Αν βρίσκεστε από τη μεριά του πομπού ή του δέκτη μιας συγγνώμης, χρειάζεται να προσέχετε αρκετά τη λέξη “αν”. Σχεδόν κάθε συγγνώμη που ξεκινά με το «λυπάμαι αν…» δεν αποτελεί πραγματική συγγνώμη.
Γι’ αυτό προσέχετε για φράσεις όπως «λυπάμαι αν ήμουν σκληρός/η» ή «συγγνώμη αν παρεξήγησες κάτι από αυτά που είπα». Κι αν εσείς είστε εκείνοι που ζητάτε συγγνώμη και νιώθετε την ανάγκη να προσθέσετε ένα αν, δοκιμάστε καλύτερα κάτι πιο ευθύ όπως αυτό: «Το σχόλιο που έκανα ήταν προσβλητικό. Με συγχωρείς αν ήμουν σκληρή και θέλω να ξέρεις ότι δεν θα ξανασυμβεί».
Advertisment
Το «συγγνώμη αν…» κάνει το άλλο άτομο να αμφιβάλλει για την αντίδρασή του σε όσα άκουσε, σε αυτά που το προσέβαλαν. Το «συγγνώμη αν…» μπορεί επίσης να γίνει αντιληπτό ως επικριτικό και υπεροπτικό. Σε μια ομαδική συνάντηση, ο «Charles» έκανε ένα κακόγουστο αστείο για τον «γυναικείο εγκέφαλο». Αμέσως μετά, είπε στον εργοδότη του «λυπάμαι αν το σχόλιο μου σας πλήγωσε». Η αφοπλιστική της απάντηση ήταν «Πίστεψε με, Charles, δεν πληγώνομαι τόσο εύκολα».
Ο θυμός στη φωνή της τον προβλημάτισε. Δεν κατάλαβε ότι αυτό που υπονοούσε ήταν ότι η ανώτερή του ήταν μια εξαιρετικά ευαίσθητη γυναίκα και δεν κατάφερε να απολογηθεί λόγω του άστοχου σχολίου του.
Σκοπός μου δεν είναι να απαγορεύσω λέξεις και φράσεις, αλλά να σας ενθαρρύνω να προσέχετε αρκετά εκείνες τις φαινομενικά αθώες λέξεις, όπως για παράδειγμα και τη λέξη αλλά, που μπορεί να μετατρέψουν το αθώο σας «συγγνώμη» σε «πραγματικά δεν λυπάμαι καθόλου». Η πράξη της συγγνώμης φυσικά περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από το να πούμε απλά τις σωστές λέξεις. Αλλά οι λάθος λέξεις μπορούν να χειροτερέψουν τη θέση και τη σχέση σας με τους άλλους τελικά.
Advertisment
Harriet Lerner, Ph. D., εργασιακή ψυχολόγος, ψυοχθεραπεύτρια
