Μένουμε σπίτι σημαίνει συμφιλιωνόμαστε με τον εαυτό μας. Σημαίνει νιώθουμε ευγνωμοσύνη με ό,τι κι αν έχουμε. Μια κούτα, ένα καφάσι, ένα υπόστεγο, τέσσερις τοίχους που μοιάζουν φυλακή, τέσσερις τοίχους που μοιάζουν με παράδεισο. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη για αυτά τα λίγα ή τα πολλά που έχουμε και προσπαθούμε να ανταποδώσουμε στους ανθρώπους που μας τα έδωσαν ή στον ίδιο μας τον εαυτό που δούλεψε σκληρά για αυτά.
Αν συμφιλιωθούμε με εμάς, τότε είμαστε ένα βήμα πιο κοντά ώστε να αγγίξουμε το διπλανό μας. Αν όμως ο διπλανός μας δεν το έχει τόσο ανάγκη, μπορούμε να βοηθήσουμε τον πιο μακριά. Βοηθάω τον συνάνθρωπό μου σημαίνει εξελίσσομαι ο ίδιος.
Advertisment
Αυτή η αλληλεπίδραση είναι η κινητήριος δύναμη του κόσμου τούτου. Ό,τι δίνεις παίρνεις λένε, μα κι ό,τι παίρνεις δίνεις. Η είσοδος του σπιτιού μας είναι κι η έξοδος, και το ανάποδο, και παράλληλα, και αμφίδρομα.
Το σπίτι μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ένα σημείο μηδέν. Το αρχηγείο μας, όπως θα λέγαμε μικροί ή η κρυψώνα μας. Η βάση μας, όπως θα λέγαμε μεγαλώνοντας, ή η οικεία ή το οίκημα μεγαλώνοντας ακόμα πιο πολύ.
Όπως και να πεις το σπίτι σου, είναι ο χώρος σου, ο δικός σου προσωπικός χώρος με τη δικιά σου διακόσμηση και το δικό σου προσωπικό γούστο. Είναι μια κατευθυντήριος γραμμή που σε οδηγεί να πράξεις με σύνεση και σε ωθεί παράλληλα να γίνεις καλύτερος.
Advertisment
«Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι, στοιχειό είναι και με προσκαλεί· ψυχή, και με προσμένει», είχε γράψε το 1919 ο Κωστής Παλαμάς. Βέβαια, τότε οι άνθρωποι ζούσαν σε καιρό πολέμου και με λιγότερα, πολύ λιγότερα μέσα και κατάφεραν όχι μόνο να ορθοποδήσουν, αλλά κατάφεραν να ασχοληθούν έμπρακτα με την ποίηση, τη λογοτεχνία, το θέατρο, κατάφεραν να μας γεννήσουν, κατάφεραν να μας μεγαλώσουν και να είμαστε έτσι όπως είμαστε τώρα. Για εκείνους τότε δεν υπήρχε εγκλεισμός, αλλά μια φυσική συνθήκη. Εμείς για εκείνους τι μπορούμε να κάνουμε;
Σίγουρα είναι ένα αξιομνημόνευτο γεγονός που μακάρι να είναι το τελευταίο που θα έρθει στον πλανήτη, αλλά πάντα υπήρχαν και ίσως θα υπάρχουν πανδημίες μασκαρεμένες πίσω από χρώματα σημαιών, από προσωπεία ανθρώπων, από αλγόριθμους κοινωνικών δικτύων και πάνω κάτω όλα στο βωμό του χρήματος.
Ωστόσο, τώρα, ο κάθε ένας οφείλει να κάνει το μέρτικό του, να κάνει το πόστο του όσο τον δυνατόν καλύτερα γίνεται, είναι επιτακτικό και αναγκαίο. Γίνε μια ηλιαχτίδα σε ένα μαύρο ουρανό.
Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα για να ασχοληθούμε, ένα βιβλίο, μία ταινία, διάλογος με τον άνθρωπό μας, το internet και οι καλές πλευρές του, μια βίντεο κλήση με φίλους που έχουμε καιρό να δούμε, το project που δε ξεκινήσαμε ποτέ.
Ένα εφαλτήριο προσωπικών στόχων και ενδυνάμωση διαπροσωπικών σχέσεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εποχή που ζούμε. Με λιγότερες εξόδους, ίσως και με λιγότερα χρήματα, αλλά με περισσότερη αγάπη.
Το “Εικονικά Πραγματικοί. 366 αφορισμοί για τα social media – μία ιστορία κάθε μέρα” είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο – project του συγγραφέα του άρθρου Γιώργου Ιατρίδη το οποίο θα μπορούσε να είναι κι ένα εγχειρίδιο κοινωνικών δικτύων για αρχάριους και ταυτόχρονα ένας επαγγελματικός οδηγός για social media managers. Αυθόρμητη, ρεαλιστική, σαρκαστική γραφή που φέρνει 366 αφορισμούς να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα και να αντιμετωπίσουν την έξαρση των social media. Δείτε το εδώ
- “Βάλε σε λειτουργία πτήσης το κινητό σου και ταξίδευε νοητά” | 25 συνήθειες για να ζήσουμε “έξω από το κουτί” - 31 Μαΐου 2023
- «Σημασία έχει να αγαπάς, να μην κρίνεις και να μη θες να γίνεις κάτι που δεν είσαι» - 13 Απριλίου 2022
- Όταν νιώθεις πως σε βαραίνουν οι τύψεις, τα λόγια που δεν είπες… γύρνα και αγκάλιασε τον εαυτό σου - 14 Μαρτίου 2022
