Το τερατώδες παγόβουνο Α68 έριχνε πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο τόνους γλυκού νερού στον ωκεανό κάθε μέρα στο αποκορύφωμα της τήξης του. Για να το θέσουμε αυτό σε ένα πιο κατανοητό πλαίσιο, είναι περίπου 150 φορές η ποσότητα νερού που χρησιμοποιούν καθημερινά όλοι οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Α68 ήταν, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο. Κάλυπτε έκταση σχεδόν 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όταν απελευθερώθηκε από την Ανταρκτική το 2017. Αλλά μέχρι τις αρχές του 2021, είχε εξαφανιστεί. Ένα τρισεκατομμύριο τόνοι πάγου χάθηκαν.
Advertisment
Οι ερευνητές προσπαθούν επί του παρόντος να εκτιμήσουν τον αντίκτυπο που είχε το λιώσιμο του τεράστιου Α68 στο περιβάλλον. Και μια ομάδα με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Λιντς ξανακοίταξε όλα τα δορυφορικά δεδομένα για να υπολογίσει τις μεταβαλλόμενες διαστάσεις του μεγαθήριου καθώς μετακινούταν βόρεια από τη Λευκή Ήπειρο, μέσω του Νότιου Ωκεανού και μέχρι τον Νότιο Ατλαντικό.
Αυτό επέτρεψε στην ομάδα να εκτιμήσει τους διαφορετικούς ρυθμούς τήξης κατά τη διάρκεια των 3,5 χρόνων ύπαρξης του μεγα-παγόβουνου. Μια από τις σημαντικότερες περιόδους, προφανώς, ήταν προς το τέλος, καθώς το Α68 πλησίαζε στο θερμότερο κλίμα του Βρετανικού Υπερπόντιου Εδάφους της Νότιας Georgia.
Advertisment
Για ένα διάστημα, υπήρχαν φόβοι ότι ο γιγάντιος όγκος θα μπορούσε να βυθιστεί στα γύρω ρηχά, εμποδίζοντας τις διαδρομές αναζήτησης τροφής για εκατομμύρια πιγκουίνους, φώκιες και φάλαινες. Αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ, επειδή, όπως μπορεί τώρα να δείξει η ομάδα, το Α68 έχασε αρκετό από το βάθος του και κατάφερε να παραμείνει στην επιφάνεια.
«Φαίνεται ότι άγγιξε για λίγο την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα. Τότε ήταν που το παγόβουνο πήρε στροφή και είδαμε ένα μικρό κομμάτι να αποκολλάται. Αλλά δεν ήταν αρκετό για να προσαράξει το Α68», δήλωσε στο BBC News η επικεφαλής συγγραφέας κ. Anne Braakmann-Folgmann από το Nerc Centre for Polar Observation and Modelling στο Λιντς.
Μέχρι τον Απρίλιο του 2021, το Α68 είχε σπάσει σε αμέτρητα μικρά κομμάτια που ήταν αδύνατον να εντοπιστούν. Αλλά οι επιπτώσεις του στο οικοσύστημα θα είναι πολύ πιο μακροχρόνιες. Τα γιγάντια πλακοειδή ή επίπεδα παγόβουνα αναγνωρίζεται πλέον ότι ασκούν σημαντική επιρροή όπου κι αν περιπλανώνται.
Η απελευθέρωση τεράστιων ποσοτήτων γλυκού νερού μεταβάλλει τα τοπικά ρεύματα. Και όλος ο σίδηρος, τα άλλα μέταλλα, ακόμη και η οργανική ύλη που μαζεύουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους και στη συνέχεια πέφτουν στον ωκεανό, θα τροφοδοτήσουν τη βιολογική παραγωγή.
Η Βρετανική Έρευνα Ανταρκτικής κατάφερε να τοποθετήσει μερικά ρομποτικά ανεμόπτερα στην περιοχή του Α68 για να παρακολουθήσει τις συνθήκες πριν η μάζα πάγου σβήσει εντελώς. Τα δεδομένα που ανακτήθηκαν από αυτά και άλλα όργανα, αν και δεν έχουν ακόμη αναλυθεί πλήρως, αποκάλυψαν ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, δήλωσε ο βιολογικός ωκεανογράφος καθηγητής Geraint Tarling.
«Πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα πραγματικά ισχυρό σήμα στην αλλαγή της χλωρίδας των ειδών φυτοπλαγκτού γύρω από το Α68, καθώς και στην πραγματική απόθεση υλικού στα βαθύτερα τμήματα του ωκεανού. Ο αισθητήρας σωματιδίων στο ανεμοπλάνο έπιασε μερικά πολύ ισχυρά σήματα απόθεσης που προέρχονταν από το παγόβουνο», δήλωσε στο BBC News.
Οι λεπτομέρειες σχετικά με την αλλαγή του σχήματος του Α68 και τις ροές γλυκού νερού περιέχονται σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Remote Sensing of Environment.
Πηγή:
www.bbc.com/news/science-environment-60060299
