Πολλές φορές υποψιαζόμαστε ότι κάτι που λέμε ή κάνουμε δεν είναι σωστό. Θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα κι όμως δεν ξέρουμε πώς. Το ασυνείδητο μας κατευθύνει. Γιατί είμαστε δέσμιοι πεποιθήσεων που έχουμε αποδεχθεί ως απολύτως σωστές.
Πεποιθήσεων στατικών σε έναν κόσμο που αλλάζει και μας αφήνει πίσω με ερωτηματικά για την ανεπάρκειά μας. Μας αφήνει με παράπονα και με την αίσθηση ενός κενού ότι δεν ζήσαμε τη δική μας ζωή αλλά τη ζωή κάποιου άλλου. Σαν κάποιος να μας πρόδωσε.
Advertisment
Οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν μας είπαν ποιος είναι ο σωστός φίλος, ο σωστός συνάδελφος, ο σωστός πατέρας. Μας έμαθαν πράγματα για την κοινωνική θέση, για την καταγωγή, για το σεβασμό, για το φόβο, για τη δύναμη, για την ομορφιά και την ασχήμια και χίλια δυο άλλα. Μας έδωσαν το δικό τους αξιακό σύστημα και τις δικές τους πεποιθήσεις.
Τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά ανεξέταστα και πορευτήκαμε με τη βεβαιότητα ότι ξέρουμε πού πάμε. Με την επανάληψη μάθαμε να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με έναν αυτόματο τρόπο. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Σίγουροι για το τι περιμένουμε εμείς από τον εαυτό μας και τι να περιμένουν οι άλλοι από εμάς. Ο πήχης των προσδοκιών μας σταθερός σε ένα ύψος. Οι αντιστάσεις και η «όρασή» μας περιορισμένες. Κι εκεί ξεκινούν τα προβλήματα.
Advertisment
Συναισθηματικές, σωματικές, διανοητικές αναστατώσεις. Είτε πιστεύουμε ότι μπορούμε είτε πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε, έχουμε δίκιο. Κι αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας δεν είναι αυτά που λέμε στους άλλους αλλά αυτά που ψιθυρίζουμε στον εαυτό μας.
Πορευόμαστε με το χάρτη μιας πόλης που φτιάχτηκε πριν πολλά χρόνια, και ψάχνουμε να βρούμε ένα σπίτι. Αυτός ο χάρτης, είναι οι δυσλειτουργικές μας πεποιθήσεις που χρειάζονται επικαιροποίηση.
Μπορεί να μην είναι εύκολη η αλλαγή. Δεν είναι όμως ακατόρθωτη. Η αναθεώρησή τους κοστίζει λιγότερο από αυτά που προκαλεί. Κάθε περιοριστική πεποίθηση εμποδίζει την εξέλιξή μας, την επιτυχία, την ευτυχία, την ανάγκη μας να βρούμε το δικό μας νόημα ζωής.
Μπορούμε και οφείλουμε να πετάξουμε αυτή τη «μαθημένη ανημποριά». Δεν είμαστε οι ελέφαντες του τσίρκου αλλά υπέροχοι, μοναδικοί, ξεχωριστοί, ελεύθεροι άνθρωποι που χρειαζόμαστε να ανακαλύψουμε το δικό μας νόημα ζωής. Μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας χάρτη. Να μη χρειαστεί ποτέ να πούμε «Αν γύριζε ο χρόνος πίσω θα έκανα άλλα πράγματα».
Έφη Φλωτσιου – Photo: Author/Depositphotos
