Ιρλανδική έρευνα δείχνει ότι τα «βρέφη της πανδημίας» ήταν λιγότερο πιθανό να μιλήσουν, να δείξουν ή να κουνήσουν το χέρι τους στους 12 μήνες, αλλά ήταν πιο πιθανό να μπουσουλήσουν.
Τα μωρά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown σημείωσαν λιγότερα από τα αναπτυξιακά ορόσημα ηλικίας ενός έτους σε σύγκριση με αυτά που γεννήθηκαν πριν από την πανδημία .
Advertisment
Περίπου 600.000 μωρά γεννήθηκαν στη Βρετανία και άλλα 60.000 στην Ιρλανδία, κατά τη διάρκεια του 2020 – όταν οι περιορισμοί της Covid-19 και η χρήση μάσκας έβαλαν τέλος σε πολλές κοινωνικές δραστηριότητες, όπως παιδικά παιχνίδια, ομαδικές εξόδους και αγκαλιές με τους παππούδες. Από τότε, οι γονείς και οι ψυχολόγοι έχουν αναλογιστεί τον αντίκτυπο μιας τέτοιας αναγκαστικής απομόνωσης στην κοινωνική ανάπτυξη των μωρών.
«Το lockdown στην Ιρλανδία, συγκεκριμένα, ήταν ένα πολύ αυστηρό lockdown», δήλωσε παιδονευρολόγος στο Βασιλικό Κολλέγιο Χειρουργών στην Ιρλανδία. «Κατά τους πρώτους έξι μήνες, οι οικογένειες που μελετήσαμε είχαν επαφή μόνο με άλλα τέσσερα άτομα εκτός της οικογενειακής μονάδας, κατά μέσο όρο, και όταν έφτασαν τους 12 μήνες, ένα στα τέσσερα μωρά δεν είχε γνωρίσει άλλο παιδί στη δική του ηλικία».
Για να διερευνήσουν πώς αυτό επηρέασε την ανάπτυξή τους, ζήτησαν από τους γονείς 309 μωρών «πανδημίας» να αξιολογήσουν την ικανότητά τους να μπουσουλάνε, να μαζεύουν μικροσκοπικά αντικείμενα με τον αντίχειρα και τον δείκτη τους, να εκφράζουν τουλάχιστον μια σαφή και ουσιαστική λέξη και άλλα επτά αναπτυξιακά ορόσημα, αφού συμπλήρωσαν την ηλικία των 12 μηνών. Όλα τα μωρά γεννήθηκαν μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου του 2020.
Advertisment
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Archives of Disease in Childhood, πρότεινε ότι το lockdown είχε μια μικρή αλλά μετρήσιμη επίδραση στις γλωσσικές και επικοινωνιακές δεξιότητες των μωρών: Σε σύγκριση με τα μωρά πριν από την πανδημία, ήταν λιγότερο πιθανό να εκφράσουν μια συγκεκριμένη και ουσιαστική λέξη (89 % vs 77%), να δείξουν ανθρώπους ή αντικείμενα (93% vs 84%) ή να μπορέσουν να γνέψουν για να πουν «αντίο» (94,5% vs 88%).
Ωστόσο, περισσότερα μπόρεσαν να μπουσουλήσουν (91% έναντι 97,5%) – πιθανώς επειδή περνούσαν περισσότερο χρόνο στο έδαφος, αντί να είναι δεμένα σε αυτοκίνητα και καροτσάκια.
«Είναι ενδιαφέρον, γιατί πολλά από αυτά τα μωρά ήταν στο σπίτι και δεν έβλεπαν πολλούς ανθρώπους να φεύγουν, που σημαίνει ότι δεν θα υπήρχε κανένας να του πει «αντίο»αναφέρει ο επικεφαλής. Τα μωρά τείνουν επίσης να δείχνουν όταν βλέπουν νέα πράγματα που θέλουν, αλλά αν δεν έβγαιναν έξω, θα γνώριζαν ήδη τα πάντα στο περιβάλλον τους».
Τόνισε ότι οι διαφορές ήταν μικρές και ότι οι γονείς μπορούσαν να κάνουν πολλά για να βοηθήσουν τα νήπια να προχωρήσουν όπως να διαβάζουν τακτικά και να συνομιλούν μαζί τους. «Τα μωρά είναι από τη φύση τους ανθεκτικά και περίεργα και είναι πολύ πιθανό με την επανεμφάνιση της κοινωνίας και την αύξηση των κοινωνικών κύκλων να βελτιωθούν οι δεξιότητες κοινωνικής επικοινωνίας τους», είπαν οι ερευνητές. «Ωστόσο, αυτή η ομάδα και άλλες θα πρέπει να παρακολουθούνται μέχρι τη σχολική ηλικία για να διασφαλιστεί ότι αυτό συμβαίνει».
