Τα παιχνίδια της ζωής είναι πολλά, τόσα που ποτέ σου δεν περίμενες ότι θα έχει και συνέχεια. Έχουν υπάρξει στιγμές που ένιωθες ότι θα πέθαινες για κάποιες επιθυμίες, για κάποιους ανθρώπους, για κάποια όνειρα. Τα δικά σου όνειρα. Ωστόσο, οι στιγμές αυτές περνάνε και τις ακολουθούν περισσότερες. Μέχρι που μια μέρα έχεις ξεχάσει για πού ξεκίνησες και δεν θυμάσαι τον δρόμο της επιστροφής. Όλα όσα κάποτε πόθησες μοιάζουν τόσο μικρά και ασήμαντα. Πράγματα για τα οποία θα θυσίαζες και την ζωή σου, μοιάζουν τόσο μακρινά, ίσα ίσα που θυμάσαι ότι τα ονειρεύτηκες.
Και εσύ είσαι αναγκασμένος να συνεχίσεις, μη ξέροντας για πού το έχεις βάλει, μη μπορώντας να το σταματήσεις. Υπακούς εντολές, εκτελείς επιθυμίες, στριμώχνεις συναισθήματα. Όλα στον αυτόματο.
Advertisment
Οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι καταστάσεις σε αλλάζουν. Δυστυχώς η ζωή δεν είναι μια απέραντη ευθεία που την διανύεις πάντα χορτάτος. Η ζωή θέλει κόπο και προσπάθεια για να σε ανταμείψει. Σε κάθε της στροφή κρύβει λακούβες, άλλες μπαλωμένες και άλλες όχι. Κρύβει στροφές απότομες, ακόμα και μοιραίες. Σου κλείνει δρόμους και επιλογές και σε αναγκάζει να βρεις καινούργιες.
Στην διάρκεια αυτής της διαδρομής ξεχνάς τους στόχους σου, γιατί αποκτάς καινούργιους. Ξεχνάς τους ανθρώπους σου, γιατί γνωρίζεις και άλλους. Κόσμος πάει και έρχεται ασταμάτητα και η ζωή συνεχίζεται. Ακόμα και όταν θέλεις να κατέβεις λίγο να ανασάνεις, να ρίξεις μία ματιά πίσω σου, δεν προλαβαίνεις γιατί πρέπει να συνεχίσεις. Η διαδρομή σε εξαντλεί, σε τρομάζει, σε θυμώνει.
Άλλοι σταματούν και επιστρέφουν σύντομα στο σπίτι τους, στην ζεστασιά τους. Άλλοι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να φτάσουν στο τέλος. Αναγκάζονται να βρούνε μονοπάτια, να χτίσουν γέφυρες και να σκάψουν με τα χέρια άμα χρειαστεί. Εκείνοι σίγουρα θα κουραστούν, θα πέσουν, θα χαθούν(είτε για πολύ είτε για λίγο). Μα κάποια στιγμή θα επιστρέψουν και θα συνεχίσουν μέχρι να δουν το τέλος της. Μετά από τόσες στροφές, τόσα χτυπήματα και τόσο αγώνα, δεν θα ναι πια οι ίδιοι, δεν μπορούν να είναι πια ίδιοι.
Advertisment
Έχουν προδοθεί και έχουν προδώσει, έχουν πληγωθεί και έχουν πληγώσει. Έχουν εμπιστευτεί, έχουν μοχθήσει και έχουν μοιραστεί. Έχουν μάθει τόσα από αυτήν την διαδρομή, που θα την ξαναέκαναν χίλιες φορές. Έμαθαν να φυλάγονται καλύτερα από τις κακοτοπιές και από τους τάχα φίλους τους που θέλουν μόνο να βοηθήσουν. Έμαθαν να προχωράνε μόνοι, με πίστη στον εαυτό τους χωρίς δεκανίκια σε κάθε τους στιγμή.
Έμαθαν πότε χρειάζεται να σταματούν για να ανασάνουν, να δίνουν προτεραιότητα στον εαυτό τους. Έμαθαν να συγχωρούν και να φροντίζουν όσους θέλουν στην ζωή τους, γιατί όταν τελειώσει η διαδρομή θα είναι η καλύτερη εκδοχή τους.
Για όλες τις διαδρομές που ακολουθούν…
Αφροδίτη Κάλτσιου
