Ένα άδειο δωμάτιο ποτέ δεν είναι αληθινά άδειο.
Απηχεί συναισθήματα των ανθρώπων που έζησαν μέσα σε αυτό, φωλιασμένα στους τοίχους.
Αντιβουΐζει ελπίδες που σαν μελίσσι τρέχανε προς το παράθυρο, ψάχνοντας διαφυγή.
Advertisment
Αντανακλά σκέψεις, δαντέλες σφιχτές, καλοδουλεμένες, που στόλισαν τις γωνίες στο ταβάνι και περίμεναν την ώρα εκείνη, την καλή, που θα μεταμορφώνονταν σε μανιφέστα ανεξαρτησίας και ολοκλήρωσης.
Ένα δωμάτιο ποτέ δεν είναι ένα απλό δωμάτιο, φτιαγμένο από τέσσερις τοίχους.
Είναι ένας κόσμος ολόκληρος, όπου ο ένοικός του αισθάνεται ασφαλής και παντοδύναμος.
Είναι το θεραπευτήριο των φτερών του από τις ψαλιδιές των πρέπει και των μη.
Advertisment
Είναι το εκκολαπτήριο, όπου επωάζονται τα όνειρα κι οι στόχοι του.
Είναι το ησυχαστήριο, όπου οραματίζεται τον εαυτό του σε δεκάδες διαφορετικά παρόντα και μέλλοντα.
Είναι το ορμητήριο, απ’ όπου ξεκινά καθημερινά τον αγώνα του για επιβίωση κι αυτοπραγμάτωση.
Το προσωπικό δωμάτιο προστατεύει την αλήθεια του καθενός.
Κρατάει κρυμμένα μυστικά, τα οποία φανερώνονται τις ώρες που τα προσωπεία αναπαύονται.
Στις αντανακλάσεις του καθρέφτη του, διασταυρώνονται παράλληλες ζωές κι οι επίπονοι μορφασμοί γίνονται αποφάσεις σταθερές.
Πουθενά ο άνθρωπος δεν ένιωσε τόσο ελεύθερος, όσο μέσα στο δικό του δωμάτιο.
Πουθενά αλλού δεν πλησίασε τόσο πολύ, απογυμνωμένος τον εσώτερο εαυτό του, δεν αυτομαστιγώθηκε για τα σφάλματά του και δεν αναγεννήθηκε, βουτώντας στην θάλασσα των χαρισμάτων του.
Εκεί μέσα στο δικό του δωμάτιο, το αυριανό λεγόμενο “άδειο…”
- Η εσωτερική μας φωνή μας φέρνει σ’ επαφή με αυτό που πραγματικά λαχταρούμε - 15 Οκτωβρίου 2019
- Είμαστε οι άνθρωποι σαν τις όψεις του φεγγαριού… - 2 Σεπτεμβρίου 2019
- Δεν ζητάω πολλά - 25 Ιουλίου 2019
