«Στην ψυχή δε θα βγει ουράνιο τόξο, αν τα μάτια δεν βγάλουν δάκρυα» | Ινδιάνικη παροιμία

Είναι πολλά τα τραύματα. Πολλά τα δυσλειτουργικά μοτίβα. Είναι πολλά και τα ουράνια τόξα της ψυχής…

«Στην ψυχή δε θα βγει ουράνιο τόξο, αν τα μάτια δεν βγάλουν δάκρυα» | Ινδιάνικη παροιμία

Σε αυτήν τη ζωή που μοιραζόμαστε όλοι, σε αυτή τη Γη που μοιραζόμαστε όλοι και σε όποια πραγματικότητα έχουμε κοινή μεταξύ μας, ένα είναι σίγουρο. Υπάρχουν κανόνες. Οι κανόνες της Φύσης. Αυτοί οι κανόνες γεννούν τα φαινόμενα που εμείς όλοι παρατηρούμε. Όπως η βροχή, και όπως το ουράνιο τόξο που παίζουν ένα αιώνιο έργο που μας διδάσκει ότι η ομορφιά έρχεται σαν λύτρωση μετά την καταιγίδα.

Υπάρχουν πολλές παροιμίες που αναφέρονται στον κόπο ή την θυσία που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, έτσι ώστε να “βγάλει στην ψυχή του ουράνιο τόξο”. Οι Ινδιάνοι, κατά τη γνώμη μου, το εξέφρασαν με πολύ ποιητικό τρόπο. Ίσως επειδή είχαν αυτή την μοναδική σχέση με το φυσικό τους περιβάλλον. Το περιβάλλον για εκείνους είχε άμεση σύνδεση με την ψυχή τους, και οι ίδιοι έβρισκαν συνδέσμους ανάμεσα στον εαυτό τους και τη Φύση που τους περιέβαλε είτε επρόκειτο για τα φυσικά φαινόμενα, είτε για άλλα έμψυχα όντα όπως τα ζώα και τα φυτά.

Advertisment

Όπως στη Φύση, έτσι και στην ανθρώπινη ζωή υπάρχουν κανόνες που ξεπερνούν χρονολογίες, ήθη, καθεστώτα, κουλτούρες και ότι άλλο χαρακτηρίζει μία κοινωνία. Όσο ευνοούμενος κι αν γεννηθεί κανείς ή όσο αδικημένος κι αν τύχει να γεννηθεί, δεν πρόκειται να μην δοκιμαστεί στη ζωή του, πριν βρει μία ψυχολογική λύτρωση. Άλλωστε η ίδια η ζωή μας ξεκινάει με δάκρυα. Ποιός μπορεί να αποφύγει τη γέννηση; Η πρώτη ανάσα που παίρνουμε μας προκαλεί ανυπόφορο πόνο. Για την ψυχολογία μάλιστα, αποτελεί μία τραυματική εμπειρία που παίζει σημαίνοντα ρόλο υποσυνείδητα.

Βρίσκω άμεση σύνδεση μεταξύ της γένεσης ενός όμορφου φυσικού φαινομένου με τη γένεση μίας όμορφης ψυχικής κατάστασης. Και στις δύο περιπτώσεις η ομορφιά πρέπει να δώσει μάχη για να επικρατήσει. Όσο αποφεύγει κανείς την μάχη με τον εαυτό του, απομακρύνεται εξίσου και από τη λύτρωση. Έχει κανείς να περάσει μέσα από τον αφόρητο πόνο που του κλείνει τα βλέφαρα και τον διαπερνά συνολικά, για να μπορέσει να ανοίξει τα δακρυσμένα του μάτια και να πάρει την πρώτη ανάσα κοιτάζοντας ένα νέο όμορφο κόσμο που γεννήθηκε.

Πρόκειται για ένα πόνο που προκύπτει είτε από μαθήματα που παίρνουμε μόνο μέσα από τρομακτικά λάθη που μας προκαλούν παταγώδη πτώση, είτε όταν επιχειρούμε μία “επέμβαση” στα ψυχικά μας μοτίβα που οδηγούν σε αδιέξοδα ή σε δυστυχία. Αυτή η επέμβαση που απαιτεί άμεση επαφή με το τραύμα ή το δυσλειτουργικό μοτίβο, πονάει αφόρητα και πολύ συχνά απαιτείται βοήθεια από ειδικό, ακριβώς όπως μία χειρουργική επέμβαση. Ο ειδικός βρίσκεται εκεί για να μας βοηθήσει να βιώσουμε την θεραπεία με το λιγότερο δυνατό πόνο.

Advertisment

Είναι πολλές οι φορές που κάνουμε λάθη.

Πολλές οι φορές που πέφτουμε.

Είναι πολλά τα τραύματα.

Πολλά τα δυσλειτουργικά μοτίβα.

Είναι πολλά και τα ουράνια τόξα της ψυχής…

Εκεί τα χρώματα είναι αόρατα, οι σταγόνες είμαστε εμείς οι ίδιοι, και το σκοτάδι έχει δώσει τη θέση του στο αιώνιο φως που μέσα από μας θα γεννά πανέμορφες ψυχικές αποχρώσεις.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά ζουν παντοτινά μέσα μας
«Το αγέννητο παιδί μου…»
Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα... Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια...
Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση