«Δώσε μου ένα παιδί για τα πρώτα επτά χρόνια και θα σου δώσω τον άνδρα»
| Φραγκίσκος Ξαβιέ (1506-1552), συνιδρυτής των Ιησουιτών
Advertisment
Για πάνω από 400 χρόνια, οι Ιησουίτες αναφέρουν αυτό το δημοφιλές ρητό στην κοινότητά τους. Ενώ πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το ρητό, πιστεύω ότι λίγοι γνωρίζουν το νόημά του. Βασικά, οι Ιησουίτες γνώριζαν κάτι που η επιστήμη αναγνώρισε μόλις τα τελευταία χρόνια.
Το ρητό αυτό εκφράζει ένα απλό γεγονός: μεταξύ του τελευταίου τριμήνου της εγκυμοσύνης και των πρώτων επτά ετών της ζωής του, ο εγκέφαλος του παιδιού λειτουργεί κυρίως σε θήτα, μια χαμηλή δόνηση κάτω από εκείνη της συνείδησης.
Ο εγκέφαλος είναι ένας οργανικός “υπολογιστής”, απλά ένας βαθιά προηγμένος επεξεργαστής πληροφοριών. Μέχρι το τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ο εγκέφαλος ενός παιδιού είναι προικισμένος με ένα λειτουργικό σύστημα. Ωστόσο, ενώ ένας υπολογιστής μπορεί να εκκινηθεί με το λειτουργικό του σύστημα, δεν είναι ακόμα λειτουργικός.
Advertisment
Για να είναι χρήσιμος, τα προγράμματα πρέπει να μεταφορτωθούν στο σύστημα. Για παράδειγμα, αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε έναν υπολογιστή για να γράψετε, να σχεδιάσετε ή να δημιουργήσετε ένα λογιστικό φύλλο, πρέπει πρώτα να εγκαταστήσετε προγράμματα πριν μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε τον υπολογιστή. Τα προγράμματα ουσιαστικά παρέχουν στον υπολογιστή “χαρακτήρα”.
Μόλις εγκατασταθούν τα προγράμματα στον σκληρό δίσκο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πληκτρολόγιο/ποντίκι για να παρέχουμε την είσοδό μας στη δημιουργία αρχείων και εγγράφων. Ορισμένα προγράμματα λειτουργούν στην πραγματικότητα αυτόματα στο παρασκήνιο, ενώ εμείς εισάγουμε τα δημιουργικά μας δεδομένα σε άλλα προγράμματα.
Ο Bruce Lipton έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 12 -13 Οκτωβρίου 2024, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Leading Minds, για ένα μοναδικό workshop που θα αλλάξει για πάντα τον τρόπο που σκέφτεστε. Δείτε περισσότερα στο https://leadingminds.gr/en/
Να γίνουμε οι δημιουργοί της δικής μας ζωής
Συγκρίνοντας τον εγκέφαλο με έναν υπολογιστή, ο σκληρός δίσκος ισοδυναμεί με το υποσυνείδητο μυαλό, δεδομένου ότι και οι δύο χρειάζονται κατεβασμένα προγράμματα για να επιτελέσουν τις λειτουργίες τους.
Αντίθετα, ο συνειδητός νους αντιπροσωπεύεται από το πληκτρολόγιο- εδώ ο “χειριστής” μπορεί να εισάγει δεδομένα και ιδέες στο σύστημα. Με απλά λόγια, ο υποσυνείδητος “σκληρός δίσκος” διαθέτει προγράμματα μόνο για ανάγνωση, ενώ ο συνειδητός νους μπορεί να εισάγει νέες πληροφορίες μέσω του πληκτρολογίου που παρέχει στο σύστημα ικανότητα ανάγνωσης-εγγραφής.
Όταν λειτουργούμε από το συνειδητό μυαλό, είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας. Ωστόσο, όταν λειτουργούμε μέσω του υποσυνείδητου νου, η ζωή μας διαμορφώνεται από τα ακατέργαστα κατεβασμένα προγράμματα που αποκτήσαμε τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής μας.
Η επιστήμη έχει πλέον αναγνωρίσει ότι χρησιμοποιούμε το δημιουργικό συνειδητό μυαλό μόνο περίπου το 5% της ημέρας. Για το 95% της ζωής μας, ο συνειδητός νους αποσυνδέεται από τον έλεγχο της συμπεριφοράς μας, ενώ η προσοχή του είναι στραμμένη προς τα μέσα στη σκέψη.
Αυτή η διαπίστωση είναι βαθιά γιατί αποκαλύπτει ότι δεν δημιουργούμε τις ζωές που επιθυμούμε, αλλά ασυνείδητα (μέσω του υποσυνείδητου νου) εκδηλώνουμε ζωές που συνάδουν με τις πεποιθήσεις που κατεβάσαμε ως παιδιά.
Δεδομένου ότι έως και το 70% των κατεβασμένων πεποιθήσεων που αποκτήθηκαν πριν από την ηλικία των επτά ετών είναι αποδυναμωτικές, αυτοσαμποταριστικές ή περιοριστικές, βιώνουμε άγχος από τα προγράμματα που υπονομεύουν τις επιθυμίες, τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του συνειδητού μας νου.
Ναι, οι Ιησουίτες είχαν δίκιο ότι η ζωή μας θα ελέγχεται από τον αναπτυξιακό προγραμματισμό που κατεβάσαμε ασυνείδητα στο μυαλό μας μέχρι την ηλικία των επτά ετών. Αυτή η διαπίστωση έγινε κατανοητή πριν από 400 χρόνια και από εκείνους που διαμορφώνουν τον πολιτισμό μας.
Ενώ ο προγραμματισμός προήλθε αρχικά από τα διατάγματα της Εκκλησίας πριν από αιώνες, ο πολιτισμός βρισκόταν υπό την ηγεσία του θρησκευτικού δόγματος. Μετά τον Δαρβίνο, η γνώση της επιστήμης εκτόπισε τον έλεγχο της Εκκλησίας.
Καταρρίπτοντας τις παλιές πεποιθήσεις
Επί του παρόντος, είμαστε πλέον προγραμματισμένοι από τις πεποιθήσεις της συμβατικής επιστημονικής κοινότητας. Πεποιθήσεις που ενσταλάζουν περαιτέρω την έννοια του περιορισμού και της αποδυνάμωσης. Για παράδειγμα, το κοινό έχει οδηγηθεί να πιστεύει ότι η ζωή μας είναι προ-προγραμματισμένη στα γονίδιά μας, ότι η μοίρα μας καθορίζεται από την κληρονομικότητα.
Δεδομένου ότι, απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν επιλέξαμε τα γονίδιά μας, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γονίδιά μας αν δεν μας αρέσουν οι χαρακτήρες που κωδικοποιούν, ΚΑΙ, δεδομένου ότι έχουμε προγραμματιστεί από την πεποίθηση ότι τα γονίδια ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται μόνα τους, αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως θύματα του γονιδιώματός μας.
Καθώς ο πολιτισμός βιώνει μια εξελικτική ανατροπή, για να ευδοκιμήσει στο μέλλον, πρέπει τώρα να “ξυπνήσουμε” και να πάρουμε πίσω τη δύναμή μας, για τον εαυτό μας και τον υπόλοιπο πολιτισμό.
Όπως έχει τονιστεί στην ιστορία της Βιολογίας της Πίστης, όπως ακριβώς και για τα μεμονωμένα κύτταρα, ο χαρακτήρας της ζωής μας δεν καθορίζεται από τα γονίδιά μας, αλλά από τις αντιδράσεις μας στα περιβαλλοντικά σήματα που ωθούν τη ζωή μας.
Όταν λειτουργούμε από το συνειδητό μυαλό, είμαστε, στην πραγματικότητα, δημιουργοί της ζωής μας. Αν λάβουμε υπόψη μας αυτό το μήνυμα αφύπνισης, μπορούμε εύκολα να αντιστρέψουμε αυτό το πλοίο και να κινηθούμε προς το μέλλον δημιουργώντας συλλογικά τον Παράδεισο επί της Γης!
Με αγάπη και φως,
Bruce
