«Δεν ελπίζω – Δεν φοβάμαι τίποτα – Είμαι λεύτερος» | (Ν. Καζαντζάκης)
Ελευθερία, μια λέξη / μια αξία / μια αλήθεια. Την χρησιμοποιούμε όλοι καθημερινά μη αναλογιζόμενοι το βάθος και την σημασία της. Πόσο ελεύθερος είσαι τελικά; Δεν μιλώ για την φυσική ελευθερία μα για την ψυχική, αυτή που οδηγεί το συνειδητό και το ασυνείδητο σε νέους δρόμους, σε νέες σκέψεις απαλλαγμένες από νόρμες και περιοριστικές ιδέες, σε νέα ζωή. Ελευθερία μυαλού, ελευθερία σκέψης, ελευθερία ύπαρξης. Πόσο εύκολη μα και πόσο δύσκολη αυτή η λέξη συνάμα.
Advertisment
Γεννήθηκες να είσαι δέσμιος. Δέσμιος του φύλου, της θρησκείας, της κοινωνίας, των πρέπει. Αχ αυτά τα πρέπει σε τρώνε…μας τρώνε. Τα πρέπει, βαριές αλυσίδες στα πόδια σου, αλυσίδες κατάδικου που δεν σε αφήνουν φτάσεις μέχρι το παράθυρο της φυλακής σου και να δεις τον ήλιο, να τον κοιτάξεις και να θαυμάσεις την ζωή που χάνεις. Ξεκίνα λοιπόν την απελευθέρωσή σου βγάζοντας τα πρέπει από την ζωή σου και δίνοντας χώρο στα θέλω, δίνοντας χώρο σε εσένα.
Σπάσε τις αλυσίδες σου και περπάτα στην μικρή σκοτεινή φυλακή σου. Είναι φτιαγμένη από τα σημάδια που άφησαν τα πρέπει. Είναι φτιαγμένη από όλες τις περιοριστικές πεποιθήσεις σου, πεποιθήσεις που σου φόρεσαν άλλοι και εσύ τις έκανες δικές σου. Είναι φτιαγμένη από τα ‘μην’ που άκουσες όταν ήσουν παιδί και ονειρευόσουν να κατακτήσεις τον κόσμο.
Είναι φτιαγμένη από τα όχι που δεν είπες, όταν πιεζόσουν και ήθελες χώρο για εσένα. Είναι φτιαγμένη από τα ρίσκα που φοβήθηκες να πάρεις και συμβιβάστηκες στην μετριότητα. Είναι φτιαγμένη από τα αμέτρητα υλικά αγαθά που απέκτησες στην απέλπιδα προσπάθειά σου να «φανείς». Είναι φτιαγμένη από το τι θα πει ο κόσμος και ξεχνάς ότι ο κόσμος σου δεν είναι αυτό το κελί, μα αυτό που βλέπεις από το μικρό παραθυράκι.
Advertisment
Αγνόησε το κελί σου, ξέχνα το και κοίτα το μικρό παραθυράκι. Πλησίασε το. Κοίτα τις ακτίνες του ήλιου που πέφτουν στο προσώπου σου, κοίτα την φύση που έχεις λησμονήσει, κοίτα ανθρώπους χαρούμενους που έσπασαν τα δικά τους δεσμά, που βγήκαν από τις δικές τους φυλακές και τώρα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και τώρα ΖΟΥΝ.
Το κλειδί της φυλακής σου είναι θαμμένο στα θεμέλια της, πρέπει να την γκρεμίσεις όλη για το βρεις. Τα μόνα εργαλεία που έχεις είναι το σώμα και το μυαλό σου, ίσως και η συμβουλή των ευτυχών ελεύθερων που πηγαινοέρχονται στο παραθύρι σου και σου θυμίζουν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ξεκίνα τώρα και μην ελπίζεις τίποτα απλά δράσε…
Ξεκίνα τώρα και μην φοβάσαι τίποτα απλά τόλμα…
… Είσαι ΛΕΥΤΕΡΟΣ.
Δήμητρα Χρόνη
