«Σε όλο τον κόσμο – υπάρχει και το καλό και το κακό. Ενεργοποιείται το κακό, κατά τη γνώμη μου, όταν έχει κανείς βιώματα σκληρά τα οποία δεν έχει δουλέψει. Γι’ αυτό και η πνευματικότητα μας βοηθά τόσο πολύ. Διότι όσο περισσότερο δουλεύεις τον εαυτό σου, κατανοείς τις πληγές σου, γιατί τις βιώνεις, πώς τις βιώνεις, πώς τις αντιμετωπίζεις, τόσο καλύτερος άνθρωπος γίνεσαι».
Advertisment
Διαβάστε ολόκληρη την απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη
– (Α.Σ) Καλώς ήρθατε σε άλλη μια εκπομπή της Εναλλακτικής Δράσης Book for thought. Είμαι ο Αθανάσιος Στεργίου και κοντά μου είναι η Ιωάννα Νάσσου.
– (Ι.Ν) Χαίρετε και καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας.
Advertisment
– (Α.Σ) Βρισκόμαστε στα studio της Alternative Media κι όπως κάθε φορά έχουμε μια εκπομπή στην οποία θα συζητήσουμε για βιβλία τα οποία είναι τροφή για σκέψη. Ιωάννα σήμερα ποιό βιβλίο θα συζητήσουμε;
– (Ι.Ν) Το βιβλίο που θα συζητήσουμε σήμερα έχει τίτλο «Η χρυσαλλίδα» και συγγραφέας είναι η ελληνογαλλικής καταγωγής Ζοέλ Λοπινό.
– (Α.Σ) Κυρία Λοπινό, καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας, σας ευχαριστούμε πολύ που είσαστε μαζί μας.
– (Ζ.Λ) Καλώς σας βρίσκω και χαίρομαι που είμαι στην εκπομπή σας.
– (Α.Σ) Να είστε καλά. Απ’ ό, τι διαβάζουμε αυτό δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, αλλά το 14ο βιβλίο μυθιστόρημά σας, σωστά;
– (Ζ.Λ) Σωστά. Γράφω πολύ.
– (Α.Σ) Είναι γεγονός. Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω κυρία Λοπινό είναι ότι γενικά ο κάθε συγγραφέας εμπνέεται από διάφορα πράγματα στη ζωή. Εσάς σας εμπνέει ο πόνος των συνανθρώπων μας, η ευτυχία τους ή σε γενικές γραμμές εμπνέεστε από βιώματα τα οποία έχουν έρθει από τη δική σας ζωή;
– (Ζ.Λ) Λίγο απ’ όλα. Ξεκίνησα με τα βιώματα της οικογένειάς μου, πήγα σιγά σιγά στα δικά μου βιώματα και τώρα άνοιξα μια μεγαλύτερη παλέτα συναισθημάτων προσπαθώντας να παλέψω για την ευτυχία του κόσμου, διότι ζούμε σε μια πολύ σκοτεινή εποχή όπου ο κόσμος βουλιάζει στην κατάθλιψη. Επειδή έχω βγει από την κατάθλιψη, θέλω να δώσω ιδέες, trick, τρόπο να αντιμετωπίσει κανείς τον φόβο, τη θλίψη, την έχθρα και οτιδήποτε άλλο.
– (Ι.Ν) Κυρία Λοπινό, η αλήθεια είναι πως αυτό είναι κάτι που παρατηρούμε και μέσα από τα διηγήματά σας, ότι προσπαθείτε να βλέπετε το καλό μέσα ακόμα κι από δύσκολες καταστάσεις. Γενικότερα πιστεύετε πως υπάρχει κακό στον κόσμο μας;
– (Ζ.Λ) Πιστεύω ότι μέσα στον καθένα μας – συνεπώς και σε όλο τον κόσμο – υπάρχει και το καλό και το κακό. Ενεργοποιείται το κακό, κατά τη γνώμη μου, όταν έχει κανείς βιώματα σκληρά τα οποία δεν έχει δουλέψει. Γι’ αυτό και η πνευματικότητα μας βοηθά τόσο πολύ. Διότι όσο περισσότερο δουλεύεις τον εαυτό σου, κατανοείς τις πληγές σου, γιατί τις βιώνεις, πώς τις βιώνεις, πώς τις αντιμετωπίζεις, τόσο καλύτερος άνθρωπος γίνεσαι.
– (Α.Σ) Έτσι ακριβώς.
– (Ζ.Λ) Έτσι πιστεύω κι έτσι το βλέπω στην καθημερινότητα.
– (Ι.Ν) Ισχύει, έχετε απόλυτο δίκιο.
– (Α.Σ) Πάμε τώρα να συζητήσουμε κι ένα άλλο κεφάλαιο. Γνωρίζουμε ότι έχετε πολύ σημαντικές δράσεις γύρω από αυτό τον ρατσισμό. Είναι ένα φαινόμενο να το πούμε, που απασχολεί πολύ κόσμο. Η ερώτηση λοιπόν είναι κυρία Λοπινό, εσείς από πού πιστεύετε ότι προέρχεται αυτός ο ρατσισμός και είναι κάτι το οποίο άραγε μπορεί να θεραπευτεί;
– (Ζ.Λ) Δύσκολα θεραπεύεται, φυσικά όμως όλα γίνονται στη ζωή. Κοιτάξτε, νομίζω ότι η πηγή του ρατσισμού – κατ’ αρχάς του ρατσισμού εναντίον ανθρώπων άλλης καταγωγής – είναι αυτό το κτητικό που έχουμε: η χώρα μου, η πόλη μου, το χωριό μου. Δεν ανοίγουμε την καρδιά μας να δούμε ότι η γη δεν ανήκει σε κανέναν. Ίσως στη φύση, την οποία καταστρέφουμε και αυτή. Πρέπει για να δεχτούμε τους ανθρώπους κατ’ αρχάς να έχουμε αγάπη και προς τον εαυτό μας. Από εκεί ξεκινά. Όταν αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητά μας μέσα στην κοινωνία, τη διαφορετικότητά μας σε σχέση με άλλους ανθρώπους, τότε μπορούμε να αποδεχτούμε και τη διαφορετικότητα των άλλων. Και η διαφορετικότητα δεν είναι μόνο σε σχέση με τις ράτσες. Είναι, το ξέρετε, και πάρα πολύ εναντίον των γκέι, εναντίον των παχύσαρκων. Όποιος διαφέρει, είναι το μαύρο πρόβατο.
– (Ι.Ν) Ακριβώς έτσι είναι, όπως τα λέτε. Εσείς, ως ελληνογαλλικής καταγωγής, έχετε βιώσει ποτέ τον ρατσισμό, κι αν ναι πώς τον αντιμετωπίσατε;
– (Ζ.Λ) Πολλές φορές. Γιατί μου έχουν πει πολλές φορές οι Έλληνες «Εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, απλώς φερθήκαμε λίγο σκληρά στους Αλβανούς γιατί ήταν κλέφτες». Ακούς τέτοια τρελά. Εγώ Γαλλίδα είμαι, ούτε μετανάστρια οικονομική ήμουν, συναισθηματική μετανάστρια ήμουν, ωστόσο πολλές φορές άκουγα στη λαϊκή, στο σουπερ μάρκετ «Α βρωμοξένη φύγε από δω». Το έχω ακούσει πολλές φορές. Επίσης για τη συμπεριφορά μου, επειδή προήρθα από μια χώρα όπου η γυναίκα είχε άλλη θέση από την Ελληνίδα τότε που ήρθα, γιατί είμαι λίγο αρχαία.
– (Ι.Ν) Ε όχι είστε μια χαρά, μην το συζητάτε!
– (Ζ.Λ) Παρεξηγούσαν το χαμόγελο, το γεγονός ότι μιλούσα με άντρες κι όχι μόνο με γυναίκες, δηλαδή έζησα τρελές καταστάσεις κι έχασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου σαν νέα κοπέλα προσπαθώντας να αποδείξω ότι παρότι είμαι Γαλλίδα και με θεωρείτε όλοι πόρνη ή ελευθέρων ηθών, μπορούσα να είμαι σωστή μητέρα, σωστή σύζυγος. Κάποια στιγμή είδα πως ό, τι κι αν κάνεις αν οι άλλοι έχουν αποφασίσει ότι δεν ανήκεις στον δικό τους κύκλο, έτσι κι αλλιώς θα σε κλωτσάνε. Οπότε πήρα την πολύ ωραία απόφαση να είμαι ο εαυτός μου.
– (Α.Σ) Έτσι ακριβώς. Νομίζω αυτό είναι και το μεγάλο κλειδί για όλους μας.
– (Ζ.Λ) Μου έκανε και πολύ καλό, πάρα πολύ καλό. Απλώς καταλαβαίνω ότι όταν δέρνουν ομοφυλόφιλους στην πόλη, δεν είναι εύκολο να πεις «Εντάξει, γράφω την κοινωνία και το εμφανίζω και τρώω ξύλο κι από πάνω. Δεν είναι καθόλου απλό».
– (Α.Σ) Γενικά όπου υπάρχει αδικία θα πρέπει να κάνουμε τοποθέτηση και να προσπαθήσουμε όλοι να υπερασπιστούμε αυτό που είναι το ορθότερο. Κυρία Λοπινό, πάμε λίγο στη «Χρυσαλλίδα» σας, αυτό το τελευταίο σας μυθιστόρημα. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης καθώς θα περιηγηθεί σε αυτές τις υπέροχες σελίδες;
– (Ζ.Λ) Θα διαβάσει πολλά! Πολλά και διάφορα! Ξέρετε, αυτό το βιβλίο το ονειρευόμουν για χρόνια. Βλέποντας τον κόσμο να υποφέρει από βία, από καταπίεση, από απόρριψη, από αλκοολισμό, από οτιδήποτε πόνο υπάρχει στη γη, δεν ήξερα πώς να το γράψω, πώς να το διαχειριστώ. Ήθελα μια μαγική φιγούρα που να απαλύνει τον πόνο μέσα στην καρδιά. Συνάντησα κάποια στιγμή έναν Γάλλο πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος διάβαζε – και διαβάζει ακόμα – το μυαλό των ανθρώπων. Και μου περιέγραψε με ποιόν τρόπο περπατώντας στον δρόμο ακούει τις σκέψεις του καθενός, πώς το βιώνει κτλ. Κι αυτό μου ήρθε ακριβώς την ώρα που έπρεπε να γράψω την «Χρυσαλλίδα». Είναι ένα περίεργο βιβλίο ομολογώ. Νομίζω ότι μπορεί να βοηθήσει πολύ κόσμο, γιατί αυτό που δεν ξέρουμε όταν πονάμε είναι ότι κι εμείς ευθυνόμαστε γι’ αυτό τον πόνο. Είναι πιο εύκολο να ρίξουμε την ευθύνη στον άλλο, όμως γιατί εμείς καθόμαστε να υπομείνουμε τον πόνο και να τον συντηρούμε και να γυρνάμε το μαχαίρι μέσα στην καρδιά μας;
– (Ι.Ν) Θεωρώ είναι πράγματα που πρέπει να δουλέψει ο κάθε άνθρωπος με τον εαυτό του.
– (Ζ.Λ) Σαφώς. Και νομίζω ότι αυτή την πληροφορία δίνω μέσα σε αυτό το βιβλίο, ότι όποιος έχει προβλήματα με τον εαυτό του ή με τους άλλους, θα βρει απαντήσεις μέσα από αυτό το βιβλίο.
– (Ι.Ν) Ακριβώς έτσι. Και όσον αφορά το βιβλίο, έχω μια ερώτηση: είχατε αναφέρει σε προηγούμενη συνέντευξη που είχατε δώσει στην Εναλλακτική Δράση ότι θεωρείτε την Ηλιάνα πολύ πνευματικό άτομο. Έχετε να δώσετε κάποια συμβουλή σε εμάς ώστε να γίνουμε περισσότερο πνευματικοί;
– (Ζ.Λ) Δεν έχω συμβουλές να δώσω, νομίζω ο καθένας την πνευματικότητά του τη δουλεύει με τον δικό του τρόπο. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι τελικά η πνευματικότητα είναι μια δουλειά καθημερινής δράσης. Κάθε μέρα βιώνεις είτε κάποια πληγή, είτε κάποια χαρά, οτιδήποτε, πρέπει τη χαρά να τη ζήσεις με πολύ μεγάλη ένταση και να ευχαριστείς το σύμπαν. Νομίζω ότι πλέον αυτό το έχει αντιληφθεί ο κόσμος. Αλλά συναντάς και ανθρώπους που σε πονούν, που σε θυμώνουν, και τότε σκαλίζεις τα μέσα σου και λες «Τι συμβαίνει εδώ; Γιατί το βιώνω αυτό;» Εγώ προσωπικά διαβάζω πάρα πολύ, μπορώ να πω ότι διαβάζω 4 ώρες την ημέρα – άρθρα, βιβλία – για να κατανοήσω καλύτερα και το ποιά είμαι αλλά και πού βαδίζουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να επικρατήσει το φως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι. Είναι δουλειά. Αλλά η πρώτη που μπορώ να πω, γιατί είναι αυτή που με έσωσε εμένα, είναι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά μας και με τα καλά μας στοιχεία. Διότι πιστεύω ότι όλα αυτά που μας πονούν προέρχονται από μέσα μας, από βιώματα και πρέπει να τα κατανοήσουμε κατά βάθος.
– (Α.Σ) Έτσι ακριβώς, ουσιαστικά αν όχι όλα, τα περισσότερα ξεκινούν από εμάς και πολλές φορές τελειώνουν σε εμάς, αλλά έχουν κι επίδραση και στους τριγύρω ανθρώπους. Πάνω σε αυτό το κεφάλαιο αντιλαμβάνομαι από αυτά που είπατε και πιο πριν ότι σίγουρα αυτό είναι μια πολύ σημαντική διδασκαλία, όπως επίσης και η ευγνωμοσύνη. Όλα αυτά λοιπόν μαζί. Αν κάποιος κυρία Λοπινό μπει και ταξιδέψει μέσα στο βιβλίο σας, τελικά αν επιλέγατε ποιά θα ήταν τα πιο σημαντικά εφόδια που θα ήθελε να πάρει μαζί του ο αναγνώστης ή η αναγνώστρια;
– (Ζ.Λ) Την αγάπη. Την αγάπη με τη μεγάλη καρδιά, δηλαδή το ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε ότι είμαστε όλοι ένα, και με τους ανθρώπους και με τα ζώα και με τη γη, και να εκπέμπουμε αυτή την αγάπη έτσι ώστε να τη μοιραζόμαστε και με τους άλλους και να γινόμαστε μια καλύτερη κοινωνία.
– (Ι.Ν) Σωστά. Άρα ιδανικά αυτό που θα θέλατε να λάβει ο αναγνώστης, η επίδραση του βιβλίου σας, είναι να μάθει ο κόσμος να αγαπά τον εαυτό του ουσιαστικά; Αυτό εννοείτε;
– (Ζ.Λ) Όχι μόνο. Ξεκινά από εκεί, από την αποδοχή του εαυτού σου και μετά όλο αυτό. Η αγάπη απλώνεται στους άλλους ανθρώπους, γιατί όταν έχεις λύσει πχ τον θυμό σου ή τη θλίψη σου, δεν θα φερθείς μετά απέναντι στον άλλο και στους γύρω σου με εχθρότητα, επιθετικότητα. Άρα κάνεις έναν καλύτερο κόσμο γύρω σου. Κι αυτό εξαπλώνεται. Κάθε άνθρωπος οφείλει να δουλέψει για να εξαπλωθεί το φως, αυτή η φωτεινή πλευρά μας.
– (Α.Σ) Έτσι ακριβώς. Λοιπόν, κυρία Λοπινό, κάπου εδώ θα πρέπει να κλείσουμε, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας ταξιδέψατε σε αυτά τα εσωτερικά και πνευματικά πεδία αλλά και ταυτόχρονα τόσο απλά και καθημερινά. Νομίζω όλοι έχουμε να λάβουμε πολλά πράγματα και να βελτιώσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και την ύπαρξη συλλογικότερα.
– (Ζ.Λ) Έτσι είναι. Ευχαριστώ πάρα πολύ που με καλέσατε.
– (Α.Σ) Ήταν δική μας η χαρά και τιμή, κυρία Λοπινό σας ευχαριστώ πολύ. Ιωάννα η κυρία Λοπινό είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και μαγικός άνθρωπος όπως είμαι σίγουρος ότι όλοι καταλάβαμε.
– (Ι.Ν) Πράγματι. Και το ίδιο μαγικό είναι και το βιβλίο της, «Η χρυσαλλίδα», το οποίο να πούμε ότι μπορούμε να το βρούμε από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
– (Α.Σ) Ευχαριστούμε πάρα πολύ Ιωάννα, ευχαριστούμε και εσάς που παρακολουθήσατε την εκπομπή κι εννοείται θα σας δούμε σε μια επόμενη εκπομπή Book for thought. Μέχρι τότε όμως, να έχετε μια μεταμορφωτική εβδομάδα. Ευχαριστούμε.
