Είστε αγχωμένοι ή αναστατωμένοι; Ένας από τους τρόπους να αντιμετωπίσουμε τέτοια δυσάρεστα συναισθήματα είναι να σταματήσουμε να αγχωνόμαστε για πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Γιατί;
«Στεκόμουν εκεί, το μυαλό μου πετούσε προς διάφορες κατευθύνσεις σχετικά με έργα σε εξέλιξη, εκνευρισμένος για μικρές εργασίες που καθυστερούσαν, ανήσυχη για ένα φορολογικό αρχείο που δεν μπορούσαμε να βρούμε, νιώθοντας εκνευρισμένος επειδή ήμουν εκνευρισμένος, βιαστικός για να πάω στη δουλειά, με το σώμα κλειδωμένο, νιώθοντας μια εσωτερική αίσθηση πίεσης. Δεν είχα φρικάρει, δεν έτρεχα να ξεφύγω από κάποιον επιτιθέμενο και δεν υπέφερα από μια οδυνηρή απώλεια – τα προβλήματά μου ήταν μικροσκοπικά σε σύγκριση με εκείνα τόσων άλλων – αλλά και πάλι, η βελόνα του μετρητή του άγχους μου ήταν καρφωμένη στην Κόκκινη Ζώνη.
Advertisment
Τότε, αυτή η ήσυχη γνώση που υπάρχει σε όλους μας με έσπρωξε να ηρεμήσω, να κάνω πίσω, να πάρω μια ανάσα, να εκπνεύσω αργά, να επαναλάβω, να αρχίσω να αποκτώ μια αίσθηση του κέντρου μου και να επιβραδύνω τις σκέψεις. Διαλέγω μια σκέψη για την καλοσύνη και μένω σε αυτήν, εκπνέοντας την ανησυχία για το μέλλον, ερχόμενος σε αυτή τη στιγμή – μόνο αισθήσεις – ηρεμώ, ο νους καθαρίζει όλο και περισσότερο, εστιάζω σε αυτό που θα κάνω αυτή τη μέρα και γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω, η αίσθηση του σώματος ότι ηρεμώ για άλλη μια φορά, δίνω λίγο χρόνο ακόμα για να είναι λίγο πιο εύκολο να ηρεμήσω την επόμενη φορά. Βγαίνω από την Κόκκινη Ζώνη, όχι εντελώς στην Πράσινη – περισσότερο στην Κίτρινη – αλλά ούτε καν στην Πορτοκαλί. Ουφ».
Είμαι βέβαιος ότι έχετε τη δική σας αίσθηση αυτής της διαδικασίας. Είναι φυσικό να κινούμαστε μπρος-πίσω μεταξύ Πράσινου και Κόκκινου, κάτι που οι πρόγονοί μας εξέλιξαν για να επιβιώσουν και να μεταδώσουν τα γονίδιά τους. Το Πράσινο είναι η κατάσταση ανάπαυσης, η βάση του εγκεφάλου και του σώματος, που χαρακτηρίζεται από την ενεργοποίηση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, την επισκευή και τον ανεφοδιασμό των σωματικών συστημάτων και ένα ειρηνικό, ευτυχισμένο και γαλήνιο μυαλό. Στο Πράσινο, είμαστε συνήθως καλοπροαίρετοι προς τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο.
Στη συνέχεια, ανεβαίνουμε στο Κόκκινο για να αποφύγουμε απειλές, να κυνηγήσουμε ευκαιρίες ή να αντιμετωπίσουμε θέματα σχέσεων: το συμπαθητικό (μάχη ή φυγή) νευρικό σύστημα ενεργοποιείται, ορμόνες του στρες όπως η κορτιζόλη διατρέχουν την κυκλοφορία του αίματος και (σε γενικές γραμμές) η αμφιβολία, η απληστία και η στενοχώρια διατρέχουν το μυαλό. Στο Κόκκινο, είμαστε προετοιμασμένοι για φόβο, κτητικότητα και επιθετικότητα. Αν είστε αναστατωμένοι – αν είστε αγχωμένοι, απογοητευμένοι, εκνευρισμένοι ή αισθάνεστε υποτιμημένοι ή ανεπαρκείς – βρίσκεστε στο Κόκκινο ή κατευθύνεστε γρήγορα προς τα εκεί.
Advertisment
Το Πράσινο είναι ο ανταποδοτικός τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου και το Κόκκινο ο αντιδραστικός τρόπος λειτουργίας του. Και οι δύο λειτουργίες είναι φυσικές και απαραίτητες. Αλλά δεν υπάρχει κανένα έμφυτο κόστος στο Πράσινο, παρά μόνο οφέλη, ενώ τα οφέλη του Κόκκινου (π.χ. ταχύτητα, ένταση) αντισταθμίζονται από σοβαρά κόστη στην ευημερία, την υγεία και τη μακροζωία. Η Μητέρα Φύση δεν ενδιαφέρθηκε για το κόστος του Κόκκινου όταν οι περισσότεροι από τους προγόνους μας, τα πρωτεύοντα, τα ανθρωποειδή και οι άνθρωποι, πέθαιναν νέοι.
Στις μέρες μας, όμως, οφείλουμε να επικεντρωνόμαστε στο Πράσινο όσο το δυνατόν περισσότερο – χρησιμοποιώντας Πράσινες προσεγγίσεις για απειλές και ευκαιρίες και εγκαταλείποντας το Κόκκινο το συντομότερο δυνατό. Αυτό είναι το θεμέλιο της μακροχρόνιας υγείας, της καθημερινής ευημερίας, της προσωπικής ανάπτυξης, της πνευματικής πρακτικής και ενός ειρηνικού και ευρέως ευημερούντος κόσμου.
Πώς; Σε μια πολυάσχολη ζωή, κάθε μέρα σας δίνει δεκάδες ευκαιρίες να εγκαταλείψετε την Κόκκινη Ζώνη και να κινηθείτε προς το Πράσινο. Κάθε φορά που το κάνετε αυτό, ενισχύετε σταδιακά τα νευρικά υποστρώματα του Πράσινου, μία σύναψη τη φορά.
Όταν προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε σε επείγουσες ανάγκες, το σώμα μπορεί να μεταπηδήσει από την Πράσινη στην Κόκκινη Ζώνη εν ριπή οφθαλμού. Στη συνέχεια, χρειάζεται λίγος χρόνος για να επιστρέψει στο Πράσινο, επειδή οι ορμόνες του στρες χρειάζονται χρόνο για να μεταβολιστούν έξω από τον οργανισμό σας. Ακόμη και στο Κίτρινο και το Πορτοκαλί, οι επιπτώσεις και, επομένως, το κόστος της ενεργοποίησης του στρες είναι παρόντα.
Έτσι, μόλις παρατηρήσετε ότι η βελόνα του «στρεσομέτρου» σας κινείται προς το Κίτρινο και πέρα από αυτό, αναλάβετε δράση. Στο μυαλό σας, σκοπεύετε να ηρεμήσετε ξανά. Εκπνεύστε αργά, δύο φορές περισσότερο από την εισπνοή: Αυτό βοηθά να ενεργοποιηθεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα. Σκεφτείτε κάτι, οτιδήποτε, που σας κάνει να αισθάνεστε πιο ασφαλείς, πιο χορτάτοι και ικανοποιημένοι ή πιο εκτιμημένοι και φροντισμένοι:
Επικεντρωθείτε σε αυτά τα καλά συναισθήματα, μείνετε μαζί τους και αισθανθείτε τα να βυθίζονται μέσα σας. Χαλαρώστε την ένταση στο σώμα σας όσο καλύτερα μπορείτε. Καθώς ηρεμείτε λίγο, βρείτε την προτεραιότητά σας σε όποια κατάσταση σας αγχώνει και επικεντρωθείτε στη βασική συγκεκριμένη εφικτή ενέργεια (ή ενέργειες) που είναι απαραίτητη. Βρείτε καταφύγιο γνωρίζοντας ότι μπορείτε να κάνετε μόνο ό,τι μπορείτε – ότι μπορείτε μόνο να ενθαρρύνετε τις αιτίες των καλών πραγμάτων, αλλά δεν μπορείτε να ελέγξετε τα ίδια τα αποτελέσματα.
Στον κόσμο, προσπαθήστε να επιβραδύνετε και να κάνετε ένα βήμα πίσω. Μιλήστε προσεκτικά. Κερδίστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας. Πιείτε λίγο νερό, φάτε κάτι ελαφρύ, κάντε ένα χαλαρό ντους. Πριν δράσετε, ανεβάστε το επίπεδο λειτουργίας σας (δηλαδή, μετακινηθείτε από το Κόκκινο προς το Πράσινο), το κέντρο από το οποίο απορρέει η αποτελεσματική δράση. Προσπαθήστε να μην ενεργείτε από φόβο, θυμό, απογοήτευση, ντροπή ή πληγωμένο εγωισμό. Μην προσθέτετε κούτσουρα στη φωτιά.
Αυτές οι προσεγγίσεις δεν αποτελούν πανάκεια. Δεν λειτουργούν πάντα. Απλώς βοηθούν το σώμα μας να γυρίσει το «στρεσόμετρο» στο Πράσινο.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/your-wise-brain/202111/stop-stressing-about-things-you-cant-change
