Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα… Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια…

Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα..Θυμάμαι και πράγματα που έζησα αν είναι αλήθεια..Θυμάμαι όσα μου είπες και τα έζησα..Θυμάμαι αυλές,σπίτια φιλόξενα,Λερωμένα με σοκολάτα ρούχα και

Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα..
Θυμάμαι και πράγματα που έζησα αν είναι αλήθεια..
Θυμάμαι όσα μου είπες και τα έζησα..
Θυμάμαι αυλές,
σπίτια φιλόξενα,
Λερωμένα με σοκολάτα ρούχα και σένα..
Δεν ξέρω αν σήμερα αυτά που θυμάμαι ήταν αναμνήσεις η οράματα αλλοτινών καιρών που και πάλι τώρα που το ξανά σκέφτομαι οράματα πιθανότατα να ήταν..
Έζησα όλες τις εποχές , έζησα και τη δική σου
πιότερο από σένα που άνηκες σ’ αυτήν τη γενιά
καθώς είθισται οι άνθρωποι να απέχουν όταν πρόκειται για την αναμέτρηση με την πραγματικότητα τους..
Παρόλα αυτά σε θυμάμαι..
Εσύ ήσουν ο “μεγάλος”, αλλά εγώ σε θυμάμαι..
Σε θυμάμαι γιατί αναγκάστηκα να σε αποσυνθέτω μέσα μου σιγά σιγά μέχρι να βρω το πρόσωπο μου.
Εγώ ήμουν αυτός ή αυτή που σου καθάριζα τις πληγές για να δω το αληθινό δέρμα..
Γιατί οι “μεγάλοι” καρφώνονται μέσα μας ουσιαστικά και όχι “εξελικτικά”..
Σήμερα που είμαι η “μεγάλη”,
φοβάμαι για πρώτη φορά..
Γιατί ξέρω..
Σε ξέρω..
Ξέρω ότι δεν αφήνουν τα παιδιά αποτύπωμα,
αλλά εσύ και γω..
Ξέρω..
Τώρα ξέρω..
Ότι η μέρα δεν φτάνει για να ελαφρύνεις και να ταξιδέψεις μια ψυχή..
Ξέρω τώρα ότι η αιωνιότητα μπορεί να υποφέρει και να διαιωνίζεται από το τυχαίο της ψυχής σού..
Σε συμπονώ..
Με συμπονώ..
Αλλά δεν σε συγχωρώ..
Γιατί ξέρεις και ξέρω..
Σε συγχωρώ γιατί τίποτα δεν κατάλαβες..
Τίποτα δεν κατάλαβα..
Αλλά..
Αλλά..
Είσαι και είμαι ένοχος της απόλυτης συνείδησης να διαιωνίζουμε την αίολη ανυπαρξία..

Advertisment

About
Latest Posts

Νίτσα Μαμουζέλου

Μεγάλωσα στη Νάξο. Τότε ήταν που έκλεψα το μυστικό της θάλασσας..
Σπούδασα υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ. Αρμένη. Το θέατρο η έκθεση και ο κόσμος που διψάει για απαντήσεις μου δίδαξαν πολλά..
Αγαπώ τη μουσική, με ταξιδεύει σε μέρη που δεν υπάρχουν και αυτό επιβεβαιώνει το ανήσυχο πνεύμα μου, ότι ναι το ανύπαρκτο υπάρχει.. Και ανύπαρκτο γιατί το φτιάχνω εγώ... Σ'αυτό που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να κρατάω επαφή με την ουσία μου και να μπορώ να συνεχίζω, είναι η γραφή. Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής, ένας κόσμος όπου η φθορά γίνεται ποίηση
και η ποίηση φλυαρία, και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή.. Αυτό μοιράζομαι μαζί σου..

Latest posts by Νίτσα Μαμουζέλου (see all)