Πόση επαφή μπορεί να πάρει με τα ανάμικτα συναισθήματα του πριν αυτά εκφραστούν επιθετικά, αποφευκτικά, αποσυνδετικά;
Πολλές φορές φαίνεται να είναι το στενάχωρο αίσθημα του μεταμφιεσμένου θυμού που περιέχει πίκρα, απογοήτευση , αυτό που θα εκτονωθεί με κακία εκφράζοντας καλυμμένη επιθετικότητα.
Advertisment
Ένας μηχανισμός πρόσκαιρα ανακουφιστικός , που εξυπηρετεί στο να καλύψει την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του.
Αν όμως είμαστε εστιασμένοι, θα ακούσουμε την κραυγή ενός ανθρώπου που ζητάει απεγνωσμένα να ξεχωρίσει, γιατί παρά τις προσπάθειες, ενίοτε και τα έξοδα του , να κάνει αίσθηση ώστε οι άλλοι να του δώσουν σημασία, βλέπει τον εαυτό του λίγο, πολύ λίγο σε σύγκριση με τους άλλους.
Ιδιαίτερα όταν είναι μακριά από τις συνήθεις παρέες του που το μέτρο σύνδεσης είναι θαυμασμός και κολακεία εκατέρωθεν, νιώθει άβολα και μειονεκτικά αισθάνεται τοσοδούλης.
Advertisment
Αναρωτιέμαι τι θα άλλαζε αν μπορούσαμε να αγαπήσουμε και να αγκαλιάσουμε με φιλία τη μειονεξία του.
Αν αφουγκραζόμασταν τις ανάγκες του και του επιτρέπαμε να δει μέσα στα μάτια μας την ομορφιά που φέρει μέσα του.
Αν απλά αναγνωρίζαμε και επιβεβαιώναμε την μοναδικότητα του ώστε να νιώσει ασφαλής και να καταλάβει ότι μαζί μας δε χρειάζεται να αποφεύγει να είναι ο εαυτός του , ούτε να προσπαθεί σκληρά να επιβεβαιώσει την αξία του .
Μαζί μας δεν χρειάζεται να προσπαθεί να είναι κάποιος άλλος για να έχει την προσοχή που έχει ανάγκη.
Ούτε πρέπει να έχει μέτρο σύγκρισης προδιαγραφές που τον
στενεύουν , προκειμένου να ταιριάξει και να χωρέσει .
Καθένας από εμάς , μπορεί να είναι ξεχωριστός μέσα από τα δικά του προσωπικά βήματα, χωρίς να αναμασάει και να αντιγράφει
συμπεριφορές και στάσεις που τον κάνουν να νιώθει αποσυνδεδεμένος από τις πραγματικές του ανάγκες.
Κυρίως όμως να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι πληγωμένος, όπως δηλώνουν οι λέξεις που χρησιμοποιεί , στεναχωρημένος, λυπημένος, πονεμένος , προδομένος , αδικημένος, απελπισμένος, θυμωμένος, μπερδεμένος, απογοητευμένος.
Γιατί το μένος ως συνθετικό στις παραπάνω λέξεις , εμπεριέχει την καταστροφική ορμή και αυτή είναι η πληγή που χρειάζεται να φροντιστεί πριν κακοφορμίσει.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την ορμή, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας ειρηνικής κοινωνικής δομής όπου όλοι μπορούν να συνυπάρξουν μαζί , δίπλα δίπλα, σε μια οριζόντια διάταξη , χωρίς στενά και απόλυτα μέτρα σύγκρισης και κάθετες αξιολογήσεις .
Γιατί η ζήλεια είναι μια πάνω από όλα μια νοητική κατασκευή , που τρέφεται στην κάθετη αξιολόγηση.
Στη σύγκριση πάντα ο άλλος βγαίνει πιο ψηλός από κάποιον άλλον, πιο όμορφος, πιο λεπτός, πιο έξυπνος.
Και αυτό είναι ένα πλήγμα κυρίως για τον ανασφαλή που τον κάνει να ζηλεύει περισσότερο και να μαίνεται εναντίον όλων και κυρίως του ίδιου του εαυτού του.
Απλά γλυκά , ενσυναισθητικά, ας νιώσουμε ότι αυτό που ζητάει αυτός ο άνθρωπος, είναι να του κάνουμε χώρο, να αισθανθεί ότι και εκείνος μπορεί να είναι σημαντικός και ξεχωριστός.
Όχι πια θυμωμένος και αποσυνδεδεμένος, αλλά συνδεδεμένος και συμφιλιωμένος .
Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα να βλέπουμε τους άλλους όπως είναι στην πραγματικότητα.
Θαυμάσιοι μέσα στις ανθρώπινες αδυναμίες τους.
Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα να ακούσουμε όσους υποφέρουν γιατί νιώθουν μειονεκτικά.
Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα να δεσμευτούμε για την κοινωνική ειρήνη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και τη συμπόνια, για όλους τους ανθρώπους.
Να επενδύσουμε την ενέργεια μας στο να συναντηθούμε και να επικοινωνήσουμε με αγάπη , ειλικρίνεια και προθυμία , ειδικά με όσους διαφωνούμε.
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Απέναντι στα «πρέπει» στέκεται ό,τι έχουμε περισσότερο ανάγκη: Ο έρωτας για ζωή - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Μέσα στην αγάπη, η ζωή θα αφηγηθεί την ιστορία μας - 21 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Τι μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος όταν ζηλεύει; - 17 Φεβρουαρίου 2024
