Ως υπεύθυνοι πολίτες αυτού του κόσμου, οι περισσότεροι ανακυκλώνουμε, προσπαθούμε να μη ξοδεύουμε ανεύθυνα το νερό και ίσως χρησιμοποιούμε περισσότερο υφασμάτινες τσάντες για τα ψώνια μας – εν ολίγοις, προσπαθούμε να βάλουμε το μικρό μας λιθαράκι σε αυτή την υπερπροσπάθεια να σώσουμε τον πλανήτη.
Τι είναι αυτό που κινητοποιεί, λοιπόν, κάποιες γυναίκες να πάνε ένα βήμα παραπέρα από τις καθημερινές προσπάθειες για βιωσιμότητα; Είναι σκληρό να ανατρέψει κανείς την επαγγελματική και προσωπική ζωή του σε αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος για τον πλανήτη. Από πού προέρχεται αυτή η επιθυμία, η κινητήρια δύναμη για την ίδρυση περιβαλλοντικών οργανισμών ή κοινωνικών επιχειρήσεων;
Advertisment
Η Darcy Roehling, μία Αμερικανίδα που ζει στη Γαλλία, άρχισε να καταγράφει τις ατομικές προσπάθειες γυναικών να αλλάξουν τον κόσμο κατά τη διάρκεια του lockdown το 2020. «Προερχόμενη από ένα εταιρικό προφίλ βιωσιμότητας», λέει η Darcy, ιδρύτρια των podcast Women 17, «είχα την περιέργεια να μάθω τι είναι αυτό που κάνει γυναίκες από όλο τον κόσμο να ξεκινούν περιβαλλοντικές αποστολές. Έχουν ισχυρά κίνητρα, είναι πρωτοπόρες, ξεκινώντας συχνά αμισθί και από το μηδέν. Ήθελα να μάθω περισσότερα».
Τρεις σπουδαίες γυναίκες που αγωνίζονται έμπρακτα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης
Ένα επώδυνο πρόβλημα υγείας οδήγησε σε βιώσιμα προϊόντα περιόδου
Πρώτη στάση στη Gujarat της Ινδίας. Η Geeta Solanki είναι ιδρύτρια της κοινωνικής επιχείρησης Unipads India. Πρόκειται για επαναχρησιμοποιούμενες σερβιέτες, που έχουν κατασκευαστεί με βιώσιμο τρόπο από και για μη προνομιούχες γυναίκες στις αγροτικές περιοχές της Ινδίας. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τη Geeta στο σχεδιασμό και την ίδρυση του δικού της εργοστασίου ειδών περιόδου;
«Το unipads δεν ήταν στα σχέδια μου. Απλώς συνέβη. Το 2016 διαγνώστηκα με κολπική κύστη που χρειαζόταν χειρουργείο. Οι συνηθισμένες σερβιέτες μου προκαλούσαν έντονο πόνο και η μητέρα μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω τα παραδοσιακά υφάσματα».
Advertisment
«Προς έκπληξή μου, ένιωσα πολύ άνετα. Έκανα την έρευνά μου και βρήκα ελάχιστους προμηθευτές επαναχρησιμοποιούμενων προϊόντων στην Ινδία, αλλά ήταν ακριβά και διαθέσιμα αποκλειστικά μέσω διαδικτύου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πρόσβαση σε αυτό σχεδόν το 90% των γυναικών της Ινδίας. Κι έτσι είχα την ιδέα – γιατί να μην ξεκινήσω κάτι οικονομικό και βιώσιμο για όλους;»
Η περίοδος είναι ακόμα ένα θέμα τόσο ταμπού στην Ινδία, που όταν η Geeta άρχισε να ψάχνει προσωπικό για το εργοστάσιό της, δεν μπορούσε να πει στις γυναίκες της περιοχής τι έφτιαχνε. Σήμερα, η εταιρεία λειτουργεί με 135 εργαζόμενες, που πριν ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας και φτιάχνει σερβιέτες για πάνω από 800.000 γυναίκες.
Ένας καταστροφικός τυφώνας έγινε ένα οικολογικό project για τους κατοίκους ενός νησιού
Στις Φιλιππίνες, μία φυσική καταστροφή αποδείχτηκε καταλυτική για ένα μοναδικό project βιωσιμότητας. Είναι 2013 και η Axelle Jorcin, πρώην manager σε μια μεγάλη πετρελαϊκή εταιρία και δεινή δύτρια κάνει διακοπές σε ένα μικρό νησί που ονομάζεται Malapascua, όταν το μέρος χτυπά ένας μεγάλος τυφώνας.
«Όλα τα σπίτια καταστράφηκαν και έπρεπε να φύγουμε άμεσα από το νησί. Επιστρέψαμε στη Γαλλία και είχαμε μια αίσθηση αβοηθητότητας. Θέλαμε να κάνουμε περισσότερα από το να στείλουμε απλώς χρήματα για να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους… Γιατί τι θα συνέβαινε την επόμενη φορά που θα χτυπούσε ξανά ένας τυφώνας; Τίποτα δεν θα είχε αλλάξει».
«Τότε ήταν που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το People and the Sea, έναν φιλανθρωπικό οργανισμό που ασχολείται παράλληλα με την ωκεανογραφία, την περιβαλλοντική εκπαίδευση, τα μηδενικά απόβλητα, την οικονομική ανθεκτικότητα και τη βιώσιμη αλιεία – όλα αυτά σε ένα μικροσκοπικό νησί 2 τετραγωνικών χιλιομέτρων! Η ιδέα είναι να φέρουμε τη βιωσιμότητα σε κάθε έκφανση της ζωής των νησιωτών – στην αλιεία, το σχολείο, το σπίτι και τον τουρισμό». Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσουν σταδιακά να ανακάμψουν αυτές οι περιοχές οικονομικά και να αποκτήσουν μια αυτονομία.
Από μια συνηθισμένη επίσκεψη στην αγορά σε μια σειρά παιδικών βιβλίων για το περιβάλλον
Τα καινοτόμα οικολογικά projects δεν γεννιούνται πάντα από την κρίση. Για την Καναδή πρώην δημοσιογράφο Cheryl Rosebush, ήταν απλώς μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ. «Ήμουν για ψώνια με τον 4χρονο γιο μου, εξηγώντας του γιατί δεν θα του αγόραζα εκείνο το φθηνό πλαστικό παιχνίδι που κάθε παιδί επιθυμεί. Θα σπάσει σε λίγες μέρες, του είπα, θα λυπηθείς, θα το πετάξουμε, κάποια σκουπίδια καταλήγουν στον ωκεανό, μία φάλαινα μπορεί να δει εκείνο το κομμάτι πλαστικού, να νομίζει ότι είναι φαγητό, να το φάει και να αρρωστήσει».
«Εκείνο το βράδυ την ώρα του ύπνου, ο γιος μου εξηγούσε με το δικό του τρόπο κάθε ένα από αυτά τα βήματα. Και τότε είχα την ιδέα. Συνειδητοποίησα ότι μπορούμε και πρέπει να μιλάμε στα μικρά παιδιά για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Έτσι, ξεκίνησα το What the world needs now, μια σειρά παιδικών βιβλίων».
Η Cheryl ήταν αποφασισμένη να κάνει τα βιβλία της το ίδιο βιώσιμα όσο και τα μηνύματα που περιέχουν. Που σημαίνει όχι μόνο 100% ανακυκλωμένο χαρτί, αλλά επίσης βιοδιασπώμενη πλαστικοποίηση, μελάνι βασισμένο σε λαχανικά και εκτύπωση με μικρό αποτύπωμα άνθρακα.
Τι βρίσκουμε κοινό σε αυτές τις τρεις γυναίκες; Την περιέργεια και την αποφασιστικότητα. Βλέπουν μια ανάγκη ή κάτι που δεν τους αρέσει στην τρέχουσα επικρατούσα κατάσταση και αναρωτιούνται τι χρειάζεται για να το αλλάξουν. Στη συνέχεια χρησιμοποιούν την προσωπική τους εμπειρία, τη συνδυάζουν με τις δεξιότητές τους και προκαλούν εκείνες την αλλαγή.
Πηγή:
www.euronews.com/living/2021/04/20/unpaid-and-from-scratch-three-unlikely-women-embarking-on-environmental-missions
