Θα το ξεκαθαρίσω απ’ την αρχή, δεν έχω λόγο να το κρύψω: Αντιπαθώ τα βιβλία αυτοβοήθειας, τα μαθήματα ζωής, τα «πολύτιμα αποφθέγματα των σοφών», τα όμορφα λόγια που δύσκολα μεταφράζονται σε πράξεις. Από την πείρα των 36 μου χρόνων έχω διαπιστώσει πως τα βιώματα αποδεικνύονται πολύ πιο καθοριστικά από τις παρακινήσεις – και είναι τα μόνα που μπορούν να μας αλλάξουν προς το καλύτερο.
Θα μου πείτε, πώς και αποφάσισες λοιπόν εσύ, ο αμφισβητίας, να βρεθείς σε ένα σεμινάριο του ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ με τίτλο «Η Δυναμική της Επιτυχίας». Σε ώθησε η ιδιότητα του δημοσιογράφου; Ή μήπως μια δίψα να επιβεβαιώσεις τις ήδη διαμορφωμένες απόψεις σου, εκθέτοντας πρόσωπα και καταστάσεις;
Advertisment
Παρακολούθησα το σεμινάριο «Η Δυναμική της Επιτυχίας», στο τέλος Σεπτεμβρίου, από καθαρή περιέργεια. Χωρίς τη διάθεση να ενστερνιστώ ή να απορρίψω τη μέθοδο Καλογήρου. Ήθελα απλά να μπω μέσα στο πλήθος. Να αποκτήσω μια προσωπική εμπειρία πάνω σε κάτι που πίστευα ότι δεν απευθύνεται σε μένα.
Η πρώτη έκπληξη ήρθε στον προθάλαμο, λίγο πριν μπω στην αίθουσα. Περίμενα ότι θα συναντήσω ανθρώπους καταπονημένους, καταθλιπτικούς, «losers», όπως λέμε. Αντιθέτως, αντίκρισα άτομα κάθε ηλικίας που χαμογελούσαν και με κοιτούσαν στα μάτια. «Τι γυρεύουν εδώ;» σκέφτηκα. «Τι ψάχνουν που τους λείπει; Όμορφα λογάκια για το πώς μπορούν να πιστέψουν στον εαυτό τους;».
Με το που ξεκίνησε το σεμινάριο, με πρόλαβε η πραγματικότητα: Η «Δυναμική της Επιτυχίας» δεν βασίζεται στα λόγια. Περιλαμβάνει και μικρές “διαλέξεις”, ασφαλώς, κυρίως όμως αυτό που σου παρέχει είναι ένα βίωμα. Μια εμπειρία που συνδέει την ψυχή με το σώμα και το μυαλό, για να σε πείσει ότι τα ερωτικά, τα επαγγελματικά και τα προσωπικά προβλήματα είναι ένας κόμπος που μπορεί να λυθεί.
Advertisment
Οι άγραφοι κανόνες μού απαγορεύουν να αποκαλύψω περισσότερα για το σεμινάριο. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι βγαίνοντας από την αίθουσα δεν αισθάνθηκα ότι είχα ακούσει κάτι πολύτιμο, αλλά ότι είχα ζήσει κάτι πολύτιμο. Και σε αυτή τη μικρή λεπτομέρεια βρίσκεται, νομίζω, η ειδοποιός διαφορά με τα άλλα σεμινάρια που τρέχουν αυτό τον καιρό στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις.
Τον κύριο Αντώνη Καλογήρου δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά η εικόνα που είχα γι’ αυτόν επαληθεύτηκε. Σε μια ώριμη ηλικία πλέον, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ένας ευαίσθητος και οξυδερκής παρατηρητής των ανθρώπων παρά ένας σοφός. Έχει ασφαλώς το χάρισμα του δεινού ομιλητή, αλλά προπάντων είναι ένας καλός ακροατής. Οι πιο παλιοί, αυτοί που έχουν παρακολουθήσει κι άλλα σεμινάρια του ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ, τον αποκαλούν δάσκαλο, τον σέβονται και τον εμπιστεύονται. Ο ίδιος, πάντως, φαίνεται να προτιμά τους δύσπιστους σαν κι εμένα. Ίσως επειδή στο πρόσωπό τους βλέπει έναν αγώνα, μια προσωπική αποστολή.
Οι συνεχιστές του, η Αγάπη Καλογήρου και ο Αλέξιος Βανδώρος, μπορεί να μη διαθέτουν ακόμα την εμπειρία του, έχουν όμως έναν μοντέρνο τρόπο σκέψης, μια αμεσότητα και μια συναισθηματική νοημοσύνη που συμπληρώνουν ιδανικά το παζλ. Χρόνο με το χρόνο, η σκυτάλη του ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ παραδίδεται σε αυτούς, για να συνεχίσουν μια επιστημονική μέθοδο που κρατάει από το 1990 και στα χέρια τους εξελίσσεται.
Άφησα για το τέλος την εμπειρία της πυροβασίας. Όχι επειδή δεν μου έκανε εντύπωση (το αντίθετο), αλλά επειδή δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω αυτό που βίωσα με λόγια. Είναι πραγματικά ανεξήγητο το πώς ένας άνθρωπος όπως εγώ, που δεν φημίζομαι για τις επιδόσεις μου στα extreme sports, βρήκα το θάρρος να περπατήσω κυριολεκτικά πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Πρόκειται για μια εμπειρία που σου μαθαίνει ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο κι ότι το μόνο μεγάλο εμπόδιο στη ζωή μας είναι ο φόβος.
Όταν καταφέρεις να περπατήσεις πάνω σε φωτιές, δεν χρειάζεσαι κάποια άλλη απόδειξη. Είναι ένα φοβερό συναίσθημα. Έβλεπα γύρω μου ανθρώπους να κλαίνε, να αγκαλιάζονται, να χοροπηδούν, να ενθουσιάζονται με αυτό που πέτυχαν. Άκουγα μια κραυγή ζωής που μήνες μετά αντηχεί ακόμα μέσα μου σαν ελπίδα.
Ο καιρός πέρασε κι ένα νέο σεμινάριο με τίτλο «Η Δυναμική της Επιτυχίας» έχει προγραμματιστεί στην Αθήνα από 28 έως 30 Σεπτεμβρίου, για να ακολουθήσει άλλο ένα στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτομαι πως αν ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, τότε και κάθε μικρή ή μεγάλη, κάθε προσωπική ή συλλογική καταστροφή μπορεί να είναι και ένας δρόμος για να γίνουμε καλύτεροι. Αυτό μου έμαθε ο κύριος Καλογήρου και τα παιδιά του. ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ να ελπίζω…
Δείτε περισσότερα για το σεμινάριο «Η Δυναμική της Επιτυχίας» εδώ
Δημήτρης Ράπτης
