Δεν είναι λίγες οι φορές που ξεγελιόμαστε και πέφτουμε στην παγίδα του παρελθόντος. Κολλάει το μυαλό μας σε αυτό, και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου ν΄ανασύρουμε και να επαναφέρουμε στην επιφάνεια, γεγονότα και στιγμές αυτού, έστω κι αν γνωρίζουμε ότι είναι πεθαμένα.
Ίσως νιώθουμε οι ίδιοι μέσα μας πεθαμένοι, και για να δικαιολογήσουμε την κατάστασή μας, κρυβόμαστε πίσω από το παρελθόν. Ας μείνουν λοιπόν εκεί που ανήκουν τα πτώματα του παρελθόντος και εάν μας επισκέπτονται και φωνάζουν μες τη νύχτα, ας τα αγνοήσουμε, κλείνοντας μάτια και αυτιά.
Advertisment
Δεν είμαστε σε θέση να αλλάξουμε ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Όλες αυτές οι σκέψεις μας κρατάνε πίσω, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εξέλιξη στη ζωή μας και ο δρόμος προς τα εμπρός να φαντάζει μακρινό όνειρο. Και ενώ είμαστε και ζούμε στο παρόν, το προσπερνάμε τόσο βιαστικά, καταλήγοντας στο μέλλον.
Τι πιο όμορφο από το να ξυπνήσουμε ευδιάθετοι το πρωί και να αξιοποιήσουμε την ημέρα μας σε πράγματα που μας ευχαριστούν, προγραμματίζοντας συγχρόνως και τις δουλειές μας. Ολιγόλεπτες ονειρικές αποδράσεις μας ξεκουράζουν και με καλή οργάνωση, μπορούμε, γιατί όχι, να τις κάνουμε και πράξη. Μένοντας πίσω, το μόνο που καταφέρνουμε, είναι να σπαταλάμε το χρόνο μας, να λιγοστεύει δραματικά, και να περνά η ημέρα, δίχως νόημα.
Δυστυχώς, για εμάς αργούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η χαρά, η ζωντάνια και η απόλαυση βρίσκεται στο παρόν. Φαντασιωνόμαστε ένα μέλλον, που κανείς δεν γνωρίζει πώς θα είναι, και ζούμε με την ελπίδα ότι θα γεράσουμε παρέα με το σύντροφό μας.
Advertisment
Το μόνο που μπορεί να δώσει τη λύση σε όλο αυτό είναι ένα γενικό μπλακ-άουτ. Να σβήσουν όλα, έτσι ώστε, κάνοντας επανεκκίνηση, να έχει θαφτεί το παρελθόν, ν’ αγναντεύουμε το μέλλον, και να επικεντρωθούμε στο παρόν. Να το κοιτάζουμε κατάματα, να μην το αποφεύγουμε, αντιθέτως να το εκμεταλλευόμαστε, δικαιολογώντας έτσι και το λόγο ύπαρξής μας.
Βάσω Καρλή – Photo: Author/Depositphotos
