Πόσες φορές μέσα στη μέρα σου, χάνεσαι στις σκέψεις σου και δεν βιώνεις την στιγμή; Για σκέψου… Να σε βοηθήσω λίγο; Πόσες φορές ενώ έχεις φύγει από το σπίτι σου σκέφτεσαι αν κλείδωσες, αν έκλεισες το air-condition, αν έβγαλες από την πρίζα το σίδερο; Μάλλον αρκετές ε;
Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είσαι παρόν στην ζωή σου συνειδητά. Όταν όμως το συνειδητό σου τρέχει σε διάφορες σκέψεις και ταξιδεύει, το τιμόνι της ζωής σου το παίρνει το υποσυνείδητο (γιατί δεν έχεις λειτουργία αυτόματου πιλότου, κάτι πρέπει να σε οδηγεί). Τα νέα εδώ δεν είναι και τόσο ευχάριστα, το υποσυνείδητο σου είναι κατά 70% φορτισμένο αρνητικά, αρά τις στιγμές που βρίσκεται στο τιμόνι μάντεψε πως σε οδηγεί, να πράξεις, να σκεφτείς και να ζήσεις.
Advertisment
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, το συνειδητό σου (αυτό που αφήνεις και ταξιδεύει μακριά σου με κάθε ευκαιρία) είναι η πηγή της προσωπικής σου ταυτότητας, είναι η πνευματικότητα σου και οδηγείται και καθοδηγείται μέσω της φαντασίας, για αυτό χορεύει ξέφρενα στο δικό του ρυθμό∙ από την άλλη το υποσυνείδητο δεν σκέφτεται, είναι αυτόματο, δεν είναι δημιουργικό, σκέψου το σαν ένα πρόγραμμα στον σκληρό σου δίσκο που ανακτά δεδομένα από τα βιώματα και τις συνήθειες που έχεις αποκτήσει.
Με άλλα λόγια το συνειδητό σου υποδεικνύει ποιος θες να είσαι πραγματικά και το υποσυνείδητο να λειτουργείς με οδηγίες που έχεις μάθει, δει, αντιγράψει από άλλους και έχουν καταγραφεί σε αυτό.
Το υποσυνείδητο σου λοιπόν μπορεί να σε οδηγήσει σε μονοπάτια τα οποία έφτιαξαν οι άλλοι για εσένα, σε μια ζωή που δεν την θες. Για να το αλλάξεις αυτό δεν είναι αρκετό μόνο να δρας με το συνειδητό σου κάθε στιγμή, διότι το υποσυνείδητο είναι ακόμα εκεί και όταν ξεβολεύεται, όταν βλέπει κάτι καινούργιο, όταν φοβάται την αλλαγή, ψιθυρίζει στο συνειδητό να τα παρατήσει, να γυρίσει πίσω στην ασφάλεια.
Advertisment
Για να δώσεις λοιπόν τα ηνία της ζωής σου στο συνειδητό, οφείλεις να κάνεις το υποσυνείδητο βοηθό. Άλλαξε συνήθειες, μάθε του, ότι η ‘ασφάλεια’ δεν είναι επιλογή. Θες να τρέξεις μαραθώνιο και κάτι μέσα σου σε κρατάει; (ίσως ότι έχεις ακούσει από τους γύρω σου για το πόσο κουραστική είναι αυτή η διαδρομή). Άλλαξε συνήθειες και άρχισε να τρέχεις δέκα λεπτά κάθε πρωί και σιγά σιγά αύξανε χρόνους και απόσταση.
Κάνε το υποσυνείδητο σου να νιώσει άνετα με την κούραση, αυξάνοντας σταδιακά την προπόνηση και επιβράβευε το για τις προσπάθειες με οτιδήποτε μπορεί να σε ευχαριστεί. Θα καταλάβει ότι τελικά δεν είναι και τόσο κουραστικό όσο του είχαν ‘μάθει’. Το ίδιο μπορείς κανείς με οποιανδήποτε στόχο έχεις και νιώθεις ότι κάτι σε τραβάει πίσω – είναι η ασφάλεια, η σιγουριά. Ο Άρμστρονγκ δεν ήταν ούτε σίγουρος ότι θα πατήσει το φεγγάρι, ούτε απόλυτα ασφαλής σε αυτό το ταξίδι, τα κατάφερε όμως, νίκησε τους φόβους του υποσυνείδητου του, έβαλε μπροστά το συνειδητό/φαντασία του και κατάφερε κάτι ανέφικτο μέχρι τότε!
Τι είναι λοιπόν προτιμότερο να πας εκεί που θέλεις ή εκεί που υπάρχει η σιγουριά;
Χρόνη Δήμητρα
