Ο Τζακ Κέρουακ (12 Μαρτίου 1922 – 21 Οκτωβρίου 1969) ήταν Αμερικανός λογοτέχνης, ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Μπητ γενιάς• το βιβλίο του «στο δρόμο» αποτελεί ακριβώς το ευαγγέλιο αυτής της γενιάς. Το λογοτεχνικό του ύφος χαρακτηρίζεται από τη μέθοδο της αυθόρμητης πρόζας.
Ο Κέρουακ έγραφε με αυθορμητισμό, έγραφε για την ελευθερία, για τη τζαζ, για το ταξίδι, για τη ζωή πέρα από κάθε κανονικότητα και συντηρητισμό. Εκτός από το εμβληματικό «Στο δρόμο», άλλα γνωστά του μυθιστορήματα είναι «Οι Αλήτες του Ντάρμα», «Οι υποχθόνιοι» και «Η ματαιοδοξία του Ντουλουόζ», αλλά και έξι βιβλία ποίησης.
Advertisment
Έφυγε από τη ζωή στα 47 του στις 21 Οκτωβρίου του 1969. Παρά την σπουδαία του καριέρα ως συγγραφέας, ο Κέρουακ έπεσε θύμα των ναρκωτικών και του αλκοόλ. Ωστόσο, τα γραπτά του παραμένουν σημαντική πηγή έμπνευσης.
14 αποφθέγματα του Jack Kerouac που θα μας κρατήσουν στο δρόμο μας
1. «Μάθε τους κανόνες σαν επαγγελματίας, ώστε να μπορείς να τους σπάσεις σαν καλλιτέχνης»
2. «Μία μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις και θα είναι απλές»
Advertisment
3. «Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η εμπειρία και όχι η διαστρεβλωμένη άποψη κάποιου άλλου«
4. «’Ισως αυτό να είναι η ζωή. Ένα κλείσιμο του ματιού στα αστέρια»
5. «Τίποτα πίσω μου, όλα είναι μπροστά μου όπως είναι πάντα στο δρόμο»
6. «Μη χρησιμοποιείτε το τηλέφωνο. Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ έτοιμοι να το απαντήσουν. Χρησιμοποιήστε την ποίηση»
7. «Το λάθος μου, η αποτυχία μου δεν είναι τα πάθη που έχω, αλλά η αδυναμία μου να τα ελέγξω«
8. «Αυτό θα πει Μπητ. Ζήσε τη ζωή σου; Όχι, αγάπησε τη ζωή σου. Όταν θα ‘ρθουν να σε πετροβολήσουν, τουλάχιστον δεν θα ‘χεις γυάλινο σπίτι, θα ‘χεις μονάχα το γυάλινο κορμί σου»
9. «Η νύχτα είναι πιο μεγάλη από τη μέρα γι’ αυτούς που ονειρεύονται και η μέρα είναι πιο μεγάλη από τη νύχτα γι’ αυτούς που πραγματοποιούν τα όνειρά τους»
10. «Να είσαι ερωτευμένος με τη ζωή σου, με κάθε λεπτομέρειά της»
11. «Οι μόνοι άνθρωποι για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που επιθυμούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε κάτι κοινότοπο, αλλά καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν καταπληκτικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά που εκρήγνυνται σαν αράχνες ανάμεσα στ’ άστρα»
12. «Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να περάσει από αυτή τη ζωή, χωρίς να βιώσει ούτε μία φορά την αίσθηση ότι εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του, μαθαίνοντας τη δική του αλήθεια και τη δύναμή του»
13. «Στο τέλος, δεν θα θυμάσαι τις ώρες που πέρασες δουλεύοντας στο γραφείο ή κουρεύοντας το γρασίδι. Σκαρφάλωσε λοιπόν σε εκείνο το βουνό»
14. «Δεν είχα τίποτε να προσφέρω σε κανέναν, εκτός από τη σύγχυσή μου».
