Οι άνθρωποι έχουν φωνητικές χορδές και λάρυγγα, σε αντίθεση με άλλα πρωτεύοντα. Ως είδος, μπορούμε να παράγουμε ρέουσα ομιλία που μπορεί να προκαλέσει συναισθηματική απόκριση.
Αυτή η δυνατότητα είναι θεόσταλτη για όλα τα είδη γενικά, αλλά αποτελεί βάρος για άτομα με προβλήματα στο λάρυγγά τους. Για όσους γεννήθηκαν είτε με ανικανότητα να μιλήσουν, είτε έχασαν την ομιλία τους αργότερα στη ζωή, η χρήση μιας ειδικής ρομποτικής συσκευής μπορεί να βοηθήσει.
Advertisment
Ο Stephen Hawking αποτελεί μια από τις αξιοσημείωτες περιπτώσεις ανθρώπου που χρησιμοποίησε προσθετικές φωνητικές χορδές. Αλλά αν και ο φυσικός μπορούσε να αρθρώσει κάθε λέξη του λεξιλογίου, το μηχάνημά του δεν μπορούσε να δώσει έμφαση σε συγκεκριμένες λέξεις ή να δώσει την εντύπωση ότι ο Hawking έκανε κάποια ερώτηση, αντί απλά να κάνει μια δήλωση.
Μια ομάδα ερευνητών αναγνώρισε τη δυνατότητα μιας συσκευής που θα μπορούσε να προσφέρει σε όσους το έχουν ανάγκη ένα μηχάνημα με ρεαλιστική φωνή. Η ομάδα – της οποίας η βάση βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της California, San Francisco – έκανε τα πρώτα βήματα προς μια τέτοια ανακάλυψη, καθορίζοντας ποια περιοχή του εγκεφάλου είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο του τόνου στην ανθρώπινη ομιλία.
Η σημασία του τόνου της φωνής
Ο τόνος της φωνής μας επιτρέπει να αποκαλύψουμε τη διάθεση και να δώσουμε έμφαση, όταν μιλάμε. Ο χαμηλός και υψηλός τόνος δημιουργείται από τη δόνηση των φωνητικών χορδών. Αυτές, με τη σειρά τους, ελέγχονται από την ένταση των διπλώσεων που προέρχονται από τους μυς που πάλλονται, προκαλώντας μια γρηγορότερη δόνηση.
Advertisment
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cell, είχε στόχο να μελετήσει ποιες εγκεφαλικές δομές ενεργοποιούνται, όταν δημιουργούνται διαφορετικοί τόνοι στη φωνή μας. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο με συμμετέχοντες που μιλούν σε πραγματικό χρόνο. Ευτυχώς, ο κύριος ερευνητής Dr. Edward F. Chang είναι ένας νευροχειρούργος που εργάζεται με έναν αξιοσημείωτο αριθμό επιληπτικών ασθενών. Ορισμένοι από αυτούς είναι συνδεδεμένοι με μικροσκοπικά ηλεκτρόδια που μπορούν να βοηθήσουν στον καθορισμό της προέλευσης μιας επιληπτικής κρίσης.
Χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εθελοντές από αυτή την ομάδα επιληπτικών ασθενών. Ζητήθηκε από όλους να επαναλάβουν την ακόλουθη πρόταση: «Δεν είπα ποτέ ότι εκείνη έκλεψε τα χρήματά μου». Κάθε φορά, τους δίνονταν οδηγίες να δώσουν έμφαση σε μια διαφορετική λέξη, ώστε να αλλάξουν το νόημα της πρότασης (και τον τόνο της φωνής τους).
Μελετώντας προσεκτικά την εγκεφαλική δραστηριότητα, η ομάδα βρήκε ότι οι νευρώνες σε μια συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή – στον ραχιαίο λαρυγγικό κινητικό φλοιό – ενεργοποιούνταν, όταν ο τόνος άλλαζε. Όταν ο τόνος γινόταν ψηλότερος, η περιοχή έδειχνε μεγαλύτερη δραστηριότητα.
Εκτός από την εξέταση της δραστηριότητας, οι ερευνητές επίσης ενεργοποίησαν ηλεκτρικά νευρώνες σε αυτή την περιοχή. Αυτό έκανε τους λαρυγγικούς μύες να τεντωθούν και ακόμα και να προκαλέσουν μια φωνητική απόκριση σε ορισμένους ασθενείς. Κάποιοι από αυτούς, ακούγοντας την δική τους φωνή, προκαλούσαν απόκριση στην ραχιαία αυτή περιοχή.
Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να ανακαλύψουν πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταφέρνει να μιμείται τις φωνές άλλων. Φυσικά, πρόκειται για μακρύ δρόμο, αλλά η σημασία είναι σημαντική, καθώς θα μπορούσε να βοηθήσει τους ειδικούς να κατασκευάσουν έναν προσθετικό λάρυγγα που θα παρέχει στους ασθενείς φυσική φωνή, επιτρέποντάς τους να μιλούν με έναν πιο ρεαλιστικό και λιγότερο μονότονο τρόπο. Ένα μόνο πράγμα είναι ξεκάθαρο: έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για την ανθρώπινη φωνή.
[toggle title="Πηγές"]
https://www.cell.com/cell/fulltext/S0092-8674(18)30593-2 _returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS0092867418305932%3Fshowall%3Dtrue
[/toggle]
