρό μηνύματα για αυτήν, πιθανόν να έχει τρυπήσει το κορμί της με σκουλαρίκια στην κοιλιά, στα φρύδια, μα θα περιμένει πάντα ένα τριαντάφυλλο σε κάθε συνάντηση και ένα φιλί στα σκαλοπάτια του σπιτιού της πριν την καληνύχτα.
Είναι η γυναίκα που δεν θα ντραπεί να καθοδηγήσει το σύντροφό της στα μονοπάτια του ρομαντισμού που της αξίζει, και θέλει όταν θα βιώνει την υπέρτατη στιγμή του έρωτα, να διοχετεύει στις παλάμες της όλο το μεγαλείο και τον ψυχισμό της ύπαρξής της. Δεν φοβάται να φανερώσει την ρομαντικότητα και το ευαίσθητο της ψυχής της. Όλα αυτά είναι η ομορφιά της, η γοητεία της, η δύναμη της.
Η ιδανική γυναίκα δεν υποτάσσεται στον άνδρα, υποτάσσεται στην οικογένεια και στις αξίες. Στα ιδανικά και στον αυτοσεβασμό. Θα είναι πάντα η μάνα που θα νοιαστεί για το αν τα παιδιά της θα μάθουν σωστά γράμματα, αν θα γίνουν σωστοί άνθρωποι, αν θα μάθουν την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα της γενιάς της και θα μείνει στη συνείδηση όλων ως άξια μεταλαμπαδεύτρια της κληρονομιάς που της δόθηκε.
Η ιδανική γυναίκα, γνωρίζει ότι είναι η αρχή και η συνέχεια της δημιουργίας και δεν δέχεται ούτε κατιτίς λιγότερο από την αναγνωρισιμότητα της αξίας αυτής. Η μόδα και τα σύγχρονα επιτεύγματα δεν είναι παρά εργαλεία στα χέρια της και ένα μέσον το οποίο το εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί με περίσσια μαεστρία προκειμένου να ξεδιπλώσει όλα της τα ταλέντα και τα προτερήματα, απολαμβάνοντας στο μέγιστο την ικανοποίηση και τα δώρα αυτού που σημαίνει μάνα και γυναίκα ταυτόχρονα!
Και η γυναίκα αυτή τα έχει όλα! Είναι η αρχή και το τέλος. Είναι το ρομαντικό και το μοντέρνο, είναι το χθες και το αύριο, είναι οι ήχοι των κυμάτων και της βίαιης ένωσης των κοσμικών στιγμών του σύμπαντος. Είναι ο τροφοδότης που γεννά τη ζωή, είναι η ισορροπία της μελωδίας. Είναι η σιωπή πριν την καταιγίδα. Είναι η μοναχικότητα μέσα στο άλικο φως, είναι το ουράνιο τόξο μετά την βροχή, είναι η γαλήνη στην ψυχή μας. Η ιδανική γυναίκα είναι όλα τα όνειρα και οι επιθυμίες κάτω απ’ το πέπλο του πόθου της ύπαρξης. Η αιώνια αρχή του «καλού και του κακού», του «τώρα και του τότε», αυτό που ενώνει όλες τις προσμονές μαζί των φαντασιώσεων του ανθρώπινου είδους.
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
