Καθημερινά στο ζύγι της κοινωνίας η γυναίκα βγαίνει λειψή. Συγκεκριμένα στην ελληνική κοινωνία, οι απαρχαιωμένες, θρησκόληπτες και άκρως πατριαρχικές αντιλήψεις περί θέσης της γυναίκας επιβεβαιώνονται διαρκώς. Το -σχεδόν αντανακλαστικό- αντεπιχείρημα, φυσικά, είναι η σύγκριση με χώρες στις οποίες οι γυναίκες δεν έχουν καν δικαιώματα. Εξάλλου, συμφέρει περισσότερο η αποτίμηση των διαφορών μεταξύ συγκριτικά χειρότερων, παρά συγκριτικά καλύτερων καταστάσεων από τη δική μας. Η δίνη των «παραδοσιακών ρόλων» και η άρνηση για οτιδήποτε νέο και διαφορετικό από αυτό που έως τώρα γνωρίζαμε, διαιωνίζει το σκοταδισμό: σε έναν διαρκώς κινούμενο προς τα εμπρός κόσμο, η στασιμότητα οδηγεί σταδιακά σε οπισθοδρόμηση.
Στις προϊστορικές κοινωνίες φημολογείται πως νεκροί άντρες θάβονταν μαζί με τις ζωντανές συζύγους τους. Στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία η επικαιρότητα έχει αποδείξει πολλάκις πως ένας άνδρας που σκοπεύει να βάλει τέλος στη ζωή του, στερεί τη ζωή και από την πρώην σύζυγό/σύντροφό του. Συνεπώς, η γυναίκα θεωρούταν και θεωρείται κτήμα.
Advertisment
Δεν μπορούμε, να συζητάμε για ισότητα όταν μία γυναίκα δεν έχει την ελευθερία να αποφασίζει για την προσωπική της ζωή και να προχωρά παρακάτω, όταν κάθε προσωπική της απόφαση τη θέτει στην καλύτερη περίπτωση σε στιγματισμό και στη χειρότερη σε θάνατο, όταν η αντίδραση του περιγύρου είναι «ποιος ξέρει τι θα του έκανε και έφτασε σε αυτό το σημείο» ή «πολύ ανάστημα έχουν σηκώσει οι γυναίκες στις μέρες μας» ή «δεν κρατούσε και αυτή το στόμα της κλειστό» ή «δεν έκανε υπομονή»… Οι αντιλήψεις και οι στάσεις ζωής είναι έως ένα βαθμό ατομικές, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό πολιτικές: είναι ευθύνη της πολιτείας να αναδιαμορφώσει όχι μόνο το εκπαιδευτικό και το νομικό, αλλά κάθε άλλο σύστημα ώστε σταδιακά να συνειδητοποιήσουμε τα αυτονόητα.
Κάθε χρόνο καταγράφονται περί τις 50.000 γυναικοκτονίες στον πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως δολοφονούνται 137 γυναίκες την ημέρα λόγω του φύλου τους, δηλαδή μία γυναίκα ανά δέκα λεπτά (UNODC, 2018). Όσο για τον αναγνωρισμένο από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο της Ισότητας των Φύλων όρο γυναικοκτονία, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1801 και εκδόθηκε σε λεξικό το 1848 στην Αγγλία, δε θα έπρεπε να υπάρχει διχογνωμία περί θεσμοθέτησης και αναγνώρισής του εν έτει 2023.
Κάθε φορά που μία γυναίκα βγαίνει λειψή στο ζύγι ευθύνεται η ίδια. Γιατί για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας οι πράξεις των ανδρών αποτελούν αντίδραση στη στάση, τα λόγια και τις πράξεις των γυναικών. Στο συλλογικό μας νου κάθε γυναίκα οφείλει να υποφέρει και να αποφασίζει με γνώμονα τον άντρα, είτε αυτός είναι σύντροφος, είτε είναι σύζυγος, είτε, σε πολλές περιπτώσεις, πατέρας, αδερφός… Εάν η κοινωνία θεωρεί ακόμη πως μία γυναίκα δεν μπορεί να έχει ελεύθερη βούληση και δράση, τότε δεν θεωρεί τη γυναίκα άνθρωπο. Εάν το «φυσιολογικό» είναι μία γυναίκα να ζει υπό την απειλή του θανάτου της, τότε έχουμε αποτύχει -και σε αυτό- παταγωδώς ως είδος.
Advertisment
Και αναρωτιέμαι… Όταν μία κοινωνία στρέφεται αυτομάτως ενάντια σε ζητήματα δικαιωμάτων φύλου, και δη σε ζητήματα έμφυλης βίας, δε σημαίνει πως στρέφεται και ενάντια στο δικαίωμα των θηλυκοτήτων για ζωή;
Μαρία – Τσαμπίκα Ιορδανίδου
- Πέρασαν δώδεκα μήνες από τότε που εγκληματικά σιώπησαν οι φωνές - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Να προσπαθήσουμε να κάνουμε τα Χριστούγεννα για όλες και όλους… - 19 Δεκεμβρίου 2023
- Παρεκκλίνοντας από το «πρότυπο»: Κάνεις τη διαφορά ή είσαι απλά το μαύρο πρόβατο; - 26 Οκτωβρίου 2023
