Ο πληθυσμός της άγριας ζωής τις τελευταίες δεκαετίες μειώνεται δραματικά, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες που έγιναν τα αποτελέσματα είναι λυπηρά, διότι είναι πρώτη φορά ιστορικά που τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να ευθύνεται ο άνθρωπος.
Σε όλο το κόσμο οι επιστήμονες και οι οικολογικές οργανώσεις μάχονται να σταματήσουν την καταστροφή στο οικοσύστημα που συντηρούν τη ζωή. Όπως δείχνουν οι μελέτες, μέσα σε μόλις 50 έτη οι παγκόσμιοι πληθυσμοί άγριας ζωής, έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 70%, αυτό σε αριθμούς αντιστοιχεί σε ένα εκατομμύριο είδη κινδυνεύουν να εξαφανιστούν για πάντα από τη γη.
Advertisment
Ένας παγκόσμιος στόχος βιοποικιλότητας
Ο πρώην Γάλλος διπλωμάτης Λόρενς Τουμπιάνα, αναπόσπαστο κομμάτι της συμφωνίας του Παρισιού, είπε ότι η προστασία του κλίματος και η διατήρηση της ζωής είναι «αδιαχώριστες προκλήσεις, αλλά το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησής μας τις έχει διασπάσει».
Οι κρίσεις του κλίματος και της φύσης είναι «αλληλένδετες», δήλωσε από την πλευρά του ο διευθυντής επιστήμης του Kew Gardens, καθηγητής Alexandre Antonelli.
Και πρόσθεσε:
Advertisment
«Η βιοποικιλότητα είναι απολύτως κρίσιμη για τη ζωή μας και τη χάνουμε με επιταχυνόμενη ταχύτητα. Είναι απολύτως απαραίτητο να το κάνουμε σωστά αυτή τη φορά, διαφορετικά μπορεί να φθάσουμε σε ένα οριακό σημείο, μετά το οποίο μπορεί να είναι αδύνατο ή εξαιρετικά δύσκολο να αναστρέψουμε την απώλεια της φύσης».
Ο θάνατος του τροπικού δάσους του Αμαζονίου είναι ένα τέτοιο παράδειγμα βοηθά στη ρύθμιση του κλίματος του κόσμου και παρέχει νερό σε κοντινές βιομηχανίες και μεγαλουπόλεις. Ήδη έχει καταστραφεί το 18% του δάσους και σύμφωνα με τους βιολόγους εάν η καταστροφή του περάσει το ένα τέταρτο, δεν θα παράγει νερό και θα μετατραπεί σε άδενδρη γη.
Ο καθηγητής Antonelli αναφέρει στο Sky News ότι «κλείνει ένα παράθυρο ευκαιρίας εδώ. Ξέρουμε πώς να διορθώσουμε το πρόβλημα, γνωρίζουμε ποιες είναι οι λύσεις. Αλλά μετά το 2030, μπορεί να μην έχουμε πια την πολυτέλεια να έχουμε αυτό το παράθυρο».
Η επικεφαλής του WWF-UK, Tanya Steele, δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι οι ηγέτες «παίζουν με τον χρόνο που δεν έχουμε, διακινδυνεύοντας καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους, τον πλανήτη και την οικονομία».
