Επάνω στην πληγή, έμαθα να μαζεύω και άλλες. Επάνω στον καημό να ακούω τις υποδείξεις των υπόλοιπων οι οποίοι ρίχνουν περισσότερο αλάτι στην πληγή μου.
Έμαθα πως εγώ φταίω γιατί επιτρέπω στον εαυτό μου να πενθεί και δεν μπορεί να σταματήσει να πονάει από το φέρσιμο κάποιου.
Έμαθα πως εγώ φταίω γιατί δεν μπορώ να σταματήσω τον ανόητο και μικρό μου εαυτό από το να υποφέρει από τη συμπεριφορά του άλλου.
Έμαθα πως εγώ επέτρεψα και ο άλλος μου συμπεριφέρθηκε έτσι, πίστεψα πως επειδή σιώπησα και συνέχισα να αγαπώ, ο άλλος βρήκε πάτημα και διασκόρπισε τα πολύτιμα μαργαριτάρια της αγάπης μου στους χοίρους.
Έμαθα πως φταίω γιατί η καρδιά μου πονάει και τα νεφρά μου φλέγονται. Γιατί αγάπησα πολύ, γιατί αγάπησα λίγο, γιατί έδωσα πολλά, γιατί υπέμεινα περισσότερα, γιατί, γιατί, γιατί…
Γιατί έμαθα πως μερίδιο έχω εγώ επειδή δε μπορώ να σταματήσω να είμαι πληγωμένη και όχι ο άνθρωπος που με πληγώνει, με κακοποιεί και με οδηγεί να αισθάνομαι άσχημα για τον εαυτό μου.
Γιατί έμαθα πως εγώ φταίω που ο άλλος μου φέρεται έτσι και δε δίνω μία να στείλω στον αγύριστο. Και κάθομαι, η ανόητη και πονάω. Και αν δεν μπορώ να σταματήσω να πονάω, τι πρέπει να κάνω δηλαδή;
Θέλω να έχει μερίδιο αυτός που με πληγώνει, θέλω να φέρει ευθύνη αυτός που τροχίζει την ψυχή μου και τη κομματιάζει ανηλεώς.
Θέλω ευθύνη να φέρει για την ψυχή μου εκείνος που αλητεύει εις βάρος της και σαν παίκτης που χτυπάει και φεύγει την αντιμετωπίζει.
Θέλω να κατηγορείται εκείνος που με έκανε να κλάψω, εκείνος που σε σκότος προσπάθησε να βυθίσει την ψυχή μου.
Ας μη γεμίζουμε άλλες ενοχές. Ευθύνη δε φέρει εκείνος που υποφέρει, ευθύνη φέρει πρώτα και πάνω από όλα εκείνος που πληγώνει. Και ναι, δεν μπορώ να σταματήσω να πονάω από αυτό που μου έκανες. Και άλλη ευθύνη να κουβαλάω επάνω μου.
Συντάκτης | Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη, είμαι 24 ετών και είμαι δημοσιογράφος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και να έρχομαι πιο κοντά με τους ανθρώπους. Όνειρο και σκοπός της ζωής μου είναι μετά από χρόνια να θεωρούμαι μία από τις καλύτερες πένες της χώρας μου –και γιατί όχι; - και του κόσμου. Η φράση της ζωής μου είναι αυτή που έλεγε η σπουδαία Audrey Hepburn: Nothing is impossible. Even the word, itself, says I’m possible!’’
- Το όνομα μου Αλήθεια και υπάρχω… - 29 Νοεμβρίου 2022
- Οι άλλοι μη νομίζεις… δεν λένε και πολλά - 15 Νοεμβρίου 2022
- Κλείσε τα προσωπικά σου σε ένα δικό σου κουτί, αλλά πρόσεξε σε ποιον δίνεις το αντικλείδι - 9 Οκτωβρίου 2022
- Η γνώση είναι ο πιο απαιτητικός εραστής. Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ σε κάνει να την ερωτεύεσαι - 21 Σεπτεμβρίου 2022
- Κι όμως, μέσα από τα άσπρα μαλλιά και τις ρυτίδες στο δέρμα σου δείχνω τις αξίες της ζωής. Γεια σου… είμαι ο Χρόνος! - 5 Ιανουαρίου 2022
- Έμαθα πως φταίω γιατί αγάπησα πολύ… - 9 Μαρτίου 2021
- Ποτέ δεν είσαι μόνος. Δίπλα σου είναι εκείνο το βάζο με τα λουλούδια που ποτέ δεν πρόσεξες… - 9 Φεβρουαρίου 2021
- Η πραγματική ευτυχία είναι σιωπηλή - 18 Ιανουαρίου 2021
- Προτιμώ να πω “σε αγαπώ” και “συγγνώμη”, παρά να χάσω όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου - 5 Οκτωβρίου 2020
- Μην βασίζεσαι στην αποδοχή των άλλων. Ό,τι κάνεις, κάν΄το πρώτα για σένα - 25 Αυγούστου 2020