Σύμφωνα με τον Τορ Νορετράντερς, συγγραφέα του βιβλίου The User Illusion, έχει υπολογιστεί πως ο υποσυνείδητος νους επεξεργάζεται εκατομμύρια περιβαλλοντικά ερεθίσματα το δευτερόλεπτο σε σύγκριση με μερικές μόνο δεκάδες που μπορεί να επεξεργαστεί ο συνειδητός νους. Η συμβατική ψυχολογία λέει πως πολλά από αυτά που πιστεύετε για τον εαυτό σας, μαζί και όλες σχεδόν οι καθημερινές σας ενέργειες, προγραμματίζονται στον υποσυνείδητο ή επαναληπτικό νου σας.
Δαπανάτε πολύ χρόνο λειτουργώντας στον αυτόματο πιλότο, για να το πούμε κι έτσι. Για την ακρίβεια, μπορείτε να δείτε τις δύο αυτές πλευρές του νου σας ως πιλότο α’ και πιλότο β’ στο ίδιο σκάφος: ο συνειδητός νους έχει συναίσθηση των σκέψεών του, όμως είναι υποδεέστερος ιεραρχικά, όπως ένας πραγματικός πιλότος που βρίσκεται ακόμα στη φάση της εκπαίδευσης• παράλληλα, το υποσυνείδητο φροντίζει για σχεδόν όλα όσα χρειάζεται να σκεφτείτε, να πείτε ή να κάνετε.
Advertisment
Δεν με ικανοποιεί, ωστόσο, η ιδέα πως ο επαναληπτικός νους έχει το πάνω χέρι, κάνοντας όλα εκείνα στα οποία ο συνειδητός νους δεν αφιερώνει προσοχή. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο επαναληπτικός νους είναι σαν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος τρέχει ένα πρόγραμμα που του έχουν φορτώσει και θα το τρέχει για όλη σας τη ζωή – είναι οριστικά και αμετάκλητα προγραμματισμένος από τη στιγμή της σύλληψης και είναι σχεδόν αδύνατον να αποκτήσετε κάποιο νέο λογισμικό προκειμένου να ξαναγράψετε τα υπάρχοντα προγράμματα.
Δεν μπορώ με τίποτα να συμφωνήσω με την άποψη πως ένα μέρος του μυαλού σας έχει ανατραφεί με κάποιες ιδέες, εικόνες και πληροφορίες που εξακολουθούν σήμερα να είναι αναγκαίες για τη συντήρησή σας. Η θέση μου είναι πως πρόκειται για μια εσφαλμένη πεποίθηση, την οποία μπορούμε εύκολα να ξεσκεπάσουμε αποδεικνύοντας αυτό που πραγματικά είναι: μία δικαιολογία.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει άνθρωπος που να είναι υποχρεωμένος να ζήσει με την πεποίθηση ότι το υποσυνείδητό του είναι προγραμματισμένο με τέτοιον τρόπο, ώστε δεν υπάρχει δυνατότητα να ξαναγραφτεί. Και θα εξηγήσω τον τρόπο που βλέπω το συγκεκριμένο ζήτημα.
Advertisment
Αν είστε αυτό που είστε εξαιτίας κάποιου υποσυνείδητου στοιχείου – το οποίο βρίσκεται δηλαδή κάτω από το επίπεδο της συνείδησης που έχει αφυπνιστεί – τότε προφανώς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’ αυτό. Δεν μπορείτε καν να μιλήσετε γι’ αυτό, μιας και βρίσκεται έξω από τον συνειδητό σας νου. Για τον ίδιο λόγο, δεν μπορείτε να το κατανοήσετε• δεν μπορείτε να το θέσετε υπό αμφισβήτηση• και, το χειρότερο απ’ όλα, δεν μπορείτε να το αλλάξετε ή να το διορθώσετε.
Πώς μπορείτε να διορθώσετε κάτι στο οποίο δεν έχετε καμία πρόσβαση; Θα ήταν σαν να προσπαθείτε να επιδιορθώσετε ένα χαλασμένο ρολόι τη στιγμή που είναι κλειδωμένο σε χρηματοκιβώτιο: προφανώς, θα χρειαστείτε τον συνδυασμό για να μπορέσετε να μπείτε σ’ εκείνον τον προγενέστερα μη προσβάσιμο χώρο.
Αν κάτι είναι υποσυνείδητο και, επομένως, αυτοματοποιημένο, πιστεύετε πως δεν έχετε κάποια επιλογή επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Και, για μένα, αυτό είναι το πιο λυπηρό σε τούτο το υποσυνείδητο μοντέλο: το γεγονός πως πιστεύετε ότι δεν έχετε επιλογή.
Η αλήθεια, όπως το βλέπω εγώ, είναι πως οτιδήποτε σκέπτεστε, λέτε και κάνετε αποτελεί επιλογή σας – και δεν είστε υποχρεωμένοι να σκέπτεστε, να μιλάτε ή να ενεργείτε όπως κάνατε όλη σας τη ζωή. Όταν εγκαταλείπετε το δικαίωμα της επιλογής, εισέρχεστε στην απεραντοσύνη των δικαιολογιών.
Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, όσο διαβάζετε αυτό το βιβλίο, πάρτε την απόφαση να αρχίσετε να επιλέγετε αντί να δικαιολογείστε. Μπορείτε μέσα σε μία και μόνη στιγμή να αποφασίσετε να επαναπρογραμματιστείτε και να δώσετε μια νέα κατεύθυνση στη ζωή σας, αποβλέποντας στον βαθμό ευτυχίας, επιτυχίας και υγείας που εσείς προτιμάτε.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Wayne W. Dyer με τίτλο «Δικαιολογίες τέλος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος
