Φωτογράφος απαθανατίζει τις μαγικές στιγμές που συμβαίνουν στο δρόμο όταν δεν κοιτάμε

Μια λέξη έρχεται στα χείλη μας όταν θαυμάζουμε το έργο του Kogan: μαγεία.

Η φωτογραφία ανταμείβει όσους έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Αν κάποιος είναι αφοσιωμένος στην παρατήρηση του καθημερινού κόσμου στο σύνολό του, οι πιθανότητες είναι ότι θα ανακαλύψει τυχαία τις συναρπαστικές -και ιδιόμορφες- στιγμές της ζωής. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στο έργο του φωτογράφου Eric Kogan. Με έντονη αίσθηση της παρατήρησης και του συγχρονισμού, καταγράφει εκπληκτικές λήψεις της πόλης της Νέας Υόρκης.

Κάθε εικόνα στο διαρκώς αυξανόμενο προφίλ του Kogan αντιπροσωπεύει μια στιγμή που βρισκόταν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή για να τραβήξει μια φωτογραφία. Ένα ζευγάρι περιστεριών, για παράδειγμα, αναπαριστά εν αγνοία του ένα “Χ” που είναι ζωγραφισμένο πίσω τους σε έναν τοίχο. Μια άλλη εικόνα δείχνει ένα φύλλο πλαστικού που κυματίζει στον άνεμο και τυχαίνει να μιμείται ένα κοντινό σύννεφο. Ανεξάρτητα από το θέμα της φωτογραφίας, μια λέξη έρχεται στα χείλη μας όταν θαυμάζουμε το έργο του Kogan: μαγεία.

Advertisment

View this post on Instagram

A post shared by Eric Kogan (@erickogan)
Advertisment

Παρά το γεγονός ότι διαθέτει ένα αρχείο με αμέτρητες στιγμές που έχουν απαθανατιστεί μέσα από τις φωτογραφίες του, ο αφοσιωμένος φωτογράφος έχει μια αγαπημένη. Πρόκειται για τη λήψη ενός πουλιού που στέκεται στην άκρη ενός κάδου απορριμμάτων με έναν σπασμένο καθρέφτη μέσα σε αυτόν. Ο καθρέφτης, που κοιτάζει προς τα πάνω, αντανακλά τον μπλε ουρανό (με τα σύννεφα) που βρίσκεται από πάνω.

«Δεν είναι ασυνήθιστο να περνάς από έναν σπασμένο καθρέφτη στους δρόμους της Νέας Υόρκης», λέει ο Kogan στο My Modern Met. «Έχω φωτογραφήσει τόσους πολλούς που σήμερα δύσκολα τους παρατηρώ. Αυτό που με τράβηξε αυτή τη φορά ήταν το φως – το πώς έριχνε μια μακριά σκιά πίσω από τη ζωντανή αντανάκλαση και φώτιζε τόσο καλά τον κάδο απορριμμάτων. Μόλις σήκωσα τη μηχανή μου για να τραβήξω τη φωτογραφία, ένα σπουργίτι πέταξε και βρήκε μια τέλεια θέση για να κάτσει στο κάδρο. Τόσο σουρεαλιστικό αλλά και τόσο συνηθισμένο – μέχρι σήμερα, δεν νομίζω ότι ένα κάδρο είχε πάρει μια τόσο απρόβλεπτη τροπή όπως αυτό».