Θυμάστε και εσείς κάποια στιγμή που έχετε αισθανθεί αδικημένοι; Κάποια στιγμή που κάποιος πήρε μια δουλειά που δεν του άξιζε απλώς γιατί είχε τις απαραίτητες «διασυνδέσεις», κάποια στιγμή που σας συκοφάντησαν και είπαν κάτι για εσάς που σε καμία περίπτωση δεν υφίσταται, κάποια στιγμή που κόποι σας δεν ευδοκίμησαν και νιώσατε απογοήτευση και στενοχώρια;
Ακόμα πιο σημαντικό, μήπως θυμάστε κάποια στιγμή που ένα αγαπημένο σας άτομο έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα και αισθανθήκατε να σας κατακλύζει ένα αίσθημα αδικίας από τη ζωή. Αυτά και άλλα είναι λίγα από τα πολλά παραδείγματα «αντικειμενικής αδικίας».
Advertisment
Η αδικία είναι μια συναισθηματική κατάσταση η οποία είναι ικανή να μας συνθλίψει, μπορεί να μας πονέσει και να μας κάνει να φτάσουμε στον πάτο. Μετά όμως τι; Καθόμαστε και πέφτουμε σε κατάθλιψη και δεν προχωράμε ποτέ μπροστά και αναμασάμε τις άδικες στιγμές; Ή προχωράμε, κοιτάμε μπροστά και προσπαθούμε να μάθουμε κάτι από την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε;
Φυσικά οφείλουμε να σημειώσουμε ότι δεν είναι όλες οι μορφές αδικίας ίδιες και κάποιες έχουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από άλλες, όμως εμείς σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να προχωρήσει γιατί αλλιώς η απίστευτη θλίψη είναι μονόδρομος.
Σε πρώτο στάδιο, αν πρόκειται για αδικία που έχουμε δεχτεί από κάποιο φιλικό ή οικογενειακό πρόσωπο υπάρχουν δύο απλοί δρόμοι. Ο πρώτος είναι πιο εύκολος και αφορά στην απόλυτη απομάκρυνση αυτού του προσώπου από τη ζωή μας. Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζουν τοξικοί σύντροφοι ή φίλοι που τον αδικούν, του φέρονται με υποτίμηση και δεν τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό και αγάπη.
Advertisment
Εμείς διαμορφώνουμε τον κοινωνικό μας περίγυρο και εμείς εν τέλει επιλέγουμε πως θέλουμε να μας φέρονται. Αν θέλουμε να μας αδικούν απλά τους αφήνουμε εμείς να μας αδικούν. Αν όχι είναι απλό: «Διώξτε τους». Ο δεύτερος δρόμος είναι αρκετά πιο δύσκολος, επίπονος και ενδεχομένως χρονοβόρος για αυτό και οφείλουμε να το σκεφτούμε πολύ καλά για το αν θα τον ακολουθήσουμε ή όχι.
Αφορά σε ειδικές περιπτώσεις και σε άτομα που αγαπάμε απεριόριστα και θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Αν ένα τέτοιο άτομο μας αδίκησε σίγουρα η πληγή είναι πολύ μεγαλύτερη και η επούλωσή της αντίστοιχα πολύ πιο δύσκολη. Η μόνη λύση είναι η συζήτηση. Είμαστε άνθρωποι και έχουμε αναπτύξει τη γλώσσα ώστε να επικοινωνούμε όλη την ψυχοσύνθεση μας. Είναι πολύ σημαντικό δηλαδή να μιλήσουμε με τον άνθρωπό μας, να βγάλουμε από μέσα μας ότι μας πόνεσε και να του επισημάνουμε το λάθος του.
Οι εποικοδομητικές συζητήσεις μόνο καλό αποτέλεσμα μπορούν να έχουν. Το σημαντικότερο όμως είναι να γίνονται πάντα σε ήπιους τόνους, χωρίς εγωισμούς, και πάντα «να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου», να μην φοβόμαστε να πούμε «συγνώμη» όταν πρέπει αλλά και να έχουμε το μεγαλείο ψυχής να συγχωρέσουμε και εμείς.
Τι γίνεται όμως αν η αδικία αφορά σε κάποιον υφιστάμενό μας; Κάποιο άτομο το οποίο δεν μπορούμε να του εκφράσουμε ευθέως τη δυσαρέσκειά μας. Μια είναι η λύση και πάλι: Μιλάμε!!! Σε φίλους, σε συγγενείς, σε ψυχολόγους; Όπου ο καθένας επιθυμεί και αισθάνεται πιο άνετα. Μην κρατάτε τίποτα μέσα σας. Η συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων μόνο στην ασφυξία μπορεί να μας οδηγήσει.
Μη φοβάστε αν θα φανείτε αδύναμοι. Δεν υπάρχει άτρωτος άνθρωπος. Όλοι πονάμε, όλοι αποτυγχάνουμε, όλοι αδικούμαστε. Κλάψτε, φωνάξτε, γκρινιάξτε! Μόνο έτσι θα αισθανθείτε μια εκτόνωση. Αν είναι τόσο δύσκολο να μιλήσετε σε κάποιον μπορείτε να γράψετε τα παράπονά σας. Γράψτε γράμματα που δε θα στείλετε ποτέ! Πιάστε μια κόλλα χαρτί και γράψτε αβίαστα κάθε μικρό, ανούσιο ή σημαντικό συναίσθημα που σας έρχεται εκείνη τη στιγμή. Αφεθείτε για λίγο και ξεσπάστε!
Το γενικότερο νόημα για κάθε μορφή αδικίας, αγαπητοί αναγνώστες είναι να ζήσουμε τα αρνητικά συναισθήματά μας όσο τους αρμόζει. Ώστε στο τέλος να τα απομυθοποιήσουμε τόσο πολύ και να τα ξεπεράσουμε. Μη φοβάστε να αισθανθείτε αρνητικά, ότι και να έχετε καταφέρει στη ζωή σας, όσες «σωστές» και επιτυχημένες εργασίες έχετε φέρει εις πέρας, η ζωή έχει και αδικίες. Εκφραστείτε, αφεθείτε στον πόνο σας, ζήστε για λίγο τη μιζέρια σας αλλά μετά μαζέψτε τα κομμάτια σας και κοιτάξτε μπροστά!
Πιστέψτε με δεν είστε οι μόνοι που έχετε αδικηθεί. Οφείλουμε όμως όλοι μας στον εαυτό μας να το ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε χωρίς να μας κρατάνε πίσω αδικίες του παρελθόντος.
- Ζήλια και ανταγωνισμός… χάσιμο χρόνου και σπατάλη ενέργειας - 11 Οκτωβρίου 2019
- Λέω «ναι» στην ευτυχία - 1 Φεβρουαρίου 2019
- Να είσαι «Άνθρωπος» και όχι «ανθρωπάκος» - 14 Απριλίου 2018
