«Δεν μπορώ» είπε το ελεφαντάκι προσπαθώντας να σπάσει τις αλυσίδες του…
«Δεν μπορώ και ποτέ δεν θα μπορέσω» ξεστόμισε απογοητευμένο μετά από τις πολλές προσπάθειες να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά που το κρατούσαν αλυσοδεμένο εκεί.
Advertisment
|Βασισμένο στην ιστορία «Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας» του Χόρχε Μπουκάι|
Τα χρόνια πέρασαν…το ελεφαντάκι μεγάλωσε, όπως και η δύναμή του. Ήταν πια ένας τεράστιος ελέφαντας που θα μπορούσε, αν το ήθελε, να σπάσει τα δεσμά και να φύγει από εκεί που τον κρατούσαν αιχμάλωτο. Όμως παρέμενε ακόμη εκεί, στην ίδια θέση εγκλωβισμένος χωρίς να συνειδητοποιεί πως η δύναμή του δεν είναι πια η ίδια. Αυτή λοιπόν είναι η μοίρα που σε υποτάσσει να ζεις ο κύκλος του δεν μπορώ. Ζεις μέσα μέσα στην ανάμνηση μιας ανημποριάς, που κάποτε πίστεψες κι επέβαλες στον εαυτό σου, και την αναπαράγεις χωρίς καν να την αμφισβητείς!
“Δεν μπορώ” λες, και κόβεις έτσι μόνος σου τα φτερά σου λίγο πριν πετάξεις! Μένοντας αγκιστρωμένος σ’ έναν ατέρμονο κύκλο που σου υπαγορεύει να ζεις κάτω από ένα τόσο δα οριοθετημένο καθεστώς.
Advertisment
Θα ρωτήσεις, πώς σπάει αυτός ο κύκλος; Εσύ θα τον σπάσεις, σου απαντώ! Βάζεις τα χέρια σου στο τιμόνι της ζωής και λες, με θάρρος: “Μπορώ!” Διαλύεις την ανάμνηση που κράτησες χαραγμένη στη μνήμη σου και ξεκινάς από την αρχή! Όπου δεν έχεις μπορέσει μέχρι τώρα προσπάθησε ξανά, με όλη σου τη δύναμη και κυρίως με όλη σου την πίστη αυτή τη φορά. Κι όπου, παρ’ όλα αυτά, δεν τα καταφέρεις…δεν πειράζει… τουλάχιστον ξέρεις ότι προσπάθησες. Να αποδέχεσαι τις κλειστές πόρτες που δεν άνοιξαν και δεν θα ανοίξουν παρά τις προσπάθειες σου. Να το κάνεις όμως δίχως ρετσινιές, μεμψιμοιρίες και ενοχές στην πλάτη σου να σε βαραίνουν, να μην τις αφήνεις να σου ορίζουν ούτε το ποιος είσαι, ούτε τη διαδρομή της ζωής σου!
Μπορώ να λες, και να το λες δυνατά για να το ακούς από τη δική σου φωνή. Οι φωνές των άλλων δεν έχουν σημασία εξάλλου. Τη δική σου εσωτερική φωνή έχει σημασία να αφουγκράζεσαι, να πιστεύεις και να ακολουθείς. Αυτή η φωνή να γίνεται ευλογία που θα σε κινεί μπροστά κι όχι εμπόδιο που θα σε κρατά πίσω, απόλυτα περιορισμένο. Είναι η ήρεμη δύναμη που κρύβεις μέσα σου!
Μια φωνή που δεν χρειάζεται να ουρλιάξει για να επιβληθεί, ούτε έχει την ανάγκη να κάνει θόρυβο για να την προσέξουν, μια φωνή που θα σου δίνει κουράγιο όταν θα την χρειάζεσαι! Μπορώ θα την ακούσεις να σου λέει, κι ας φοβάσαι άνθρωπε… κι ας τρέμεις ολόκληρος για το επόμενο βήμα…για την επόμενη μέρα…για το επόμενο λεπτό. Η καρδιά μπορεί να τρέμει σαν το φύλλο καμιά φορά, μα μην ξεχνάς πως είναι και καρδιά θαρραλέα του ανθρώπου η καρδιά! Να την εμπιστεύεσαι!
Να σπας τις αλυσίδες του δεν μπορώ, τους περιοριστικούς κύκλους που σε βάζει να ζεις, και να βαδίζεις με πόδια ελεύθερα. Μην γίνεις το ελεφαντάκι του τσίρκου που έμεινε φοβισμένο στη γωνία. Επίτρεψε στο ελεφαντάκι αυτό που κρύβεις μέσα σου να μεγαλώσει, να γίνει ο ελέφαντας που τώρα πια γνωρίζει την έκταση της δύναμής του και κυρίως γνωρίζει πώς να την αξιοποιεί και να την χρησιμοποιεί σωστά!
Σε κάθε δεν μπορώ που ξεστομίζει λοιπόν το φοβισμένο ελεφαντάκι μέσα από τα δικά σου χείλη, να θυμίζεις στον εαυτό σου και σ’εκείνο πως….το ελεφαντάκι μεγάλωσε πια!
- Αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας καθορίζει την ιστορία μας - 1 Οκτωβρίου 2024
- Η ζωή, όπως και τα όνειρα που κάνεις για αυτή, δεν είναι να την ζεις στο κεφάλι σου αλλά στην πράξη! - 27 Φεβρουαρίου 2024
- «Μπορείς να τρέξεις και να ξεφύγεις απ’ όλους… εκτός από τον εαυτό σου» | S. Zweig - 20 Νοεμβρίου 2023
