Ο όρος «υβριστοφιλία», Hybristophilia, είναι ένας σχετικά καινούριος όρος που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον ψυχολόγο – σεξολόγο και συγγραφέα John Money. Ο John Money ήταν ειδικευμένος σε θέματα που σχετίζονται με την σεξουαλική ταυτότητα και τη βιολογία του φύλου και εργαζόταν για χρόνια στο Πανεπιστήμιο John Hopkins. Η υβριστοφιλία (από τα ελληνικό ύβρις) είναι γνωστή αλλιώς και ως σύνδρομο Bonnie και Clyde.
Θεωρείται μορφή σεξουαλικής παραφιλίας και αφορά σε εκείνες τις περιπτώσεις κυρίως γυναικών που ερωτεύονται ή έλκονται σεξουαλικά από άνδρες εγκληματίες, που έχουν διαπράξει συνήθως φόβο ή/και βιασμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοί οι άνδρες έχουν καταδικαστεί και βρίσκονται στη φυλακή, όπου και λαμβάνουν ερωτικά γράμματα.
Advertisment
Το σύνδρομο απαντάται σε παθητική ή επιθετική μορφή. Στην παθητική μορφή, οι γυναίκες αποφεύγουν το έγκλημα και συνήθως καλλιεργούν μια ασφαλή σχέση με τον κρατούμενο, ο οποίος παραμένει στη φυλακή. Τείνουν να πείθουν τον εαυτό τους ότι ο αγαπημένος τους είναι εντελώς αθώος και ακόμα κι αν δεν είναι, εκείνες νιώθουν σίγουρες ότι δεν θα έβλαπτε εκείνες.
Η έλξη τους είναι κυρίως συμπονετική• θέλουν να του συμπαρασταθούν επειδή είναι άδικα καταδικασμένος και μόνος. Στην επιθετική (ενεργητική) μορφή της υβριστοφιλίας οι συνθήκες αλλάζουν, εκείνες είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τον άνδρα που ερωτεύθηκαν στην εγκληματική του δράση, να ψευδομαρτυρήσουν, να βοηθήσουν στην κάλυψη του εγκλήματος, ακόμα και να δελεάσουν τα θύματα ώστε ο εγκληματίας να πραγματοποιήσει το σχέδιό του.
Πιθανοί λόγοι εμφάνισης της υβριστοφιλίας
Οι ψυχολόγοι δεν έχουν προσδιορίσει πλήρως τους λόγους που εμφανίζεται αυτό το σύνδρομο, αλλά υπάρχει μια σειρά υποθέσεων για το τι το προκαλεί. Σε έναν κόσμο που ο ρόλος και η αξία του άνδρα είναι η σκληρότητα και η τραχύτητα, ο εγκληματίας πυροδοτεί αρχαία ένστικτα και αναπαριστά ένα είδος ηρωικού «προμηθεακού» όντος όπου η τάση τους προς τη βιαιότητα επιδεικνύει την ικανότητά του να προστατεύσει την γυναίκα και τους απογόνους του. Αν και τα «καλά παιδιά» προτιμώνται στον σύγχρονο κόσμο, δεν θα παρείχαν μεγάλη προστασία όταν ο εχθρός θα εμφανιζόταν στην πόρτα τους.
Advertisment
Η ψυχολόγος Katherine Ramsland συσχετίζει κάποιους από τους λόγους εμφάνισης της υβριστοφιλίας με τα κίνητρά τους: Κάποιες από αυτές τις γυναίκες πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον βίαιο άντρα, ακόμα κι αν είναι εγκληματίας. Άλλες «βλέπουν» το μικρό αγόρι που κάποτε ήταν και επιζητούν να το φροντίσουν.
Εξάλλου, υπάρχει και η έννοια του «τέλειου» φίλου. Γνωρίζουν πού βρίσκεται συνέχεια και ότι τις σκέφτεται. Δεν χρειάζεται να εμπλακούν στις καθημερινές εργασίες ενός σπιτικού και μπορούν να διατηρήσουν συνέχεια τη φαντασίωση ζωντανή για πολύ καιρό, αφού το αντικείμενο του πόθου τους βρίσκεται τις περισσότερες φορές στη φυλακή.
Μια άλλη οπτική του συνδρόμου δίνει ο εγκληματολόγος και κοινωνιολόγος Jack Levin, ο οποίος θεωρεί ότι αυτές οι γυναίκες λατρεύουν να είναι διάσημες με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά είναι οι ίδιες γυναίκες που μπορεί να ερωτευθούν έναν διάσημο ηθοποιό ή έναν ροκ σταρ. Αν και υπάρχουν αναφορές από παλαιότερα χρόνια για τέτοια περιστατικά, μόνο τα τελευταία χρόνια ερευνάται σοβαρά το σύνδρομο και είναι φανερό πως το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και απαιτείται ακόμα περαιτέρω έρευνα ως προς τα κίνητρα, τους λόγους και την πιθανή θεραπεία.
Photo: Author/Depositphotos
