«Η διαφορετική μαμά μου»

«Η διαφορετική μαμά μου»

Στον Δημήτρη και στην Αιμιλία…

Advertisment

Η μαμά μου διαφέρει. Έχει μυρωδιά μέντας και γεύση γλυκόπικρη. Η μαμά μου γελάει από τα βάθη του μικροκαμωμένου κορμιού της, που τραντάζεται ολάκερο κάθε που αποφασίζει να χαρίσει στους ανθρώπους τις δύο σειρές λευκά μαργαριτάρια που έχει κρυμμένα!

Η μαμά μου στροβιλίζεται την άνοιξη σαν πέταλο γιασεμιού που ξεστράτισε να γνωρίσει το άγνωστο λιβάδι. Η μαμά μου τραγουδά τους δικούς της σκοπούς, σιγοψιθυρίζοντας στο αυτί της σελήνης ξόρκια από τόπους αλλοτινούς.

Η μαμά μου κλαίει βουβά τα βράδια για τον κόσμο που δεν μπόρεσε να φέρει στα μέτρα μας. Η μαμά μου είναι μικροσκοπική σαν κόκκος άμμου, μα υψώνεται σαν πελώριο κύμα, όταν η τρυφερότητα γίνεται ανάγκη. Η μαμά μου αγαπάει τα μαύρα σύννεφα των ανθρώπων, λέει πως κρύβουν τις πιο φωτεινές μέρες.

Η μαμά μου δεν βρίσκει τη χαρά της όταν πρέπει, παρά μονάχα όταν θέλει. Κυνηγάει πεταλούδες της λύπης με την απόχη της, μα για εμένα κρατά τις πιο φανταχτερές να φτεροκοπούν φωτίζοντας τις νύχτες μου.

Η μαμά μου δεν βρίσκει τόπο να χωρά την ομορφιά, το μπόι και την καρδιά μου, γι’ αυτό φτιάχνει δικούς της κόσμους να βρίσκω τη θέση που μου πρέπει. Η μαμά μου κοιτά στον καθρέφτη και βλέπει την αντανάκλαση μου και ας είναι σίγουρα πιο όμορφη από αυτή.

Η μαμά μου δεν είναι σαν τις άλλες μαμάδες. Παίρνει τις σταγόνες της βροχής και στολίζει τις βλεφαρίδες της, παίρνει τα δάκρυα μου και τα κάνει πρωτοβρόχια να ποτίζεται η διψασμένη γη. Η μαμά μου καρφιτσώνει άστρα στους μαύρους ουρανούς μου και όσα πέφτουν τα μαζεύει στην ποδιά της, να μου τα χαρίζει όταν μου σώνονται οι ευχές.

Κρίμα που δεν θα γνωρίσεις τη μαμά μου. Κρίμα που και εγώ δεν πρόλαβα να τη μάθω καλά. Δεν έχει σημασία, γιατί η μαμά μου φύτεψε μια αμυγδαλιά στον κήπο της καρδιάς μου πριν χρόνια, να ανθίζει στη βαρυχειμωνιά και με έμαθε να καλοδέχομαι κάθε χαμένο πουλί στα κλαδιά της. Έλα και εσύ! Έλα… και η μαμά μου θα μας σκεπάσει με τα άνθη της και η άνοιξη δεν θα αργήσει να φανεί…

• About
• Latest Posts

Αλεξάνδρα Προβατίδου

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη της Δράμας. Είμαι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και αγαπώ κάθε μορφή έκφρασης μέσα από την τέχνη.Προσωπικά εκφράζομαι μέσα από την κατασκευή χειροποίητου εικαστικού κοσμήματος και τη ζωγραφική. Η αγάπη μου για την λογοτεχνία και την ποίηση είναι αυτή που με ωθεί να αποτυπώνω στο χαρτί σκέψεις και συναισθήματα.

Latest posts by Αλεξάνδρα Προβατίδου (see all)

• Χαμηλές πτήσεις - 27 Ιουλίου 2017
• Στη ρωγμή του χρόνου - 12 Ιουλίου 2017
• Οι πολύχρωμοι φίλοι της καρδιάς μας - 21 Μαΐου 2017