Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μια μεγάλη εταιρεία παραγωγής χυμού πορτοκαλιού, η Del oro, στην Κόστα Ρίκα, παρακινείται από τον Daniel Janzen και την Winnie Hallwachs, ένα ζευγάρι οικολόγων επιστημόνων, από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, να ρίξει τα γεωργικά της απόβλητα, δηλαδή τις φλούδες από τα πορτοκάλια, σε εφτά στρέμματα άγονου εδάφους μέσα στο εθνικό πάρκο της χώρας. Χρειάστηκαν 1000 φορτηγά για να καλύψουν τον χώρο με εκατομμύρια φλούδες πορτοκαλιού.
Οι Janzen και Hallwachs έχουν επικεντρώσει το δεύτερο μισό της σταδιοδρομίας τους στην εξασφάλιση ενός μέλλοντος για τα απειλούμενα τροπικά οικοσυστήματα και εργάζονταν ήδη για την Area de Conservación Guanacaste (ACG, Guanacaste Conservation Area) στην Κόστα Ρίκα. Η όλη ιδέα είχε σκοπό να αποθέσει η εταιρεία γεωργικά απόβλητα για βιοαποικοδόμηση, χωρίς κόστος, σε άγονες εκτάσεις μέσα στο πάρκο.
Advertisment
Όλα πήγαν καλά, 12.000 τόνοι φλούδας πορτοκαλιού διοχετεύθηκαν μέσα στις άγονες περιοχές μα η TicoFruit, ανταγωνιστική εταιρεία της Del oro αντέδρασε, μηνύοντας τη σύμβαση και την εταιρεία. Η TicoFruit κέρδισε τη δίκη με την κατηγορία πως η Del oro κατέστρεψε μέρος του εθνικού δρυμού, και η υπόθεση σφραγίστηκε…
Πέρασαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια όπου κανείς δεν ασχολήθηκε με την περιοχή μέχρι που ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον αυτή τη φορά, αποφάσισαν να επισκεφτούν την περιοχή και να δουν αν είχε αλλάξει κάτι ή μάλλον τι ακριβώς είχε αλλάξει από τότε μέχρι και τη στιγμή της επίσκεψης. Δυσκολεύτηκαν πολύ να βρούν τα στρέμματα που κάποτε η Del oro είχε καλύψει με τα γεωργικά της απόβλητα. Ένα πλούσιο άγριο δάσος κάλυπτε την περιοχή!
Advertisment
Ήταν εκπληκτική η διαφορά με τα διπλανά χωράφια τα οποία παρέμεναν γεμάτα πέτρες και χώμα ενώ στα σημεία βιοαποικοδόμησης των φλούδων πορτοκαλιού ο χώρος ήταν γεμάτος αμπέλια και ψηλά δέντρα. Η βιομάζα των φλοιών ήταν κατά 15% περισσότερη από τη γύρω βλάστηση, το έδαφος ήταν πλουσιότερο ενώ υπήρχαν περισσότερα ήδη βλάστησης απ’ ότι τριγύρω.
“Πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα δημιουργούνται από εταιρείες οι οποίες, για να είμαστε δίκαιοι, απλά παράγουν πράγματα που χρειάζονται ή θέλουν οι άνθρωποι”, δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο David Wilcove, καθηγητής Οικολογίας, Εξελικτικής Βιολογίας και Δημοσίων Υποθέσεων του Περιβαλλοντικού Ινστιτούτου του Πρίνστον. “Αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών των προβλημάτων μπορεί να μετριαστεί εάν ο ιδιωτικός τομέας και η περιβαλλοντική κοινότητα δουλέψουν μαζί. Είμαι βέβαιος ότι θα βρούμε πολλές περισσότερες ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουμε τα «υπολείμματα» από τη βιομηχανική παραγωγή τροφίμων για να αναγεννήσουμε τα τροπικά δάση. Αυτή είναι η ανακύκλωση στα καλύτερά της.”
