Τι θα λέγατε να φυτέψουμε μόνοι μας δέντρα απλά και παραδοσιακά όπως έκαναν οι παππούδες μας τον επόμενο χειμώνα; Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα σε μερικά χρόνια να υπάρχουν χιλιάδες καρποφόρα δέντρα στην περιοχή μας, όλα ελεύθερα και προσιτά σε οποιονδήποτε;
Advertisment
Ας αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε και δεν κοστίζουν, χρειάζεται μόνο να δείξουμε ενδιαφέρον…
Για να δούμε πώς θα γίνει… Που θα βρούμε τα δέντρα;
Αυτές τις ημέρες που όλοι τρώμε κεράσια, βερίκοκα, μήλα, ροδάκινα, δαμάσκηνα, αχλάδια κ.λ.π. κρατάμε τα κουκούτσια. Αμέσως έχουμε στα χέρια μας εκατοντάδες εν δυνάμει δέντρα.
Advertisment
Πώς νομίζετε ότι φύτευαν δέντρα οι παππούδες μας;
Σίγουρα πριν πενήντα χρόνια δεν υπήρχαν φυτώρια, μάλιστα θα ήταν πολύ αστείο, αν κάποιος σ’ ένα κεφαλοχώρι άνοιγε μια τέτοια επιχείρηση.
Πώς και που θα φυτέψουμε δέντρα από σπόρους;
Ο καθένας μας ας ξεκινήσει γύρω από το σπίτι του, στη γειτονιά του να φυτεύει τα κουκούτσια, εκεί που πηγαίνει έναν περίπατο με τον φίλο του, σ’ ένα εγκαταλειμμένο οικόπεδο…
Δεν χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας τσάπα και άλλα σκαπτικά εργαλεία, το μόνο που χρειάζεται είναι να θάψουμε το κουκούτσι σε βάθος όσο το μέγεθος του.
Πότε φυτεύουμε τα κουκούτσια;
Συγκεντρώνουμε τα κουκούτσια σ’ ένα πλαστικό δοχείο και τα αφήνουμε στη σκιά να ξεραθούν. Ύστερα μπορούμε να αρχίσουμε να τα θάβουμε από το Νοέμβριο έως και το Φεβρουάριο.
Πώς θα τα ποτίσουμε;
Δεν θα χρειαστούν πότισμα, η φύση θα τα φροντίσει..
Πώς θα τα φροντίσουμε;
Την επόμενη άνοιξη που θα περάσουμε να τα δούμε θα εκπλαγούμε ότι τα περισσότερα θα έχουν γίνει μικρά δεντράκια. Εάν το σημείο που τα έχουμε φυτέψει ξέρουμε ότι θα περάσουν τα χορτοκοπτικά του Δήμου τότε θα χρειαστεί να βάλουμε ένα μικρό πλέγμα γύρω από τα δεντράκια για να τα προστατέψουμε.
Πώς θα έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία σ’ αυτή μας την προσπάθεια;
Για να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, δηλ. από κάθε κουκούτσι να βγει και δεντράκι τότε χρειάζεται το κουκούτσι να προέρχεται από καρπό άγριου δέντρου. Τα κουκούτσια από άγριο δέντρο έχουν μεγαλύτερη βλαστικότητα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα κουκούτσια που κρατάμε από τα φρούτα που αγοράζουμε δε θα βλαστήσουν.
Κρατάμε λοιπόν τα κουκούτσια από κεράσια, βύσσινα, βερίκοκα, αχλάδια, μήλα, δαμάσκηνα, ροδάκινα κ.α., τα διατηρούμε σε ένα καλάθι ώστε να αερίζονται και να μη μουχλιάσουν. Όταν έρθει το Φθινόπωρο λοιπόν μπορούμε όλα αυτά να τα επιστρέψουμε στη φύση. Ο καλύτερος τρόπος, για να γίνει αυτό είναι η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας, δηλαδή με σβόλους.
Η μέθοδος παρασκευής των σβόλων είναι σχετικά απλή. Ανακατεύουμε σε μία λεκάνη τους σπόρους μας με δεκαπλάσια ποσότητα χώματος (αργιλόχωμα καλύτερα), το ανακατεύουμε, το κάνουμε πηλό και έπειτα πλάθουμε σβόλους, σαν να φτιάχνουμε κεφτεδάκια. Οι σβόλοι θα έχουν διάμετρο 1,5 – 3 εκατοστά, αναλόγως και με τα κουκούτσια που περιέχουν. Αν προσθέσουμε στο μείγμα σπόρους τριφυλλιού και τρίχες ζώων αν έχουμε, αυτό θα γίνει ακόμα καλύτερο. Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε σπόρους από δασικά δέντρα, λαχανικά, χόρτα, ακόμα και από καλλωπιστικά φυτά. Στο τέλος τους απλώνουμε και τους αφήνουμε να στεγνώσουν για λίγες μέρες.
Μες στο κουκούλι από τον πηλό, οι σπόροι θα μείνουν καλά προφυλαγμένοι. Ούτε τα πουλιά, ούτε τα έντομα, ούτε τα διάφορα τρωκτικά θα μπορέσουν να καταπιούν τους πήλινους σβόλους και έτσι οι σπόροι θα περιμένουν ανέπαφοι πότε θα πέσει η πρώτη βροχή και πότε θα έλθει η κατάλληλη θερμοκρασία για να μπορέσουν να βλαστήσουν. Όχι μόνον ένας, αλλά πολύ περισσότεροι από τον κάθε σβόλο.
Σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι κάποιοι θα βλαστήσουν όσο κακές και αν είναι οι συνθήκες. Αν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα καλυφθεί η επιφάνεια της γης με βλάστηση, θα επιτευχθεί μείωση της θερμοκρασίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ρόλος των φυτών – πιλότων είναι να βοηθήσουν στη δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν και σε άλλα φυτά να βλαστήσουν.
Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο σπέρνουμε ποικιλία φυτών και μικροοργανισμών είναι για να αφυπνίσουμε την κοιμωμένη ουσιαστικά γη. Η γη δεν επανέρχεται στη ζωή με το φύτεμα μόνο ωφέλιμων φυτών σε μια άγονη και γυμνή γη. Τα φυτά δεν αναπτύσσονται απομονωμένα. Για να αναπτυχθούν για παράδειγμα δένδρα και να φτάσουν σε ένα μεγάλο ύψος χρειάζεται αρκετό έδαφος για το αντίστοιχο ριζικό σύστημα. Ακόμη απαιτούνται χαμηλότερα δέντρα για να προστατεύσουν τη βάση των ψηλότερων, ενώ αναγκαία είναι επίσης η παρουσία κάτω από αυτά θαμνωδών και ποωδών φυτών, καθώς και μικροοργανισμών.
Έτσι λοιπόν και εμείς σκορπώντας τους σβόλους μας σε καμένα, άγονα, ή χέρσα εδάφη δίνουμε ένα χεράκι στη φύση ώστε να μπορέσει να ανακάμψει. Αν δεν έχουμε χρόνο για να φτιάξουμε σβόλους μπορούμε απλά να πετάμε τους σπόρους χύμα (φυσικά οι πιθανότητες να βλαστήσουν είναι πολύ μικρότερες).
