Λίγα χρόνια πριν, η Lucía González Schuett ξεκίνησε ένα προσωπικό «ταξίδι» όπως αναφέρει η ίδια. Και όλα ξεκίνησαν όταν εστίασε σε κάτι που οι περισσότεροι έχουμε: ένα συρτάρι άχρηστων πραγμάτων.
Ενοχλήθηκε από αυτό που βρήκε – τα περισσότερα πράγματα ήταν σπασμένα, ατελή ή άσχημα, αλλά εκείνη για κάποιο λόγο αποφάσιζε να τα κρατήσει. Αμφέβαλε για κάθε αντικείμενο, ρωτώντας: «Το χρειάζομαι πραγματικά αυτό; Έχει κάποια αξία; Αξίζει το χώρο που πιάνει και τη φροντίδα που απαιτεί;».
Advertisment
Και πήρε μια ριζική απόφαση: Δεσμεύτηκε να μην αγοράσει τίποτε άλλο για ένα χρόνο εκτός από φαγητό. Εκείνη την περίοδο έκανε επίσης μια επαγγελματική μετάβαση. Είχε φτιάξει μια καριέρα στο χώρο της μόδας με ποσοστά ανάλογα με την εργασία που έβγαζε – όσο περισσότερο έπειθε τους ανθρώπους να ξοδεύουν, τόσα περισσότερα κέρδιζε. Μία από τις ευθύνες της ήταν να τοποθετεί τα νέα προϊόντα ώστε να τα προσέχουν οι πελάτες.
Το 2018, η González Schuett άφησε τη βιομηχανία της μόδας και αποφάσισε να σπουδάσει business. Οι εμπειρίες της την έκαναν να ξανασκεφτεί το ζήτημα του καταναλωτισμού – σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο – και απέκτησε συνειδητή γνώση των επεμβατικών, συνεχών πιέσεων για την απόκτηση νέων αντικειμένων.
«Η εφαρμογή που χρησιμοποιώ μετρά την επίδοσή μου όταν τρέχω και μου λέει πότε να πετάξω τα αθλητικά μου παπούτσια και να πάρω καινούρια. Το μαξιλάρι στο οποίο κοιμάμαι πρόσφατα ανακάλυψα ότι έχει ημερομηνία λήξεως. Χρειάζεται να σταματήσουμε συλλογικά για μια στιγμή και να αναρωτηθούμε: Μήπως έχουμε χάσει σε μεγάλο βαθμό την πολύ βασική μας ικανότητα να αποφασίζουμε για τις ανάγκες μας όσον αφορά στην κατανάλωση;»
Advertisment
Δεν είναι ρεαλιστικό ή εύκολο για τους περισσότερους ανθρώπους να αποκηρύττουν τα ψώνια, όπως έκανε εκείνη και η ίδια το καταλαβαίνει. Λέει «Μπορούμε να ξανασκεφτούμε την καθημερινή μας συμπεριφορά απέναντι στην κατανάλωση, να εξασκήσουμε την ικανότητα να εκτιμήσουμε όσα έχουμε ξανά και να μειώσουμε εκείνη τη σχέση ανάμεσα στην εύκολη πρόσβαση και στο να λάβουμε τα πράγματα δεδομένα.
Παρακινεί τους ανθρώπους να κάνουν μια άσκηση: να ξεπεράσουν αυτό που θέλουν και να είναι ειλικρινείς με αυτό που χρειάζονται. Με απλά λόγια, μας προσκαλεί να ρίξουμε μια ματιά στα «θέλω» και στα «χρειάζομαι» και να αμφισβητήσουμε αν ισχύουν στην πραγματικότητα.
Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να ανακτήσουμε τον έλεγχο της κατανάλωσής μας. Η González Schuett αναφέρει: «Είναι για το περιβάλλον, για τη βιωσιμότητα των μελλοντικών γενιών, για την προσωπική μας οικονομική κατάσταση ή για την ψυχικής μας ηρεμία». Γι’ αυτό και η ίδια προτείνει κάποια tips γι’ αυτή μας την προσπάθεια:
– Αφήστε κάτι πρώτα να τελειώσει πριν αγοράσετε ή παραγγείλετε το επόμενο
– Κρατήστε ένα αντικείμενο στο διαδικτυακό καλάθι σας για λίγες μέρες ή εβδομάδες πριν το αγοράσετε
– Αντί να αντικαταστήσετε αμέσως κάτι που χάλασε, δοκιμάστε πρώτα να το επιδιορθώσετε
– Όταν τελικά χρειαστεί να ψωνίσετε, σκεφτείτε την επιλογή των second hand, των καταστημάτων με μεταχειρισμένα αντικείμενα
– Επιλέξτε την ποιότητα και όχι την ποσότητα, ειδικά όταν έχει να κάνει με ρούχα
– Μοιραστείτε με άλλους ό,τι δεν χρειάζεστε
– Αλλάξτε την νοοτροπία σας σχετικά με το τι σημαίνει ιδανικό σπίτι
Lucía González Schuett
