Ξέρω πώς είναι
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις τόσο μόνος
Advertisment
Μόνος στη ζωή, σαν κανένας να μη σε νοιάζεται, κανένας να μην απλώνει το χέρι να σε σώσει, κανένας να μη σε αγαπάει
Μόνος στη θλίψη
Μα κυρίως μόνος μέσα στο κεφάλι σου να μην μπορείς να ξεφύγεις από τις σκέψεις σου
Advertisment
Να νιώθεις αβοήθητος στην προσπάθεια σου να σωθείς από πνιγμό στη φουρτουνιασμένη θάλασσα των αρνητικών σου σκέψεων
Και πάνω από όλα να μην ξέρεις αν θέλεις να σωθείς ή να πεθάνεις
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις βάρος, ότι ζητώντας βοήθεια ή λέγοντας πώς νιώθεις καταστρέφεις τις ζωές των άλλων, τους τραβάς προς τα κάτω στη δική σου δυστυχία
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις…ή μάλλον να μη νιώθεις τίποτα… ένα κενό, ένα τρομακτικό κενό που κοιτώντας στα μάτια σου δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις χαμένος
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις απελπισμένος, ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα, κανένα μέλλον που να χωράει εσένα και τα όνειρα που κάποτε συνηθιζες να έχεις
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις τρομερή υπερένταση από τις σκέψεις “σου” ( που σίγουρα δεν τις νιώθεις δικές σου) και συγχρόνως μια απίστευτη κατατονικοτητα που σε ακινητοποιεί που σε κάνει να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις ότι δεν μπορείς να γίνεις ο σωτήρας του εαυτού σου παρά μόνο αν γίνεις ο φονιάς του
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις ότι κρέμεσαι από ένα απλωμένο χέρι βοήθειας, από κάποιον που θα αγαπήσει εσένα μαζί με τα σκοτάδια σου και θα σε σύρει έξω από αυτά γιατί εσύ είσαι τόσο κουρασμένος που δεν μπορείς να φτάσεις ως το φως
Ξέρεις ένας ψυχίατρος από τους πολλούς που άλλαξα μου είχε πει ότι το θέμα είναι να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου αλλά όχι μόνος σου μαζί με κάποιον άλλον ώστε να μη φαίνεται τόσο τρομακτική αυτή η ευθύνη
Ξέρω πώς είναι να ψάχνεις να βρεις ένα πράγμα, ένα ποστ στο ίνσταγκραμ, ένα μήνυμα, το γάβγισμα ενός σκυλιού για να νιώσεις έστω και λίγο ζωντανός για να σταματήσεις έστω και μια στιγμή να σκέφτεσαι
Ξέρω πώς είναι να νιώθεις πως ό,τι κι αν κάνεις είναι μάταιο γιατί το μυαλό σου σε οδηγεί συνέχεια προς τη μαυρίλα και τον θάνατο
Ξέρω πώς είναι να κάνεις κακό στον εαυτό σου για πολλούς λόγους…για να νιώσεις κάτι, ένα τσίμπημα που θα σε ξυπνήσει από το κενό που έχεις βυθιστεί, έναν στιγμιαίο σωματικό πόνο που θα σε κάνει να επικεντρωθείς σε αυτόν και να ξεχαστείς από τον ψυχικό, μια στιγμιαία ψυχική ανακούφιση, μια στιγμή που θα σε βγάλει από τις σκέψεις και θα σε κάνει να εστιάσεις στο τώρα στον πόνο που νιώθεις αυτή τη στιγμή, έναν τρόπο να τιμωρήσεις τον εαυτό σου ή να τον λυτρώσεις από τις ενοχές του
Ξέρω πώς είναι να κραυγάζεις για βοήθεια
Ξέρω πώς είναι να παλεύεις μέσα σου για το τι είναι σωστό, να παλεύεις μόνος σου ή να ζητήσεις βοήθεια
Τουλάχιστον μόνος σου δεν προκαλείς κανένα κακό σε κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό σου
Από την άλλη έχεις σκεφτεί ότι όσοι αγαπάς θα προτιμούσαν να σε βοηθήσουν από το να σε βλέπουν να προκαλείς κακό στον εαυτό σου γιατί αυτό πονάει περισσότερο από την αυτοθυσία;
Ξέρω πώς είναι να παλεύεις με τη σκέψη ότι και μόνο που θέλεις να πεθάνεις είσαι εγωιστής
Ξέρω πώς είναι να παλεύεις με τη σκέψη ότι με το να ζητήσεις βοήθεια είναι σαν να επιδιώκεις να τραβήξεις την προσοχή
Ξέρω πώς είναι να φτάνεις σε τέτοιο σημείο έσχατου ψυχικού πόνου, τέτοιας απελπισίας που ο θάνατος σου φαίνεται τόσο ωραιοποιημένος, τόσο λυτρωτικός, τόσο απελευθερωτικός, αλλά συγχρόνως υπάρχει κάτι μέσα σου κάτι μικρό ένα ψήγμα ζωής που σε παρακαλάει να μη το σκοτώσεις να περιμένεις λίγο ακόμη μήπως κάτι αλλάξει
Ξέρω πώς είναι να αποτυχαίνει μια απόπειρα και να νιώθεις θυμό που δεν κατάφερες να πεθάνεις και συγχρόνως ανακούφιση που σου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσεις λίγο ακόμη
Ξέρω πώς είναι να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε ένα ίδρυμα και να σου συμπεριφέρονται σαν εγκληματία που αξίζει τιμωρία που αν δεν συμμορφωθεί και συνεχίσει να νιώθει θλιμμένος, ενοχικός ή εθισμένος δεν πρόκειται να βγει έξω
Απορώ πώς περιμένουν να σε βοηθήσουν έτσι; Αποκλεισμένος από τους πάντες και τα πάντα, κάνοντας σε να νιώθεις διπλά άρρωστος και τρελός, χωρίς να σου προσφέρουν ουσιαστική ψυχοθεραπευτική υποστήριξη, κάνοντας σε να νιώθεις διπλά ενοχικός για το πώς φέρθηκες στον εαυτό σου, δημιουργώντας σου ένα επιπλέον τραύμα;
Δεν θυμάμαι πόσες απόπειρες έκανα, δεν θέλω να θυμάμαι
Πάντα ήμουν άνθρωπος της υπερανάλυσης, του σκέψου τι έγινε για να το λύσεις
Τελικά όταν βιώνεις τόσο τραγικά πράγματα συνειδητοποιείς ότι μερικές φορές η λύση είναι απλά να ξεχάσεις για να προχωρήσεις
Να σβήσεις το παρελθόν και να σχεδιάσεις ένα νέο παρόν
Να θεωρήσεις ότι το παρελθόν σου κι ο εαυτός σου όπως ήταν τότε πέθαναν και τώρα αναγεννήθηκες και ξεκινάς από την αρχή
Πάντα θα υπάρχουν μέσα σου, στη μνήμη σου αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις
Και γιατί στα λέω όλα αυτά;
Για να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος
Ότι έχω νιώσει ακριβώς όπως νιώθεις
Και πλέον μπορώ να σου πω ότι σώθηκα, ότι νιώθω εντελώς διαφορετικά
Και αφού το έκανα εγώ μπορείς να το κάνεις κι εσύ
Ξέρεις τι κατάλαβα από όλα αυτά που ένιωσα και βίωσα;
Δεν είσαι μόνος
Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που σε αγαπούν, σε χρειάζονται και θέλουν να μείνεις στη ζωή κι αν δεν υπάρχουν τώρα υπάρχουν πολλοί που περιμένουν να σε γνωρίσουν και έχουν πολλή αγάπη να σου δώσουν
Δεν είσαι βάρος
Η προσφορά βοήθειας δεν λυτρώνει μόνο αυτόν που τη λαμβάνει αλλά και αυτόν που τη δίνει, τον γεμίζει καλοσύνη, αγάπη, νόημα και αίσθημα αυταξίας
Οτιδήποτε γίνεται από αγάπη δεν είναι ποτέ επιβαρυντικό για εκείνον που το κάνει
Δεν είσαι ένοχος
Όλοι κάνουμε λάθη και κανένα λάθος από όσα κάνουμε δεν είναι ικανό να καταστρέψει από μόνο του τη ζωή κανενός και εφόσον δεν είναι ικανό να καταστρέψει τη ζωή κάποιου άλλου δεν αξίζει ποτέ και σε κανέναν τόσο βαριά αυτοτιμωρία
Δεν είσαι τρελός
Το ότι έχεις μια ψυχική ασθένεια δεν σε κάνει τρελό
Δεν είσαι αδύναμος
Για να περνάς και να αντέχεις όλο αυτό να έρχεσαι αντιμέτωπος συνεχώς με τη σκέψη του θανάτου και της αυτοκαταστροφής και να συνεχίζεις να ζεις σίγουρα έχεις μια ακατανίκητη δύναμη ζωής μέσα σου
Δεν είσαι η ασθένεια σου
Έχεις μια ασθένεια δεν είσαι η ασθένεια
Δεν είσαι οι σκέψεις σου
Οι σκέψεις είναι συμπτώματα της ασθένειας , του πόνου, όχι ενδεικτικά του ποιος είσαι
Η αγάπη κάνει θαύματα
Δεν θα σε θεραπεύσουν ούτε τα χάπια, ούτε οι θεραπευτές, είναι απαραίτητα βήματα για την θεραπεία σου αλλά δεν είναι η θεραπεία σου, μόνο η αγάπη θεραπεύει, η αγάπη για τον εαυτό σου, για τη ζωή , τον κόσμο, τα όνειρα, τους γύρω σου και κυρίως η αγάπη των ανθρώπων που συνεχίζουν να είναι δίπλα σου όταν βγάζεις τον χειρότερο σου εαυτό, όταν δείχνεις όλα τα σκοτάδια σου και σε αποδέχονται μαζί με αυτά γνωρίζοντας πως δεν είσαι αυτά
Οι εξαρτήσεις και οι σωτήρες δεν είναι η λύση
Αν στηριχθείς σε αυτά θα βρεθείς πάλι αντιμέτωπος με τον πόνο μέχρι να δεις ποια είναι η πραγματική σωτηρία σου
Η νέα αρχή πάντα βοηθάει
Άλλαξε πόλη, σπίτι, περιβάλλον, δουλειά, σχέση, δεν ξέρω, πάντως η αλλαγή πάντα ανοίγει νέους ορίζοντες κι αυτοί ανοίγουν μια πόρτα προς το φως
Στην έσχατη στιγμή καταλαβαίνεις ότι αυτά που θα κερδίσεις με τον θάνατο είναι πολύ λιγότερα και πιο ανούσια από αυτά που θα χάσεις αν φύγεις από τη ζωή
Δεν μπορείς να το δεις μέσα στον πόνο ούτε χρειάζεται να νιώθεις ενοχές για αυτό, αλλά σε αυτή τη ζωή , έχοντας απόλυτη πίστη στην ύπαρξη μεταθανάτιας ζωής και στην ομορφιά της, υπάρχει πάντα ένας ήλιος να σου θυμίζει το φως, μια θάλασσα να σου θυμίζει τη γαλήνη, ένα βουνό να σου θυμίζει τη δύναμη και το θάρρος, ένας άνεμος να σου θυμίζει την ελευθερία, ένα λουλούδι να σου θυμίζει την αναγέννηση, ένας σκύλος να σου θυμίζει την αγάπη και την αφοσίωση, ένας καφές και μια κουβέρτα να σε ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα για να σου θυμίζει τη ζεστασιά, ένας άνθρωπος δίπλα σου να σε αγαπά για να σου θυμίζει ότι αυτό είναι το νόημα της ζωής και πολλά ακόμη
Μην τα χάσεις
Δεν τα βλέπεις τώρα γιατί ο πόνος τα σκεπάζει αλλά είναι εκεί
Σιγά σιγά, σκέψη σκέψη, ελπίδα ελπίδα, όνειρο όνειρο, βήμα βήμα, λέξη λέξη, πράξη πράξη, οι χαραμάδες ανοίγουν, το σκοτάδι φεύγει και μπαίνει το φως
Και κάποια στιγμή θα μείνει μόνο φως γιατί αυτό είσαι, αυτό είμαστε, φως
Και την τελευταία σου ανάσα δεν αξίζει να σου την πάρεις εσύ όταν γύρω σου υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να σου τη δώσουν
Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι το μέλλον αυτό φαντάζει πολύ βαρύ
Ζήσε για τώρα , για ένα δευτερόλεπτο, ένα λεπτό, μια ώρα, μια μέρα ακόμη και έτσι σιγά σιγά θα σταματήσει η ζωή και η ανάσα να είναι αγώνας και θα αρχίσουν να είναι πάλι φυσιολογικά
Σου υπόσχομαι ότι μια μέρα θα ξεχάσεις, θα μπορέσεις να απορροφηθείς από την ευτυχία του παρόντος και όταν θα γυρνάς πίσω δεν θα πονάει για πάντα τόσο, θα το θυμάσαι με αγάπη σαν ένα κομμάτι της ιστορίας σου που σε βοήθησε να φτάσεις εδώ και να ζήσεις πιο ολοκληρωτικά την ευτυχία του τώρα
Γιατί όταν έχεις ζήσει την απόλυτη δυστυχία, τα απλά καθημερινά πράγματα σου φέρνουν ευτυχία και η ευτυχία αυτή φαντάζει πιο ουσιαστική, πιο ζωντανή, πιο δυνατή, πιο αληθινή
Γιατί όταν έχεις φτάσει τόσο κοντά στον θάνατο και ξαναγυρνάς στην ζωή , θέλεις να τη ζήσεις τόσο πολύ σαν να είναι το πρώτο σου λεπτό στη γη και θες να τα γνωρίσεις όλα από την αρχή
Και σου υπόσχομαι ότι μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω και θα είσαι τόσο περήφανος για το πόσο μακριά έχεις φτάσει, για το ότι κατάφερες να ζήσεις και να γνωρίσεις το φως και την ευτυχία ξανά
Σε παρακαλώ μείνε
Ο πόνος θα τελειώσει
Η ζωή θα συνεχίσει
Απλά μείνε
Και ζήτα βοήθεια
Υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι αγάπη πρόθυμοι να σε ακούσουν και να σου απλώσουν το χέρι, μην τους διώχνεις μακριά σου, η γιατρειά που θα σου προσφέρουν θεραπεύει και τη δική τους ψυχή
Υπάρχει νόημα
Υπάρχει αγάπη
Υπάρχει ζωή πέρα από τον πόνο
Και σε περιμένει να τη ζήσεις.
Ε.Σ
