Να φεύγεις και να μην παίρνεις τίποτα μαζί σου… ούτε ενθύμια, ούτε γράμματα για το δρόμο

Ναι να φεύγεις. Και να μην παίρνεις τίποτα μαζί σου. Ούτε ενθύμια, ούτε λέξεις, ούτε γράμματα για το δρόμο. Για να μάθεις να χαράζεις

Να φεύγεις και να μην παίρνεις τίποτα μαζί σου.. ούτε ενθύμια, ούτε γράμματα για το δρόμο

Ναι να φεύγεις.
Και να μην παίρνεις τίποτα μαζί σου.
Ούτε ενθύμια, ούτε λέξεις, ούτε γράμματα για το δρόμο.

Για να μάθεις να χαράζεις τη δική σου πορεία χωρίς εξαρτήσεις, δήθεν παρακάλια και άλλου είδους τοξικότητες που μπορεί να σε μειώνουν.

Advertisment

Ναι να φεύγεις.
Χωρίς να αγγίζεις τον άλλον.
Χωρίς να ακουμπάς την παλάμη σου στον ώμο.
Χωρίς να φιλάς το πρόσωπο ή τα χείλη.
Για να κάνεις έτσι, όσο μπορείς πιο εύκολη την απουσία.

Να φεύγεις λοιπόν.
Με ψηλά το κεφάλι.
Χωρίς να μπεις στο πειρασμό να χυθούν δάκρυα στα μάτια.
Για να μπορεί η φωνή να μείνει σταθερή, δίχως το τρέμουλο στα χέρια.

Ναι να φεύγεις.
Και να κοιτάς στα μάτια τον άλλο, όταν θα λες το αντίο.
Και όχι κάτω ή στο άπειρο.
Μονάχα ευθεία και με θάρρος.
Με εκείνο το βλέμμα που μπορεί να κάνει κρότο.

Advertisment

Αλλιώς να φεύγεις στη σιωπή.
Διότι, ως γνωστόν πάντα έχει τη δύναμη, από μόνη της να λέει το “φεύγω”.

Για αυτό σου λέω.
Να φεύγεις.
Χωρίς προσβολές.
Χωρίς καυγάδες και λόγια που πληγώνουν.
Αλλά με σεβασμό απέναντι στο χρόνο.
Προς τιμήν εκείνης της δύναμης ψυχής που κατάφερες να δείξεις…

Να φεύγεις λοιπόν.
Και να μην κοιτάς ποτέ σου πίσω.
Μόνο να ξεκινάς από την αρχή.
Σαν εκείνη την αγαπημένη σου ηρωίδα που τόσο θαύμασες στο έργο.

Να φεύγεις.
Και να μην παίρνεις βαριά ρούχα για το δρόμο.
Φόρα αυτά τα αέρινα, τα κλασσικά που τόσο λάτρεψες να βλέπεις.

Και αν κουραστείς, μην σταματάς.
Άσε το χειμώνα να σε δροσίσει με το πέρασμά του.

Εμπρός λοιπόν.
Φύγε.
Και πήγαινε εκεί που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου.
Εκεί που δεν χωρούν πρέπει και μη.
Που δεν σου αλλοιώνουν το χαρακτήρα.
Που σ’ αγαπούν χωρίς γιατί.

Να φεύγεις λοιπόν και να μην κοιτάς ποτέ σου πίσω.
Και αν κάποτε χαθείς, μπερδέψεις τα βήματά σου, περπάτα μπροστά και μην φοβηθείς… θα σου φανεί ο δρόμος.

Latest posts by Νικόλ Παπαδοπούλου (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Θέλω να γράψω μα με πονάνε οι λέξεις... κι ας μην έχουν ακόμη ειπωθεί
Σχολικός εκφοβισμός: Η δύναμη της εκπαίδευσης και της συλλογικής δράσης για την αντιμετώπισή του
…Φλούδες μανταρίνι
«Το 2013 πέθανα και ξαναγεννήθηκα» | Μαθήματα ζωής από τον άστεγο Μιχάλη Σαμόλη

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση