Τα συστήματα πεποιθήσεων δίνουν μορφή στην εικονική μας πραγματικότητα. Με κάθε συμφωνία που κάνουμε, η δομή ισχυροποιείται ολοένα και περισσότερο, και αποκτά μεγαλύτερη δύναμη. Τελικά, γίνεται τόσο άκαμπτη όσο ένα τούβλο.
Αν φανταστούμε κάθε σύμβολο, κάθε έννοια και κάθε συμφωνία σαν ένα τούβλο, τότε η πίστη μας είναι το κονίαμα που συγκρατεί τα τούβλα. Καθώς συνεχίζουμε να αποκτάμε γνώσεις, αναμειγνύουμε τα σύμβολα που γνωρίζουμε με κάθε πιθανό τρόπο.
Advertisment
Έτσι, οι έννοιες που αναπαριστούν αλληλοεπηρεάζονται και δημιουργούνται ακόμη πιο περίπλοκες θεωρίες. Ο αφηρημένος από τη φύση του νους οργανώνεται με ιδιαίτερα περίπλοκο τρόπο. Μάλιστα, αυτή η οργάνωση συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, μέχρις ότου συμπεριλάβει όλες τις γνώσεις μας.
Οι Τολτέκοι αποκαλούν αυτή την οργάνωση ανθρώπινη μορφή. Αυτή η ανθρώπινη μορφή δεν έχει να κάνει με τη μορφή του υλικού μας σώματος, αλλά με τη μορφή που παίρνει ο νους μας.
Είναι οι οργανωμένες πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας, για οτιδήποτε μας βοηθά να ερμηνεύσουμε το όνειρό μας. Η ανθρώπινη μορφή μας δίνει την αίσθηση της ταυτότητας. Ωστόσο, δεν ταυτίζεται με το πλαίσιο του ονείρου.
Advertisment
Το πλαίσιο του ονείρου είναι ο υλικός κόσμος έτσι όπως είναι – η αγνή αλήθεια. Η ανθρώπινη μορφή είναι το σύστημα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, καθώς και όλες μας οι κρίσεις.
Ό,τι εμπεριέχεται στο σύστημα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε είναι η προσωπική μας αλήθεια. Κρίνουμε τα πάντα ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας, ακόμη και αν αυτές οι πεποιθήσεις αντιτίθενται στην εσωτερική μας φύση.
Κατά την “εξημέρωση”, το σύστημα πεποιθήσεων γίνεται το βιβλίο των νόμων που καθορίζει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Όταν ακολουθούμε τους κανόνες αυτού του βιβλίου, επιβραβεύουμε τον εαυτό μας. Όταν τους παραβαίνουμε, αυτοτιμωρούμαστε.
Το σύστημα πεποιθήσεων γίνεται ένας αυστηρός κριτής που εδρεύει μέσα στο νου μας. Αυτός ο κριτής βγάζει κρίσεις και επιβάλλει κυρώσεις. Έτσι, γινόμαστε θύματα του ίδιου μας του νου.
Ο μεγάλος, αυστηρός κριτής αποτελείται από σύμβολα και μέσα από αυτά κρίνει οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε, ακόμη και τα ίδια τα σύμβολα.
Ουσιαστικά, θύμα είναι το τμήμα του εαυτού μας που υφίσταται την τιμωρία. Και όταν ερχόμαστε σε επαφή με το εξωτερικό όνειρο, κρίνουμε και τιμωρούμε τους πάντες σύμφωνα με τις προβλέψεις του δικού μας βιβλίου των νόμων.
Ο μεγάλος κριτής κάνει πολύ καλή δουλειά, αφού συμφωνούμε με όλους τους νόμους του. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα πεποιθήσεων χρησιμοποιεί τις γνώσεις μας εναντίον μας.
Χρησιμοποιεί όλες τις γνώσεις και τους κανόνες μας για να μας τιμωρήσει. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα μας για να μας ωθήσει σε αυτομομφές, αυτοαπόρριψη, ενοχές και ντροπή.
Μας κακοποιεί λεκτικά και μας κάνει δυστυχείς δημιουργώντας τους προσωπικούς μας δαίμονες, την προσωπική μας κόλαση.
Το σύστημα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε είναι ο τύραννος της ζωής μας. Μας στερεί την ελευθερία μας, μας κάνει σκλάβο του. Απομυζά τη δύναμη από τον πραγματικό μας εαυτό, από τη ζωή μας – και δεν έχει απολύτως καμία υπόσταση!
Ο πραγματικός μας εαυτός είναι κρυμμένος μέσα στο νου μας. Ο νους μας ελέγχεται από τις γνώσεις που αποκτήσαμε και απ’ όσα συμφωνήσαμε να πιστεύουμε.
Το ανθρώπινο σώμα, που είναι όμορφο και τέλειο, γίνεται θύμα κρίσεων και τιμωριών. Γίνεται το όχημα προβολής του νου.
Το σύστημα πεποιθήσεων υπάρχει στο νου. Δεν μπορούμε να το δούμε, ούτε να το αγγίξουμε, αλλά ξέρουμε πως υπάρχει. Αυτό που ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε είναι ότι αυτό το σύστημα υπάρχει μόνο επειδή εμείς το δημιουργήσαμε.
Αυτό το δημιούργημά μας μας ακολουθεί παντού, όπου κι αν πάμε. Ζούμε κατ’ αυτό τον τρόπο εδώ και τόσο καιρό, που ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή μας ορίζεται από αυτό το σύστημα.
Και παρότι ο νους δεν είναι αληθινός αλλά εικονικός, έχει τεράστια επίδραση πάνω μας, επειδή και αυτός έχει δημιουργηθεί από τη ζωή.
Προκειμένου να αποκτήσουμε περισσότερη επίγνωση, είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση των δημιουργημάτων μας, να καταλαβαίνουμε ότι εμείς οι ίδιοι τα τροφοδοτούμε.
Όλες οι πεποιθήσεις μας, από τις πιο ασήμαντες που αφορούν σε καθημερινά συνηθισμένα πράγματα, μέχρι τη φιλοσοφία μας για τη ζωή, επιβιώνουν απομυζώντας τη ζωτική μας δύναμη.
Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε το νου μας, θα διακρίναμε εκατομμύρια μορφές ζωής, θα βλέπαμε ότι εμείς τροφοδοτούμε τα δημιουργήματά μας μέσα από την πίστη και την προσοχή μας.
Διοχετεύουμε μεγάλο μέρος της ζωτικής μας δύναμης για τη στήριξη του συστήματος πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε. Χωρίς εμάς, αυτές οι ιδέες δεν θα υπήρχαν. Χωρίς εμάς, όλο το οικοδόμημα των πεποιθήσεων θα κατέρρεε.
“Η πέμπτη συμφωνία” Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz Εκδόσεις Διόπτρα – Photo: Author/Depositphotos
