Από την αρχή της ζωής μας μέχρι και το τέλος της, δεχόμαστε καθημερινά μια συνεχόμενη πλύση εγκεφάλου. Όλα αυτά που είμαστε σήμερα, όλες μας οι σκέψεις, τα πιστεύω, η προσωπικότητά μας και η αντίληψή μας είναι όλα επηρεασμένα από τον κοινωνικό μας περίγυρο και άμεσα συνδεδεμένα με τα παιδικά μας χρόνια.
Είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε τη δική μας προσωπικότητα, αλλά δυστυχώς το υποσυνείδητο είναι εκείνο που θα μας οδηγήσει στις επιλογές που θα κάνουμε για να τη δημιουργήσουμε. Μπορεί αυτό να ακούγεται σκληρό, αλλά κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα…
Advertisment
Μεγαλώνουμε, μαθαίνοντας ποια είναι τα ιδανικά και οι κανόνες της κοινωνίας μας, τι είναι σωστό και τι λάθος, που και γιατί πρέπει να πιστεύουμε, να αμφισβητούμε το λάθος και να το κατακρίνουμε, πώς να συμπεριφερόμαστε, να μιλάμε μια γλώσσα και να κρίνουμε το διαφορετικό.
Μεγαλώνουμε, μαθαίνοντας ότι όταν κάνουμε κάτι σωστό, θα ανταμειβόμαστε κι όταν κάνουμε κάτι λάθος, θα υπάρχει τιμωρία. Εξημερωνόμαστε και εκπαιδευόμαστε, όπως ακριβώς εκπαιδεύουμε εμείς το κατοικίδιό μας να υπακούει εμάς! Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, όλα είναι μια τυποποιημένη διαδικασία και εμείς είμαστε οι πιστοί ακόλουθοί της.
Μεγαλώνουμε, νομίζοντας ότι έχουμε επιλογές, αλλά στη πραγματικότητα όλα αυτά που πιστεύουμε και συμφωνούμε με τους συμπολίτες της κοινωνίας μας ότι είναι σωστά, είναι απλά αντιλήψεις που έχουν «περάσει» στο μυαλό μας ως σωστές. Δεν υπάρχει τίποτα σωστό. Όλα αυτά, απλά, μας τα έχουνε επιβάλλει – και δεν είναι πάντα με την αρνητική έννοια του όρου.
Advertisment
Μεγαλώνουμε, μαθαίνοντας να εστιάζουμε την προσοχή μας σε πράγματα. Στο σχολείο καθόμαστε στο θρανίο και ακούμε με προσοχή τα λόγια του δασκάλου. Στην εκκλησία, ακούμε με προσοχή τον ιερέα και στο στρατό, εκτελούμε τις διαταγές του στρατηγού μας. Στο σπίτι, ακούμε την οικογένεια μας και, ειδικότερα, τους γονείς μας ή την τηλεόραση. Σε μια παρέα, ακούμε τους φίλους μας και στη δουλειά, το αφεντικό μας.
Μεγαλώνουμε, πιστεύοντας ότι είμαστε ελεύθεροι, ενώ στη πραγματικότητα ούτε το όνομά μας δεν έχουμε επιλέξει. Είναι απίστευτο να το σκεφτούμε, αλλά μας δίνεται όνομα από πολύ μικρούς, ώστε να χαραχθεί στη μνήμη μας ότι όταν ακούμε αυτό το όνομα, θα ανταποκρινόμαστε.
Έτσι, μεγαλώνουμε, αναζητώντας ακόμα περισσότερη προσοχή και αρχίζουμε να απαιτούμε, μάλλον ασυνείδητα, από τους άλλους να μας προσέξουν. Η προσοχή έχει γίνει, υποσυνείδητα, κομμάτι της «φυσιολογικής» μας ζωής. Θέλουμε την επιβράβευση και την αποδοχή των άλλων, αλλιώς «πέφτουμε» ψυχολογικά, νομίζουμε πως δεν αξίζουμε τίποτα κι ότι δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε πράγματα.
Αντίθετα, όταν παίρνουμε την επιβράβευση και την προσοχή που χρειαζόμαστε, το ηθικό μας ανεβαίνει, γιατί νιώθουμε ότι αξίζουμε κάτι, ότι έχουμε να δώσουμε κάτι στην κοινωνία, κάτι που οι άλλοι το αποδέχονται και, συνεπώς, δεν μας απορρίπτουν.
Αφού, λοιπόν, έχουμε μεγαλώσει κι όλα αυτά έχουνε χαραχθεί βαθιά στη μνήμη και το υποσυνείδητό μας, αρχίζουμε να πιστεύουμε σε στερεότυπα και προκαταλήψεις, να νομίζουμε ότι δημιουργούμε τη δική μας αντίληψη για τον κόσμο, να δημιουργούμε πολέμους, διαμάχες κι εκστρατείες και να προσπαθούμε να επιβάλλουμε το σωστό και το δίκαιο, με βάση τα δικά μας πιστεύω, τις εμπειρίες και τη δική μας λογική, νομίζοντας ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι λάθος.
Σε συνδυασμό με αυτό και με σκοπό να αναθρέψουμε τα δικά μας παιδιά, τα μεγαλώνουμε, βάζοντάς τα στην ίδια λογική, μαθαίνοντάς τους ποια είναι τα ιδανικά και ποια τα πιστεύω της κοινωνίας κ.ο.κ., στερώντας τα από την επιλογή και την ελευθερία τους. Συμμετέχουμε όλη μας τη ζωή σε αυτόν τον ασταμάτητο, αυτοκαταστροφικό κύκλο.
Δεν ήταν επιλογή μας να γεννηθούμε.
Δεν ήταν επιλογή μας να μιλάμε τη γλώσσα που μιλάμε.
Δεν ήταν επιλογή μας να γεννηθούμε στη χώρα που γεννηθήκαμε.
Δεν είχαμε επιλογή για το όνομά μας.
Δεν είχαμε επιλογή για το τι θρήσκευμα θα λάβουμε.
Δεν θα έχουμε επιλογή για το αν ή το πότε θα πεθάνουμε.
Έχουμε επηρεαστεί ασυνείδητα από όλους όσους ξέρουμε, έχουμε δει και έχουμε θαυμάσει, ακόμα κι αν δε μας ξέρουν, αλλά μόνο αυτούς που μας ξέρουν έχουμε επηρεάσει.
Ας ζήσουμε, λοιπόν, τη ζωή μας, όπως πραγματικά θέλουμε εμείς κι όχι, όπως μας την επιβάλλει το υποσυνείδητό μας!
- Διατήρησε την ενέργειά σου, βάζοντας πρόγραμμα στη ζωή σου - 17 Δεκεμβρίου 2018
- Έχεις μάτια για να κοιτάζεις μπροστά κι όχι για να χαμηλώνεις το βλέμμα - 11 Σεπτεμβρίου 2018
- Γράμμα στ’ αδέλφια του κόσμου - 7 Σεπτεμβρίου 2018
