Πάντα υπήρχε η απορία πώς οι άνθρωποι του σήμερα αλλά και όσοι προηγήθηκαν πριν από αυτόν ανακάλυψαν τρόπους να ταξιδεύουν στις θάλασσες.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο πρώτος άνθρωπος ο Χόμο Σάπιενς ήταν ο πρώτος της γενιάς Χόμο που κατάφερε να διαπλέει ωκεανούς, με τις επόμενες γενιές πριν από 50.000 χρόνια να φτάνουν μέχρι την Αυστραλία.
Advertisment
Οι αρχαιότεροι άνθρωποι διέσχιζαν περπατώντας θάλασσες κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, όταν η στάθμη της θάλασσας είχε υποχωρήσει και είχαν δημιουργηθεί γέφυρες εδάφους, αναφέρει η Haaretz.
Για παράδειγμα, πιστεύεται ότι πρώτοι «Αμερικανοί» βρήκαν έναν ισθμό, δηλαδή ένα διάδρομο ξηράς μήκους περίπου 1.500 χιλιομέτρων τον οποίο διάβηκαν με κατεύθυνση προς το Νότο, πριν περίπου 13.000 χρόνια.
Στο Αιγαίο όμως υπάρχει ένα άλλο αξιοσημείωτο φαινόμενο που έγινε αντικείμενο μελέτης αρχαιολόγων του Πανεπιστημίου Πατρών, ανήκει στην εποχή πολύ προ της εμφάνισης του Χόμο Σάπιενς και περιλαμβάνει την ανεύρεση αρχαίων ευρημάτων στην Κρήτη, την Σαντορίνη και την Μύκονο.
Advertisment
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Κρήτη, όπου εντοπίστηκαν μετά από έρευνες πολύ μεγάλος αριθμός αντικειμένων κατασκευασμένα από πυριτόλιθο στα οποία η χρονολογική εξέταση και ανάλυση τους, έδειξε ότι αυτά υπήρξαν εκεί πριν από 130.000 χρόνια και μέχρι και 700.000 έτη.
Η Αφρικανική Ήπειρος πρωτοκατοικήθηκε από τον Χόμο Ερέκτους πριν από περίπου 1.9 εκατομμύρια χρόνια, εργαλεία και άλλα αντικείμενα χρήσης τους βρέθηκαν στην Νάξο, στην Μήλο αλλά και στην Λέσβο.
Πως όμως αυτά τα αντικείμενα και εργαλεία βρέθηκαν εκεί;
Πιθανολογείται πως ένας τρόπος να διασχιστεί η θάλασσα μετά από ένα ακραίο φαινόμενο της Εποχής των Παγετώνων, μείωσε κατά πολύ την στάθμη της θάλασσας με αποτέλεσμα να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπινους να μπορέσουν να διαβούν περιοχές στεγνές από θαλασσινό νερό;
Η παραπάνω προσέγγιση δεν μπορεί να αποτελέσει μια ορθή απάντηση σύμφωνα με το περιοδικό Quaternary International, από μια ομάδα Ελλήνων ερευνητών από το Oceanus Lab του Πανεπιστημίου της Πάτρας.
Η πιο σωστή προσέγγιση απαντάτε τόσο για αυτό όσο και για τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, όταν η ομάδα σκιαγράφησε εκ νέου την περιοχή μεταξύ των νησιών και ανακάλυψε ότι η στάθμη των υδάτων πριν από 450.000 χρόνια ήταν κατά 225 μέτρα χαμηλότερη από την σημερινή.
Η επιβεβαίωση της μη ισχύεις της θεωρίας της εποχής των παγετώνων, έρχεται από τον ομότιμο καθηγητή γεωλογίας κο Φερεντίνο και την ομάδα μελέτης του, ο οποίος υποστηρίζει ότι και τα πέντε ακραία φαινόμενα παγετώνων και πέντε περίοδοι θερμότητας που υπήρξαν κατά την διάρκεια των αιώνων, οι κρύες περίοδοι σύμφωνα με την έρευνα και μελέτη είχαν ως αποτέλεσμα η στάθμη να είναι 200 μέτρα πιο πάνω από ότι είναι σήμερα.
Με βάση αυτά τα στοιχεία τα νησιά φαίνεται πως ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους. Οι Κυκλάδες ήταν ένα νησί το οποίο στην ουσία περιτριγυριζόταν από θάλασσα που κάλυπτε μια απόσταση 5-7 χιλιομέτρων όταν επικρατούσαν παγετώνες από τον κύριο κορμό της χώρας και 40 χιλιόμετρα όταν επικρατούσαν θερμότερες καιρικά συνθήκες. Η μεγάλη ενιαία στεριά όμως ήταν ορατή από την κύρια Ελλάδα και σίγουρα ένα πεδίο προς εξερεύνηση.
Ένας τρόπος που θα μπορούσαν να περάσουν απέναντι ήταν με σχεδίες και κατάλληλα διαμορφωμένους κορμούς δέντρων για τον σκοπό αυτό.
Έτσι φαίνεται πως οι ανθρώπινοι είχαν αναπτύξει τεχνικές δεξιότητες, επικοινωνίας, γνώσεων και γλώσσα επικοινωνίας, στοιχεία απαραίτητα για να φτάσουν σε νέους τόπους μέσου της θαλάσσιας διάπλου.
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Μαρία Γκιώνη που ηγήθηκε της μελέτης, «Στο ανθρώπινο είδος αρέσει να εξερευνά νέα μέρη, και ξέρουμε ότι είχαν ορατότητα, μπορούσαν να δουν ότι ίσως υπήρχε καλύτερο μέρος για να βρουν τους πόρους που χρειάζονταν: φαγητό, νερό και πέτρα»
Κατά την διάρκεια της μελέτης Γκιώνη, ταυτοποιήθηκε η παρουσία ανθρωπίνων σε ολόκληρο το Αιγαίο, αλλά όχι ανθρώπινα λείψανα από την παλαιολιθική εποχή. Η επιβεβαίωση ύπαρξης τους βασίστηκε κυρίως επάνω στην εύρεση προϊστορικών ευρημάτων διάσπαρτα στο Αιγαίο από την Μήλο, την Νάξο, τις Κυκλάδες μέχρι την Γαύδο στα Νότια της Κρήτης, σύμφωνα πάντα με την έρευνα και μελέτη της.
