Συνέντευξη της Μαριάνας Τσάκοβα από το
Κέντρο ψυχικής και σωματικής ισορροπίας «Αυτοΐαση»,
στη Μαίρη Σαραντοπούλου για την Εναλλακτική Δράση
Πώς γίνεται να είμαστε περισσότερο υγιείς και χαρούμενοι; Πώς γίνεται να είμαστε ικανοί να ξεπερνάμε μόνοι πολλά προβλήματα υγείας; Το κέντρο ψυχικής και σωματικής ισορροπίας Αυτοΐαση και η ψυχολόγος Μαριάνα Τσάκοβα μας απαντά πως γίνεται. Μέσα από την εκπαίδευση ειδικών μεθόδων, ο άνθρωπος μαθαίνει να λαμβάνει διαφορετικά τα εξωτερικά ερεθίσματα, να παίρνει νέες, χαρούμενες πληροφορίες και να μην επιβαρύνει την υγεία του με την ασθένεια των καιρών, που δεν είναι άλλη από το άγχος. Σε συνέντευξη της Μαίρης Σαραντοπούλου για την Εναλλακτική Δράση, η Μ. Τσάκοβα μας εξηγεί τι βρίσκεται πέρα από τη συμβατή ψυχολογία, πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και ποιοι είναι οι τρόποι να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της ζωής μας.
Advertisment
«Ο άνθρωπος ψυχή τε και σώματι, οντότητα μία…»
Μαριάνα, βρισκόμαστε στο καινούριο σου γραφείο, στην Αθήνα πλέον. Μετά το επιτυχημένο εγχείρημα της Θεσσαλονίκης, το κέντρο ψυχολογίας Αυτοΐαση, τώρα και στην Αθήνα…
Ναι, τώρα βρισκόμαστε και στην Αθήνα. Η Αυτοΐαση, είναι ένα κέντρο ψυχολογίας που συνδυάζει την ψυχική και την σωματική ισορροπία. Η βασική φιλοσοφία του κέντρου μας είναι αυτή η άρρηκτη σχέση σώματος και νου και η αλληλεπίδραση, για την οποία αυτή αλληλεπίδραση δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε γιατί προκαλεί διαφορετικές αντιδράσεις. Έχουμε αντιληφθεί ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό μεταξύ ιατρικής και ψυχολογίας. Ένα κενό που πολύ κακώς υπάρχει. Δεν θα έπρεπε δηλαδή ο άνθρωπος να αντιμετωπίζεται σαν δυο ξεχωριστές οντότητες. Είναι ένα σώμα, μία ψυχή. Πρέπει να βλέπουμε τον άνθρωπο, σαν μία οντότητα, σαν μία ολότητα. Γιατί και η ιατρική από τη μεριά της αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν κομμάτια ύλης, κομμάτια κρέατος, ένα στομάχι, ένα συκώτι κτλ.
Από την άλλη μεριά η ψυχολογία ασχολείται με το άυλο μέρος. Και μάλιστα δίνει μία άυλη εικόνα της ψυχικής μας υπόστασης που δεν είναι η σωστή. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Για να βιώνουμε κάποια συναισθήματα, υπάρχουν κάποιοι βιολογικοί λόγοι για να έχουμε αυτά τα συναισθήματα. Άρα και εκεί υπάρχει ένα τεράστιο κενό που ξεκινά ίσως από την εκπαίδευση. Εδώ στο κέντρο μας, προσπαθούμε να μικραίνουμε αυτό το κενό και να δούμε τον άνθρωπο πιο ολιστικά, με την έννοια ότι αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα του ανθρώπου που έρχεται εδώ είτε σωματικά είτε ψυχικά σαν σύνολο. Και αυτό γιατί όλες οι τελευταίες έρευνες στο χώρο της ψυχολογίας δείχνουν ότι τα περισσότερα σωματικά προβλήματα, είναι ψυχοσωματικά. Απλά η έννοια της ψυχοσωματικής διαταραχής δεν αντιμετωπίζεται με τον σωστό τρόπο εάν ο ψυχολόγος δεν αναγνωρίζει την σωματική υπόσταση ή ο ιατρός δεν αναγνωρίζει την ψυχική υπόσταση του ατόμου.
Advertisment
Από την άλλη πλευρά η ψυχολογία δεν βλέπει αυτή τη σύνδεση με το σώμα και δεν παραπέμπει στην ένωση των συμπτωμάτων. Έτσι λοιπόν, μετεκπαιδεύτηκα και έψαξα περισσότερο τα πράγματα και τις καινούριες για την Ελλάδα μεθοδολογίες. Και λέω για την Ελλάδα γιατί στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται από πολύ παλιά. Αυτές είναι η βιοανάδραση, η νευροανάδραση, ο οπτικοακουστικός συντονισμός, η κρανιοεγκεφαλική διέγερση, που είναι μηχανήματα, ουσιαστικά εργαλεία στα χέρια του ψυχολόγου, για να μπορέσει ο ψυχολόγος να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα που ανατροφοδοτούν το πρόβλημα, έτσι ώστε να μπορέσει να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει την άυλη (ψυχολογική) αιτία του προβλήματος.
[adinserter block=”7″]
Μαριάνα, έχεις σπουδές πάνω σε θετικές επιστήμες. Πώς και οδηγήθηκες έπειτα στην ψυχολογία;
Έχω σπουδάσει ψυχολογία στο Αριστοτέλειο. Δεν ήταν το όνειρο μου να γίνω ψυχολόγος, πήγα πραγματικά για να βοηθήσω τον εαυτό μου. Οι πρώτες μου σπουδές είχαν να κάνουν με αυτοματισμό, με προγραμματισμό, με λογισμικό και με πιο θετικής κατεύθυνσης πράγματα. Μετά ασχολήθηκα με χρηματοοικονομικά και μετά βλέποντας την ψυχολογία και επειδή είμαι άτομο πιο πρακτικό, κατάλαβα ότι υπάρχει ένα κενό εκεί. Δεν με έπειθε η κλασική ψυχολογία, δεν μπορούσα να κατανοήσω εγώ αυτό που σπούδαζα. Έτσι προέκυψε η ανάγκη να το δω με διαφορετικό τρόπο.
«Η Βιανάδραση, το σημαντικό εργαλείο…»
Εξήγησέ μας, Μαριάνα, πού πήγες, τι έψαξες, τι βρήκες;
Ακριβώς αυτό το μη υλικό μέρος, για έναν άνθρωπο που σκέφτεται με μαθηματικό τρόπο, δεν με έπειθε. Ήθελα πιο χειροπιαστά πράγματα. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τις έννοιες υποσυνείδητο κτλ τότε. Ούτε ως φοιτήτρια. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η ψυχολογία είναι μόνο αυτό. Και έτσι ανακάλυψα ένα πεδίο που πραγματικά και με χειροπιαστά τεκμήρια με έκανε να τα κατανοήσω όλα αυτά που δεν καταλάβαινα. Αυτό ήταν το εργαλείο της βιανάδρασης. Αυτό είναι ένα μηχάνημα, το οποίο ουσιαστικά μετρά τις φυσιολογικές λειτουργίες του ατόμου (νευρικό σύστημα, καρδιοαγγειακή λειτουργία, αναπνευστική λειτουργία κτλ) και έτσι βλέπουμε πως αυτές επηρεάζονται από γνωστικούς παράγοντες. Και εκεί μπήκα πλέον στον κόσμο της νευροεπιστήμης. Του εγκεφάλου μας. Πώς γίνονται οι συνδέσεις ή οι συνάψεις, ο προγραμματισμός του εγκεφάλου μας και πως όλος αυτός ο προγραμματισμός επηρεάζει τη φυσιολογία. Και εκεί πλέον κατάλαβα τι είναι η ψυχολογία. Εκεί ουσιαστικά μου λύθηκαν όλες οι απορίες.
Ήταν βέβαια δική μου προσωπική ανάγκη. Κάποιος άλλος ίσως να τα έχει καταλάβει διαφορετικά. Εγώ έτσι κατάλαβα την ψυχολογία και κατάλαβα ότι η ψυχική μας διάθεση δεν είναι κάτι το τόσο άυλο αλλά έχει και υλική υπόσταση με την οποία πραγματικά μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα, φτάνει να μάθουμε τον τρόπο. Και να χρησιμοποιήσουμε το κατάλληλο εργαλείο για αυτό. Και έχοντας τη Βιοανάδραση ως αφετηρία για να ξεκινήσω αυτές τις σπουδές, ανακάλυψα πως η φυσιολογία μας επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε εμείς την πραγματικότητα, επηρεάζει το πώς διαχειριζόμαστε εμείς τη σχέση μας, επηρεάζει τον τρόπο πως θα αντιδράσουμε και πως θα συμπεριφερθούμε σε διαφορετικές καταστάσεις. Και εν τέλει όλα αυτά επηρεάζουν την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Άρα τι πρέπει να κάνω εάν το σώμα μου δεν λειτουργεί σωστά; Και προκαλούνται όλα αυτά; Δεν πρέπει να το ρυθμίσω αυτό το σώμα;
Όπως όταν ένα μηχάνημα δεν δουλεύει καλά και πρέπει να το ρυθμίσουμε για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, έτσι λοιπόν με τη Βιανάδραση μπορούμε να κάνουμε μία «ρύθμιση», έτσι ώστε αυτό το σώμα να μας βοηθήσει έπειτα να διαχειριστούμε τα μη υλικά πράγματα (τις σκέψεις μας για παράδειγμα) και να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Και εν τέλει να μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε με τον τρόπο που θέλουμε. Για αυτό είναι τόσο σημαντική αυτή η παρέμβαση. Βλέπουμε ότι η ιατρική με τα φάρμακα παρεμβαίνουν μόνο στη σωματική υπόσταση/ εκδήλωση ενός προβλήματος, με πάρα πολλές παρενέργειες βέβαια. Τα φάρμακα έχουν όμως και μη υλικές παρενέργειες. Για εμένα η μεγαλύτερη παρενέργεια από τη λήψη φαρμάκων είναι ότι το άτομο χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και την αυτοπεποίθησή του. Επαναπαύεται, κουκουλώνει το σύμπτωμα και παύει να ψάχνει για το πραγματικό αίτιο του προβλήματος του με αποτέλεσμα να αρχίζει να πιστεύει ότι δεν μπορεί να κάνει χωρίς τα φάρμακα. Αυτή είναι μία τραγική συνέπεια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Το να χάσεις την ελπίδα ότι εσύ έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου και της ζωής σου. Τα φάρμακα σίγουρα χρειάζονται σε αρκετές περιπτώσεις, αρκεί το άτομο παράλληλα με την λήψη των φαρμάκων να συνεχίζει να ψάχνει το πραγματικό αίτιο του προβλήματός του και να μάθει να διαχειρίζεται μόνος του το άγχος του, τα προβλήματά του και την ζωή του.
Και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν αν το επιφέρουν αυτό;
Παρόλο που τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν παρενέργειες σε φυσιολογικό επίπεδο, εφόσον η δοσολογία τους είναι σωστή, μπορούν όμως να έχουν και αυτά μη υλικές παρενέργειες όπως αναφέραμε παραπάνω. Διότι πάλι ένα χαπάκι σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι καλά. Και δεν αποδίδει την όποια επιτυχία στο άτομο. Πολλοί λένε τι θα έκανα εάν δεν είχα το χάπι; Δεν θα μπορούσα το ένα, το άλλο. Άρα πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί για να πετύχουν. Πιστεύουν ότι ουσιαστικά τους βοήθησε μια πατερίτσα. Και αυτό επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας. Πάντα θα ψάχνουμε μετά μια πατερίτσα.
Μαριάνα ξεκίνησες στη Θεσσαλονίκη το 2014 ως Αυτοΐαση…
Ναι και πριν από αυτό από το 2010 λειτουργούσα το κέντρο Αυτεπίγνωση
«Αυτό που φοβάται ο άνθρωπος είναι το παρελθόν και το μέλλον…»
Τι έχεις αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια που έρχεσαι σε επαφή και δουλεύεις με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν διάφορους ψυχολογικούς εγκλωβισμούς; Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μέγα πρόβλημα της εποχής;
Όσο φυσιολογικό και αν φαίνεται σε εμάς από τη γνώση και την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει, έχουμε καταλάβει ότι το μόνο πρόβλημα που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, το μόνο ξαναλέω είναι το άγχος. Από εκεί ξεκινούν όλα. Τόσο τα σωματικά προβλήματα υγείας, όσο και όλες οι ψυχικές ανισορροπίες. Γιατί από το άγχος μπορεί ο άνθρωπος να έχει ακόμη και παραισθήσεις. Ακόμη και να ακούει φωνές. Αυτό πολλές φορές από την ιατρική χαρακτηρίζεται ως μια πάρα πολύ βαριά ασθένεια ψυχοπαθολογίας και πάρα πολλοί άνθρωποι δυστυχώς καταλήγουν να αλλάζουν τη ζωή τους και να μπαίνουν σε ιδρύματα, ενώ στην ουσία η μόνη αιτία είναι το έντονο άγχος. Ο φόβος. Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Φόβος ότι μπορεί να μείνω μόνη μου, φόβος ότι θα αποτύχω στη δουλειά μου, φόβος, φόβος το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής. Που με τη σειρά του δημιουργεί συγκεκριμένες ψυχολογικές αγκυλώσεις και πολύ συγκεκριμένα συμπεριφορικά μοτίβα. Ακόμη και η κατάθλιψη είναι μία αγχώδη διαταραχή, από τον φόβο από το έντονο άγχος.
Ο άνθρωπος που φοβάται το μέλλον και το παρελθόν, αυτός ο άνθρωπος καθηλώνεται από τον φόβο αυτό στο σπίτι του και δεν μπορεί να κάνει τίποτε απολύτως. Αυτό χαρακτηρίζεται ως κατάθλιψη. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να αντιμετωπίσουμε την κατάθλιψη, το θέμα είναι να αντιμετωπίσουμε τον φόβο που φέρνει την κατάθλιψη. Και εκεί εμείς ψάχνουμε το αίτιο του άγχους, ποιος είναι ο στρεσογόνος παράγοντας που προκαλεί αυτή την κατάσταση και διαφοροποιείται βέβαια από άνθρωπο σε άνθρωπο στο πως το αντιμετωπίζει. Κάποιος μπορεί να το αντιμετωπίσει με θυμό, άλλος με τον να κλειστεί στον εαυτό του, άλλος να παγώσει να μην κάνει τίποτε. Όλα αυτά οφείλονται στο φόβο. Τα προβλήματα στη σχέση; Ο φόβος. Στο γάμο; Ο φόβος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Φαντάζομαι Μαριάνα ότι όσοι άνθρωποι σε επισκέπτονται τόσες είναι και οι μορφές του φόβου που αντιμετωπίζεις. Πάντα, εάν το θέλει ο άνθρωπος, βρίσκει την πόρτα διαφυγής από τον φόβο;
Βέβαια. Πάντα υπάρχει η πόρτα για να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση, φτάνει να το θέλει. Φτάνει να έχει την επιθυμία να το κάνει. Και συνήθως βέβαια, δεν αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα είναι ο φόβος, αλλά βλέπουν μόνο το σύμπτωμα. Μία κρίση πανικού, μία φοβία, ένα σωματικό σύμπτωμα. Και αυτή είναι η αφορμή που πιέζονται και δεν το αντέχουν. Και γι αυτό ακριβώς νιώθουμε πολύ περήφανοι, γιατί οι άνθρωποι εδώ έρχονται με κάποια αφορμή και βρίσκουν μία οριστική και ολιστική λύση για τη ζωή τους. Ισορροπούν όλοι οι τομείς της ζωής τους.
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η λύση, η ίαση. Και από εκεί και πέρα φέρνοντας ισορροπία και όταν εκπαιδευτείς σε κάποιες δεξιότητες που δεν είχες πριν, να μπαίνεις δηλαδή στις καταστάσεις και να μη φοβάσαι, έχεις πάρει ένα σημαντικό εφόδιο για την ζωή σου. Αλλάζεις δηλαδή τη ζωή σου, γιατί έρχεσαι για έναν πονοκέφαλο και φεύγεις με αλλαγμένη τη ζωή σου. Γι αυτό και εμείς δεν στεκόμαστε στην επιφάνεια. Βλέπουμε το σύμπτωμα και αρπάζουμε την ευκαιρία και δίνουμε πολύ περισσότερα στο άτομο απ όσα ζητάει από εμάς. Η εκπαίδευση μας περιλαμβάνει από το πώς να μάθω να διαχειρίζομαι την υγεία μου, μέχρι lifecoaching, διατροφή τα πάντα.
Ερχόμενος ένας άνθρωπος εδώ, με ένα συνηθισμένο σύμπτωμα, ποια είναι τα βήματα που ακολουθεί
Πέρα από την αρχική γνωριμία όπου υπάρχει μία λήψη ιστορικού, καταλαβαίνουμε ποιες είναι οι ιστορικές συγκρούσεις που βιώνει αυτό το άτομο, ποια είναι θα λέγαμε τα σφάλματα στο λογισμικό. Οι λάθος συνδέσεις στα νευρωνικά δίκτυα και στις νευρωνικές συνάψεις. Τι αντιλαμβάνεται με εσφαλμένο τρόπο αυτό το άτομο. Από εκεί και πέρα ξεκινάμε μία εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της δικής μας διαδικασίας, ότι είναι εκπαιδευτική και ότι έχει 100% επιτυχία. Γιατί όταν μιλάμε για μάθηση αυτός που θέλει να μάθει, θα μάθει. Γι αυτό μιλάμε για μία ενεργητική διαδικασία. Είναι ευθύνη βέβαια και του δάσκαλου-εκπαιδευτή που είναι ο ψυχολόγος του κέντρου μας και του μαθητή.
Και όταν μιλάμε για μάθηση, αυτό σημαίνει ότι δεν ξεχνιέται ποτέ. Γι αυτό είναι μόνιμα τα αποτελέσματα, διότι δεν μπορεί να επανέλθει ποτέ στην ίδια διαδικασία, στην ίδια φάση. Γιατί μαθαίνει. Πώς να διαχειρίζεται τη ζωή του. Δεν είναι άρρωστοι οι άνθρωποι που φοβούνται, δεν είναι άρρωστοι οι άνθρωποι που έχουν κατάθλιψη. Έλλειψη γνώσης υπάρχει για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται τον εαυτό τους και τις καταστάσεις. Και αποκτώντας αυτή τη γνώση επανέρχεται η ισορροπία και η ίαση. Το σύμπτωμα δηλαδή εξαφανίζεται.
Στην ουσία δηλαδή εφαρμόζετε ένα δικό σας εκπαιδευτικό κράμα…
Έτσι ακριβώς, το οποίο έχει στοιχεία από πολλές προσεγγίσεις της ψυχολογίας και όχι μόνο. Που από την εμπειρία μας και την χρόνια εφαρμογή τους έχουμε δει ότι δουλεύουν με τον συνδυασμό και την αλληλουχία που εφαρμόζονται. Γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούμε σε ένα παιδάκι πρώτης δημοτικού να διδάξουμε αλγόριθμους, πρέπει να μάθει τα αρχικά και μετά να το πας βήμα βήμα. Έτσι και στη θεραπεία, χτίζουμε διαδικασία, χτίζουμε καινούριες συνάψεις στον εγκέφαλο σταδιακά και έτσι ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα ερεθίσματα με διαφορετικό τρόπο. Και το πρόβλημα του από μία διαφορετική οπτική. Αρχίζει να λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο. Και όταν αλλάξει το λογισμικό, αλλάζει το τελικό αποτέλεσμα.
Κάνουμε δηλαδή μία αναβάθμιση του λογισμικού που είναι οι καινούργιες νευρωνικές συνάψεις του εγκεφάλου μας-και αυτό έγκειται στην επιστήμη της νευροανάπλασης- εκεί που η σύναψη δηλαδή δεν εξυπηρετεί το σκοπό του ατόμου, πρέπει να κάνουμε μία καινούρια σύναψη. Το λογισμικό όμως και οι συνάψεις στον εγκέφαλο μας δεν είναι κάτι υλικό. Άρα με φάρμακα ή με μηχανήματα δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτές τις συνάψεις. Μόνο με καινούριες πληροφορίες μπορούμε να αλλάξουμε αυτές τις συνάψεις. Άρα μόνο με τη διαδικασία του λόγου και με άλλες διάφορες τεχνικές που εφαρμόζουμε μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτές τις νευρωνικές δομές.
«Διάσπαση προσοχής, χοληστερίνη, διαβήτης – τα προβλήματα των παιδιών από το άγχος…»
-Ο κόσμος που επισκέπτεται το κέντρο τί ηλικίας είναι;
Δυστυχώς έρχονται από πολύ μικρές ηλικίες. Και είναι πράγματι ανησυχητικό το πώς τα παιδιά βιώνουν τόσο πολύ άγχος και νέα παιδάκια 8,10 ετών να παρουσιάζουν χοληστερίνη και σάκχαρο λόγω στρες. Από την μία μεριά στενοχωριόμαστε και προβληματιζόμαστε όταν έρχονται τόσο μικρά παιδιά. Από την άλλη όμως χαιρόμαστε πραγματικά που έρχονται παιδιά σε εμάς, γιατί με τις γνώσεις που θα πάρουν αλλάζουν ουσιαστικά τη ζωή τους. Έρχονται παιδιά με διάσπαση προσοχής και μαθησιακές δυσκολίες, που τα μαθαίνουμε να διαχειρίζονται το πρόβλημά τους, τους δίνουμε εφόδια ζωής για να βλέπουν τη ζωή τους καλύτερα. Από την άλλη μεριά, ο μεγαλύτερος πελάτης μου ήταν 87 ετών. Με ένα πρόβλημα και μοναδικό. Ένας φόβος, φόβος θανάτου, ένα μόνο στρεσογόνο ερέθισμα. Το μεγαλύτερο μέρος του πελατολογίου μας είναι από 17 έως 40 ετών. Κανένας δεν αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα είναι το άγχος που δημιουργεί τον φόβος. Λένε δεν μπορώ να διαχειριστώ μια απώλεια, ένα διαζύγιο, το να μείνω μόνος, να χάσω τη δουλειά μου. Όλα αυτά.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας για την υγεία. Τα πάντα ξεκινούν από εμάς. Εάν εμείς δεν αναλάβουμε τον έλεγχο και το τιμόνι του εαυτού μας, δεν θα τα καταφέρουμε. Δεν είμαι κατά της ιατρικής, δεν είμαι κατά των φαρμάκων. Αλλά σίγουρα πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα αυτά μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων μόνο. Από εκεί και πέρα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια. Καλά κάνει ο γαστρεντερολόγος και θα μας δώσει κάποια χαπάκια και θα μας κουνήσει και το δάχτυλο λέγοντας μας, μην αγχώνεσαι κάνει κακό. Ουσιαστικά ο γιατρός εκείνη την ώρα, σου λέει την αιτία της ασθένειας, αλλά σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος για να σου διώξει το άγχος. Και σίγουρα δεν γίνεται και δεν πρέπει να μην αγχωνόμαστε. Πρέπει να αγχωνόμαστε, είναι μία φυσιολογική κατάσταση, αλλά πρέπει να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε. Και αυτό ουσιαστικά κάνουμε εδώ. Μαθαίνουμε το άτομο να διαχειρίζεται το άγχος του για οτιδήποτε και από εκεί και πέρα να μάθει να ζει χωρίς αυτό.
«Να αλλάξει ο κόσμος τη νοοτροπία του απέναντι στην ασθένεια…»
Ποιο είναι το όραμα σου Μαριάνα;
Ανέκαθεν ένα ήταν και είναι το όραμά μου. Να αλλάξει ο κόσμος τη νοοτροπία του απέναντι στην ασθένεια. Η ασθένεια, είτε ψυχική είτε σωματική, δεν είναι κακό πράγμα. Στην ουσία είναι ένα δώρο Θεού. Αλλά δεν μας έχουν μάθει να βλέπουμε τα προβλήματα υγείας έτσι. Μας έχουν μάθει ότι είναι κακό πράγμα να πονάς, κακό πράγμα να είσαι άρρωστος και πρέπει το γρηγορότερο να απαλλαγείς από την «κακιά ασθένεια» και να συνεχίσεις να ζεις και να κάνεις αυτά που έκανες. Δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως. Η ασθένεια έρχεται για να σε αναγκάσει να αλλάξεις κάτι, το οποίο κάνεις λάθος και δεν σου κάνει καλό. Να σε αναγκάσει να αλλάξεις κάτι το οποίο ίσως δεν το αντιλαμβάνεσαι ή το αντιλαμβάνεσαι, αλλά δεν τολμάς να αλλάξεις. Στην ουσία η ασθένεια, σωματική ή ψυχική, είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο προσπαθεί το σώμα μας να μας επιβάλλει για το καλό μας. Ο άνθρωπος πρέπει να αναλάβει δράση, να είναι ενεργός και όχι παθητικός.
Πρέπει να μάθουμε να φιλτράρουμε την πληροφορία, να την αξιολογούμε και μετά να επιλέγουμε εάν θα τη δεχτούμε. Οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σκεπτόμενοι και δραστήριοι και να σκεφτούν ότι εάν δεν γίνουν έτσι, οι ίδιοι θα βιώσουν τις συνέπειες. Και είναι κάτι που δεν θα το αποφύγουν. Όλα έχουν συνέπεια. Είναι ευθύνη του καθένα μας.
Και ουσιαστικά αυτή είναι και η πρώτη συμφωνία που κάνουμε με τους ανθρώπους όταν έρχονται εδώ. Να κάνουν πράγματα να μπουν σε διαδικασία. Εγώ δεν έχω από μόνη μου την ικανότητα να τους θεραπεύσω. Η θεραπεία βρίσκεται μέσα μας. Γι αυτό και το όνομα είναι η Αυτοΐαση. Είτε για τα σωματικά, είτε για τα ψυχολογικά μας προβλήματα. Όλοι οι μηχανισμοί είναι μέσα μας. Είμαστε φτιαγμένοι για να ζήσουμε πολλά πολλά χρόνια με υγεία. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε άρρωστοι. Αλλά πρέπει να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να ξεκλειδώσουμε αυτούς τους υπέροχους μηχανισμούς Αυτοΐασης. Και μετά η ίαση έρχεται από το ίδιο το σώμα και το ίδιο το μυαλό μας. Εμείς μαθαίνουμε τους ανθρώπους απλά πως θα ξεκλειδώσουν τους μηχανισμούς της Αυτοΐασης, πώς να δημιουργούν δηλαδή το κατάλληλο περιβάλλον για αυτό.
Διαβάστε περισσότερα για το Κέντρο ψυχικής και σωματικής ισορροπίας «Αυτοΐαση»
- MUN: Μαθητές σαν πραγματικοί διπλωμάτες! - 9 Μαΐου 2018
- Μαριάνα Τσάκοβα: «Στόχος μου το άνοιγμα του δρόμου στον άνθρωπο για την Αυτοΐαση» - 24 Μαρτίου 2018
- Πολυχώρος Χείρωνας: Με τα υλικά του χθες, παράθυρο στο σήμερα και το αύριο - 19 Μαρτίου 2018
