«Η Μητέρα του σταθμού»: Ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ για τις Ελληνίδες μετανάστριες στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Το ντοκιμαντέρ “Η Μητέρα του Σταθμού” της Κωστούλας Τωμαδάκη αναδεικνύει τις αόρατες γυναίκες που παρέμειναν ανεκτίμητες στην Ιστορία. Σε ένα ταξίδι μέσα στη μετεμφυλιακή

«Η Μητέρα του σταθμού»: Ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ για τις Ελληνίδες μετανάστριες στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Το ντοκιμαντέρ “Η Μητέρα του Σταθμού” της Κωστούλας Τωμαδάκη αναδεικνύει τις αόρατες γυναίκες που παρέμειναν ανεκτίμητες στην Ιστορία. Σε ένα ταξίδι μέσα στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, η ταινία αναδεικνύει τη φτώχεια, την ανεργία, και τη μετανάστευση ως το μοναδικό δρόμο για χιλιάδες γυναίκες, κυρίως από τα χωριά της Βορείου Ελλάδας.

Με τρένα, καράβια, και ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή, αυτές οι νέες γυναίκες, αγνοώντας τη γλώσσα, μερικές αγράμματες, έφτασαν στις φάμπρικες της Γερμανίας. Πολλές είχαν αφήσει πίσω τους την οικογένειά τους, με τα παιδιά τους να μεγαλώνουν μεταξύ δύο γλωσσών, δύο εκπαιδευτικών συστημάτων, δύο πατρίδων.

Advertisment

Η ταινία ακολουθεί αυτές τις γυναίκες, αποκαλύπτοντας τα κίνητρα της μετανάστευσής τους, καθώς και την ανάγκη και το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο. Με αναμνήσεις, μαρτυρίες, και προσωπικά αρχεία, η Κωστούλα Τωμαδάκη δίνει έμφαση σε αυτές τις ιστορίες, παρέχοντας έναν καθαρό βλέμμα στο παρελθόν.

Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα τον Αύγουστο του 2022 στο Mumbai International Film Festival και έχει προβληθεί επιτυχώς σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ. Μεταφέροντας την οπτική γωνία στην πλευρά των γυναικών, η ταινία αποτελεί ένα σημαντικό ιστορικό έργο για την ελληνική μετανάστευση.

Το ντοκιμαντέρ “Η Μητέρα του Σταθμού” συνεχίζει να συγκινεί το κοινό, προβάλλοντας τη σημασία της μετανάστευσης και της αντίστασης των γυναικών σε έναν κόσμο που απαιτούσε θυσίες. Η ταινία ενσωματώνει στοιχεία από επίσημα αρχεία που παρέμεναν αδημοσίευτα, δίνοντας έμφαση στην προσωπική ιστορία των γυναικών και αναδεικνύοντας τη συνεισφορά τους στην ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης.

Advertisment

Η Κωστούλα Τωμαδάκη εξηγεί πως η κάμερα ακολουθεί με απόσταση αναπνοής αυτές τις “αόρατες” γυναίκες, αναδεικνύοντας τις πικρές στιγμές και τις χαρές τους, τις ιστορίες τους και τη δική τους αντίληψη για ένα καλύτερο μέλλον. Η χρήση ασπρόμαυρου super 8 δίνει στην ταινία μια αύρα χρονικού ταξιδιού, με τη μουσική υπόκρουση της “Συννεφιασμένης Κυριακής” να ενισχύει την ατμόσφαιρα των δεκαετιών του ’60 και του ’70.

Το ντοκιμαντέρ έχει συμμετάσχει σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ και έχει αποσπάσει βραβεία, ενισχύοντας την αναγνώρισή του σε πόλεις όπως Μουμπάι, Μπουένος Άιρες, Μόντρεαλ, Τορόντο, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Χόλυγουντ, Αττάλεια, και πολλές άλλες. Η ταινία συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης, αφήνοντας το θεατή με έναν βαθύτερο σεβασμό για τις γυναίκες που έζησαν αυτήν την εμπειρία με αξιοπρέπεια και δύναμη.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Τι κάνει την τέχνη να έχει νόημα;
Αρχαία Αγορά: Έτσι θα γίνει ο αρχαιολογικός χώρος, με κιόσκια, πλάτωμα, γέφυρες για ΑμεΑ (φωτογραφίες)
«Μουσικά Φουγάρα» στον παραλιακό πεζόδρομο του Αλίμου
Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: Μουσικές βραδιές με φόντο το ηλιοβασίλεμα | Με ελεύθερη είσοδο

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση