Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ «Just one drop» για την Ομοιοπαθητική, το οποίο προβλήθηκε πρόσφατα – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – στον Πολυχώρο του Εγχειρήματος Χείρωνας στην Παιανία, θα θέλαμε να μοιραστούμε τις ενυπώσεις μας, καθώς και τους προβληματισμούς που ανακίνησε η αναμφισβήτητα πολύ ενδιαφέρουσα αυτή ταινία.
Με όσους φίλους είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε μαζί την προβολή το Σαββατοκύριακο, στις 17 και 18 Μαρτίου, ανταλλάξαμε ήδη κάποιες πρώτες απόψεις, ενώ είχαμε την ευκαιρία και για ζωντανή συζήτηση μετά από κάθε προβολή.
Advertisment
Εκπροσωπόντας το Σύλλογο Ομοιοπαθητικών Ελλάδος, ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία της διοργάνωσης, η Αντιπρόεδρός του, Βάλλυ Καλοζούμη προλόγισε την προβολή του ντοκιμαντέρ, κάνοντας αναφορά στην ιστορία και το έργο του Συλλόγου. Επίσης, μας εισήγαγε στο πνεύμα και το σκοπό της παραγωγού και σκηνοθέτιδας Laurel Chiten.
Το ντοκιμαντέρ αυτό δεν προέρχεται από κάποιον στρατευμένο υπέρμαχο της Ομοιοπαθητικής, ούτε από κάποιον θεραπευτή ή συστηματικό χρήστη της. Η Laurel εξομολογείται ότι η μόνη σχέση της με την Ομοιοπαθητική, πριν ασχοληθεί με την παραγωγή αυτή, υπήρξε η περιστασιακή βοήθεια του σκύλου της, μέσω ομοιπαθητικών φαρμάκων. Η προσέγγισή της, που πράγματι χαρακτηρίζεται από μεγάλη νηφαλιότητα, είναι πολύ περισσότερο δημοσιογραφικού παρά προπαγανδιστικού χαρακτήρα.
Αναφέρεται αρχικά εκτενώς στην – για τους περισσότερους – άγνωστη και μακρά ιστορία της ομοιοπαθητικής και του Γερμανού θεμελιωτή της, γιατρού Hahnemann, στα τέλη του 18ου αιώνα. Συνεχίζει με τα γεγονότα του σήμερα: τους πάνω από διακόσια εκατομμύρια ανθρώπους που τη χρησιμοποιούν παγκοσμίως και συναντά έπειτα, με έναν λιγάκι «αμερικάνικο» τρόπο αφήγησης, μερικές αληθινές ιστορίες, που μαρτυρούν ζωντανά τα οφέλη της.
Advertisment
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται πολύ λιγότερο στον τρόπο με τον οποίο τελικά η Ομοιοπαθητική επιτυγχάνει τα αποτελέσματά της, χρησιμοποιώντας μόνο τις γνωστές απειροελάχιστες ομοιοπαθητικές της δόσεις. Αυτό μπορεί να παραμείνει ίσως, για λίγο ακόμη, ένα «μυστήριο», που μένει ν’ απαντήσει η εξελισσόμενη επιστήμη, ενώ γίνονται απλώς κάποιες ενδιαφέρουσες νύξεις ως προς πιθανές επιστημονικές εξηγήσεις.
Το κεντρικό ερώτημα, ωστόσο, είναι πολύ περισσότερο, αν έχουμε δώσει στην Ομοιοπαθητική, μέχρι σήμερα, μια δίκαιη ευκαιρία να παρουσιάσει τη θεραπευτική της προσέγγιση και να αναδείξει τα οφέλη της. Αν και σε ποιό βαθμό η ενημέρωση των κοινωνιών μας, σχετικά με αυτή, είναι αντικειμενική και απροκατάληπτη και αν η πρόσβασή μας στην ομοιοπαθητική θεραπεία είναι και θα παραμείνει τελικά ανοιχτή στο μέλλον.
Πολύ ορθά κατά τη γνώμη μας, η Laurel δεν εστιάζει στο αν κάποιος θα έπρεπε να είναι υπερ ή κατά της Ομοιοπαθητικής – στο αν κάποιος πρέπει να «πιστεύει» ή να «μη πιστεύει» σε αυτή. Καθένας μπορεί αν θέλει να δοκιμάσει και να κρίνει, μέσα από την ίδια του την εμπειρία, αν και σε ποιό βαθμό μια ομοιοπαθητική θεραπεία τον βοηθά ή όχι. Δεν τίθεται λοιπόν κάποιο θέμα ορθής ή λανθασμένης πίστης ή πεποίθησης, τουλάχιστον από την πλευρά της δημοσιογραφικής αυτής έρευνας και παραγωγής.
Το θέμα που τίθεται τελικά είναι κατά πόσο οι άνθρωποι διαθέτουμε την ελευθερία της επιλογής του τρόπου θεραπείας μας. Και εδώ ερχόμαστε σε ένα κρίσιμο και δύσκολο σημείο, γιατί φαίνεται να υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να αναγάγουν την επιλογή της θεραπείας σε «θρησκευτικό» ζήτημα. Και είναι μάλιστα οι ίδιοι που ενδυόμενοι το μανδύα του ιεροεξεταστή απαιτούν από τους ανθρώπους πίστη στο δικό τους δήθεν επιστημονικό δόγμα.
Με αφορμή την πρόσφατη αυστραλιανή έκθεση, η οποία αποφάνθηκε άκρως αρνητικά ως προς την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής και την οποία επικαλούνται πλέον πολλοί σκεπτικιστές αλλά και επίσημοι φορείς για να εκκινήσουν ένα νέο «κυνήγι μαγισσών», το ντοκιμαντέρ αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος του για να ξεσκεπάσει τις σκανδαλώδεις και αντιεπιστημονικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν εκεί. Αν και το πλήγμα που έχει ήδη καταφέρει η οργανωμένη αυτή απόπειρα δυσφήμισης της Ομοιοπαθητικής στην κοινή γνώμη είναι αναμφισβήτητα μεγάλο, το «just one drop» καταφέρνει να τεκμηριώσει, δημοσιογραφικά τουλάχιστον, την απάτη και να αποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό τα γεγονότα. Η δημοσιογραφική έρευνα είναι αποκαλυπτική και λεπτομερής και αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στους συντελεστές της.
Για μία ακόμη φορά, διαφαίνεται μια ανίερη μάχη συμφερόντων, με στόχο των αποκλεισμό μιας ολιστικής θεραπευτικής μεθόδου με μακραίωνη ιστορία από το φάσμα των επιλογών του σύγχρονου ανθρώπου. Φαίνεται να υπάρχουν ακόμη πολλά άρρωστα μυαλά που επιχειρούν να επιβάλλουν τη δική τους θέληση πάνω μας και που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης στους άλλους, για τους δικούς τους λόγους.
Το Εγχείρημα Χείρωνας θεωρεί το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής κάθε ανθρώπου ως προς την θεραπεία του, αδιαπραγμάτευτο. Ως εκ τούτου, είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλλουμε στην ενημέρωση της κοινής γνώμης σχετικά με τις ολιστικές μεθόδους θεραπείας και να υπερασπιστούμε τη συλλογική μας πρόσβασή σε αυτές.
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
Στήλη Χείρωνας σε Δράση
Πολυχώρος Χείρωνας: Με τα υλικά του χθες, παράθυρο στο σήμερα και το αύριο
Στόχος του Εγχειρήματος είναι η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών και προϊόντων που συμβάλλουν στην αυτοθεραπεία και την αυτογνωσία.
Όραμά μας η επίγνωση του Ανθρώπου – μέσα μας – και των δημιουργικών του δυνατοτήτων. Παράλληλα, το Εγχείρημα Χείρωνας αναγνωρίζει και ενσωματώνει τις αξίες της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας και της αειφορίας. Ως εταιρεία, δραστηριοποιείται σε τέσσερεις κλάδους, με στόχο τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα και τη χρηματοδότηση του σκοπού της.
- «Δημιουργώντας την εργασία που αγαπάς»: Εντυπώσεις από το workshop με τον Rick Jarrow στον Πολυχώρο Χείρωνα - 17 Ιουλίου 2018
- Για την αξία της ήττας… - 6 Ιουλίου 2018
- Ο Οδυσσέας στη χώρα των Κυκλώπων - 15 Ιουνίου 2018
